وقتی موضوع به خشونت علیه زنان در آمریکا و اینکه دولت آمریکا باید برای توقف سوء استفاده از زنان چه اقداماتی انجام دهد، مربوط میشود، «رابین لوی» دیدگاهی مطلق دارد. این فعال حقوق بشر در سانفرانسیسکو میگوید: آنچه واقعا حائز اهمیت است این است که به یاد داشته باشیم آمریکا از نظام حقوق بشر مصون نیست.
به گزارش ایسنا، نشریهی «لوییزیانا ویکی» با اشاره به این مطلب افزوده است: رابین لوی میگوید نظام حقوق بشر به واسطه خصیصه انسانیت در مورد حمله اعمال میشود و مردم آمریکا و مردمی که در زندان به سر میبرند را نیز شامل میشود.
اگرچه آمریکا مرتبا به دیگر کشورها در خصوص حقوق زنان و برابری جنسیتی، موعظه میکند اما فعالان حقوق بشر میگویند وقتی مسالهی زنان زندانی و آن دسته از زنانی که در دیگر موقعیتهای آسیبپذیر قرار میگیرند، پیش میآید آمریکا خود دچار مشکلاتی است.
وقتی که اخیرا یک کارشناس سازمان ملل برای بررسی موقعیت زنان و خشونت از آمریکا دیدن کرد، لوی که برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و توقف زندانی شدن آنها کار میکند، به انجام هماهنگیهای لازم برای دیدار گزارشگر ویژه سازمان ملل از کالیفرنیا کمک کرد.
رشید مانجو که به بررسی دلایل و پیامدهای خشونت علیه زنان در سازمان ملل میپردازد، سفری دو روزه به کالیفرنیا به عنوان بخشی از سفرش به شش ایالت برای جمعآوری اطلاعات درباره این مساله داشت.
مانجو در اواخر ژانویه بازدیدش را از مراکز بازداشت و پناگاههای فرسوده و از بین رفته زنان آغاز کرد و قرار است یافتهها و توصیههایش را در هفتهی جاری در جلسهی اضطراری شورای حقوق بشر سازمان ملل ارایه دهد. لوی گفت: این بازدید یادآور آن است که آمریکا بخشی از جامعه بینالمللی است و باید به تعهدات حقوق بشریاش در قبال همه پایبند باشد.
بنا به گفتهی لوی، ماموریت جاری سازمان ملل در بازدید «رادیکا کوما راسوام»، گزارشگر ویژهی سازمان ملل در خصوص خشونت علیه زنان ریشه دارد.
کوماراسوام به ویژه به مسالهی خشونت علیه زنان در زندانها پرداخت و مانجو قرار است بررسی کند که آیا به تغییرات و توصیههایی که یک دههی قبل گفته شده بود، عمل شده است یا خیر.
گزارشگر ویژهی سازمان ملل در سال ١٩٩٩ اعلام کرد که کالیفرنیا (که در آن زمان بیشترین تعداد زنان محبوس را داشت) فاقد حمایتهای اجرایی و کیفری در برابر بدرفتاری جنسیتی در زنان بازداشت است. هیچ روش جامعی برای گزارشدهی یا بررسی ادعاها درباره سوء رفتار جنسی در زندانهای این ایالت وجود نداشت. در سال ١٩٩٤ بود که بدرفتاری جنسی جنبه کیفری پیدا کرد.
بخشی از توصیههای «کوماراسوام» مبنی بر این بود که ایالتها باید تمام اشکال خشونت و بدرفتاری جنسی میان کارکنان و زندانیان - چه زندانی رضایت داشته باشد یا نداشته باشد - را تحت جرایم کیفری قرار دهند.
لوی گفت که آنچه مانجو انتظار دارد پیدا کند به ویژه در کالیفرنیا این است که سوء استفاده جنسی تا حدودی کاهش یافته باشد اما نابرابری نژادی در دل زندانها همچنان پابرجاست و حتی شاید وخیمتر شده است.
در واقع بنا به گفتهی وی اگرچه گزارشگر ویژه سازمان ملل در سال ١٩٩٩ انتظار داشت نابرابریهای نژادی را در زندانها شاهد باشد اما از سطح این نابرابری شوکه شد.
بنا به اعلام دیدهبان حقوق بشر، ٣/٢ میلیون فرد تا ژوئن ٢٠٠٩ در آمریکا در زندانهای آمریکا به سر میبرد و تعداد اقلیتهای نژادی و قومی در میان بیش از حد است.
یک تحقیق انجام گرفته توسط یک سازمان که به تحقیقات در زندانها میپردازد، میگوید که زنان سیاهپوست ٣٠ درصد زنان زندانی را در زندانهای فدرال یا ایالتی تشکیل میدهند.
لوی گفت: فکر میکنم که گزارشگر سازمان ملل متوجه خواهد شد که مشکلات سلامت زندانیان همچنان وجود دارد و حتی وخیمتر شده است. امیدوارم این گزارشگر به بررسی سوء استفادههای تولید مثلی که ما در نظام زندانهای کالیفرنیا مشاهده کردهایم و در آن عمدتا زنان رنگین پوست سطوح بالای عقیمسازی از طریق برداشتن رحم و دیگر اشکال مشابه آن را تجربه کردهاند.
مانجو که استاد حقوق عمومی در دانشگاه کیپ تاون در آفریقای جنوبی است به ویژه به بررسی خشونت علیه زنان در زندانها و در ارتش، خشونت جنسی و رابطه میان فقر و خشونت علیه زنان میپردازد.
سندرا پارک، عضو پروژهی حقوق زنان گفت: آنچه میدانیم این است که خشونت خانگی دلیل اصلی بیخانمانی زنان و کودکانشان در آمریکاست. در برخی موارد زنانی که دچار روابط توهینآمیز هستند از خانه میگریزند اما اگر پناهگاهی نداشته باشند مجبور میشوند این شرایط را تحمل کنند.
پاک همچنین گفت که تجاوز و بدرفتاری جنسی در ارتش فوقالعاده زیاد است و گزینههای اندکی برای اعضا وجود دارد به استثنای اینکه میتوانند به زنجیره مقامات مافوق اطلاعرسانی کنند. هیچ انگیزهای هم برای اینکه فرماندهان به شکایات مطروحه به شکلی جدی رسیدگی کنند وجود ندارد.