جایگاه و نقش حضرت خدیجه(س) در سختترین دوران تاریخ اسلام بر کسی پوشیده نیست، بانوی نمونهای که در دوران بعثت پیامبر اکرم(ص) با حمایتهای مادی و معنوی خود از حضرت محمد(ص) نقش مهمی در تثبیت و گسترش اسلام ایفا نمودند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، امروز(دوشنبه) دهم ماه مبارک رمضان سالروز وفات حضرت خدیجه کبری(س)، همسر پیامبر اکرم(ص) و مادر حضرت زهرا(س) است.
جایگاه و نقش حضرت خدیجه(س) در سختترین دوران تاریخ اسلام بر کسی پوشیده نیست، بانوی نمونهای که در دوران بعثت پیامبر اکرم(ص) با حمایتهای مادی و معنوی خود از حضرت محمد(ص) نقش مهمی در تثبیت و گسترش اسلام ایفا نمودند.
حضرت خدیجه(س) یک الگوی نمونه برای زنان جامعه است چرا که در وجود ایشان ارزشها و کمالات انسانی فراوان بود. حضرت خدیجه(س) تمام ثروت، امکانات اقتصادی و هستی خود را در راه رضای حق بخشیدند و با حمایتهای روحی، روانی و اجتماعی از پیامبر اکرم(ص) در ترویج اسلام و پیشبرد اهداف آن نقش بسزایی داشتند و با این کار نام خویش را به عنوان الگوی واقعی و راستین تاریخ آفرینش ثبت نمودند.
حضرت خدیجه (س) که بود و چه کرد؟ شاید این اولین سؤالی باشد که به ذهن هر مسلمانی میرسد اما بانوان مسلمان باید از زاویهای دیگر به این سوال نگاه کنند و به دنبال پاسخ آن باشند. زیرا حساسیت نقشهای زنانه چه در خانه و چه در اجتماع این مسئولیت را برای زنان ایجاد میکند که بیشتر و عمیقتر به اهداف خود فکر کنند. امروز به بهانهی وفات حضرت خدیجه (س) برخی از ویژگیهای اخلاقی ایشان را مرور میکنیم تا زندگی این بانوی بزرگ اسلام را بیشتر از قبل الگوی خود قرار دهیم.
حضرت خدیجه پاکی و صفای روح خود را تنها در زهد و گوشه نشینی به دست نیاورده بود. ایشان در امور اقتصادی فعالیتهای کلان داشتند و در اجتماع بسیار رفت و آمد میکردند. با همهی این اوصاف ایشان همرنگ جماعت آنروزهای مدینه نشدند و دنبالهروی نور هدایتی بودند که در دلشان روشن شده بود. زیرا آنقدر به اوضاع و شرایط سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جامعه مسلط بودند که به راحتی قدرت تشخیص حق از باطل را داشتند. این نشان میدهد که بینش سیاسی و اجتماعی دُرست یک خانم از اوضاع جامعه تاچه اندازه میتواند در محیط پیرامون او و تربیت فرزندانش نقش داشته باشد. گذشته از اینها سواد سیاسی و فرهنگی زنان میتواند در بزنگاههای مهم اجتماعی، از آنها مبلغینی آگاه بسازد که میتوانند نجاتبخش قسمت عمدهای از اجتماع باشند.
حضرت خدیجه (س) در لحظات سخت و دشواری که بسیاری از مردان حاضر همراه پیامبر اسلام (ص) نبودند، در کنار ایشان حضور داشتند و همواره بر اعتفادات خود ایستادگی میکردند. تحمل سختیها تا این حدی که در تاریخ آمده، برای زنان درس بزرگی است تا تلاش کنند که در روزهای حساس زندگی کانون خانواده را گرم و با محبت حفظ کنند.
در روزهایی که شبه جزیره عربستان پر بود از اشرافیگری و جاهلیت، زنی مانند حضرت خدیجه (س) وجود دارد که نه تنها سرمایه مادی خود، که آرامشش را نیز با تمام وجود خرج پیامبر اسلام میکند تا به معارف مهمی که سنگ بنای اسلام است دست بیابد و آن معارف مهم را با صرف همهی داراییاش در راه تبلیغ اسلام، به مردم آن زمان نیز برساند. ایستادگی در مسیر ایمان و اعتقاد، نقطه عطف دیگری برای زنان مومن جوامع اسلامی تا آخر تاریخ است.
حضرت خدیجه (س) فقط یار و همراه پیامبر نبود، ایشان آنقدر در مسیر خودسازی و پاکی رشد کرده بود که توانست پرورش دهنده فاطمه (س) شود و بعد از ایشان نسل پیامبر به واسطه حضرت زهرا (س) ادامه یابد. شاید این بُعد وجودی ایشان برای دختران و زنان این روزها پر رنگتر از سایر ابعاد زندگی شان باشد. چرا که مادری کردن با همه امکانات و راهحلهای جدید باز هم در بخش تربیتی کاری خطیر است که جز آگاهی و الگوبرداری از بزرگانی همچون حضرت خدیجه (س) ما را به آنچه که میخواهیم نزدیک نمیکند.
حضرت خدیجه (س)، نه تنها اولین بانوی مسلمان بود بلکه با خصوصیات اخلاقی و شخصیتی بارزی که داشتند، الگویی تمام عیار برای زنان مسلمانان جهان هستند.