به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، شبکه خبری الجزیره در گزارشی نوشت: در بیرون مرکز همایش اورگون در قلب پورتلند یک حمام سیار با یک بالابر ویلچیر و یک سالن سیگار وجود دارد که در آن ساکنان جدید این ساختمان بزرگ شانه به شانه هم نشسته‌اند.

در داخل این مرکز مردم وقت خود را با نشستن یا خوابیدن روی تخت‌خواب‌های سبز نظامی در بخشی که برای خواب تعبیه شده و با نوار و پرده‌های آبی رنگ قسمت‌بندی شده است می‌گذرانند.

ساکنان میگویند که یک بخش غذاخوری با میزهای تاشو و صندلی‌های ضدعفونی شده وجود دارد و یک تلویزیون که کنترلش در اختیار کارکنان است. میهمان به داخل پذیرفته نمی‌شود و دستنبندهای رنگی چسب‌دار در ورودی سالن چک می‌شوند. مقامات این مرکز اجاز بازدید از آن را به الجزیره ندادند.

لوگان استگز 19 ساله،‌از ساکنان این مرکز می‌گوید: «بیشتر قسمت‌ها خوب هستند»،‌ » آن‌ها هرچه نیاز داشته باشید را فراهم می‌کنند».

اما چیزی هست که استگز از آن خوشش نمی‌آید: لامپ‌های کوچک ال ای دی که طرح صور فلکی را روی سقف سالن نقش بسته‌اند. او گفت:‌«اولین باری که وارد اینجا شدم این نورها حالم را بد کرد. هیچ پنجره‌ای وجود ندارد و لذا این نورها در ساعت بدن ما اخلال بوجود می‌آورند.»

برای ساکنان این سالن‌های همایش که در دوران گسترش کرونا تبدیل به سرپناه بی‌خانمانن ها شده‌اند و در سراسر آمریکا سر بر آرورده‌اند، این لامپ‌ها محیط اطرافشان را مثل غار تداعی می کند- بی سابقه ، غیر قابل پیش بینی، و ایجاد شده در اثر پاندمی.

کاتلین مورتنسن 62 ساله در مرکز همایش سان دیه گو می‌گوید: «بینهایت لامپ وجود دارد. شباهت به ستاره‌ها دارد.»

واریف رحمت‌الله 60 ساله که در مرکز همایش فورت‌ ورث به سر می‌برد می‌گوید که این لامپ‌ها به وی آرامش می‌دهند. «انگار که به آسمان نگاه می‌کنی. زمانی که خوابم نمی‌برد به آن‌ها نگاه می‌کنم و از آن لذت می‌برم. خیلی خوب است.»

با تشدید اثر ویروس کرونا در ماه مارس، سالن‌های همایش برنامه‌ها و رویدادهای خود را که میلیون‌ها دلار سود برایشان داشت متوقف کردند. سرپناه‌های بیخانمان ها هم کم کم بسته شدند زیرا منطبق با دستورالعمل‌های فاصله گذاری اجتماعی نبودند. سیستم‌هایی که به بیخانمان‌ها خدمات می‌دادند با همکاری با مسئولات بهداشت عمومی امیدوار بودند که تغییر کاربری این سالن‌ها به سرپناه‌های کم تراکم، اجازه فاصله‌گذاری فیزیکی بیشتری را می‌داد. در سراسر کشور، آن‌ها هزاران نفر را به تعداد نامعلومی از سالن‌های اجتماعات منتقل کردند که بیشتر این ساختمان‌ها آیینه‌کاری شده بودند و زمین‌هایشان خیره‌کننده بود. هرچند مسئولان می‌گویند که این بهترین گزینه‌ای بود که برای به حداقل رساندن کووید 19 داشتند، اما منتقدان نگرانند که  بکارگیری بیش از اندازه از این سالن‌ها ممکن است بیشتر باعث ایجاد خطر ویروس کرونا برای بی‌خانمان ها بشود.

ارجاعات به سرپناه‌ها

آژانس فدرال مدیریت اضطراری،  از 31 ایالت و یک قبیله بومیان برای انجام  «فعالیت‌های واجد شرایط از جمله ایجاد سرپناه‌های غیر متراکم» درخواست‌های کمک  مالی به ارزش 1.2 میلیارد دلار دریافت کرده اند.

این آژانس به الجزیره گفت که کمک‌های مالی برای «نیازهای مرتبط با بهداشت و پزشکی » هستند و «میتوانند شامل افراد بی‌خانمان بشوند»، اما توضیحی در مورد چگونگی اختصاص این 1.2 میلیارد دلار ارائه نکرد.

مشخص نیست که چه تعداد از این سرپناه‌ها در این سالن‌‌های اجتماعات برقرار شده‌اند، سخنگوی آژانس فدرال مدیریت اضطراری گفت که این آژانس در مورد مکان و یا تعداد این سرپناه‌ها «پیگیری نمی‌کند» و الجزیره را به وزارت مسکن و توسعه شهری ایالات متحده ارجاع داد، که آن‌ هم اظهار نظری در این مورد انجام نداد.

مرکز همایش سان‌ دیه گو به تنهایی 1135 نفر را جای داده و این تعداد در حال افزایش است، این درحالیست که در مرکز فورت ورث به طور متوسط 328 نفر و در اورگون 120 نفر پذیرش شده‌اند.

بسیاری از «اماکن پزشکی فدرال» که برای ویروس کرونا تخصیص یافته‌اند را نیز می توان سرپناه‌ بالفعلی برای بی‌خانمان ها دانست.

به گفته مارتی مارتینز،‌ رییس سازمان خدمات بهداشتی و انسانی[1]، در مرکز همایش بوستون، در مرکز پزشکی «امید» که نقاحتگاه افراد مبتلا به کووید 19 است، بیش از نیم از 187 بیماری که در آن به سر می‌برند (یعنی 97 نفر) بی‌خانمان هستند.

اکثریت افرادی که در سالن‌های اجتماعات سرپناه داده شده‌اند در واقع از سرپناه‌های موجود ارجاع داده شده‌اند. هرچند که بعضی از این سالن‌ها مثل سالن سان دیه گو،‌بعدا درب‌های خود را به سوی افراد بی‌خانمان وبی سرپناه گشودند. همه این مراکز باید در بدو ورود،‌ افراد را مورد آزمایش و بررسی قرار بدهند. ساکنان این مراکز دست‌بندهای چسب‌دار دارند و می‌توانند از سالن خارج شوند.

تعدادی از ساکنین مراکز سان‌ دیه گو، پورتلند،‌و فورت ورث به الجزیره گفتند که ساکنان در این مراکز به نوبت غذای آماده دریافت می‌کنند.

دوید 70 ساله که از ساکنان مرکز اورگون است می‌گوید: «این غذا فوق العاده است. من دهه‌هاست چنین غذای خوبی نخورده‌ام.»

نگرانی‌ها از سلامت عمومی

البته در این مراکز شرایط آسان نیست.  مقامات از پارکینگ‌های مراکز همایش در لاس وگاس و نوادا به عنوان سرپناه بی‌خانمان‌ها استفاده کرده‌اند. در سینسیناتی اوهایو،‌ به جای تخت به افراد زیرانداز یوگا داده‌اند. در اورگون،‌تگزاس، و کالیفرنیا، ساکنان در اماکنی می  خوابند که می‌توانند 14 بلوک شهری را پوشش دهند.

دنیس تریالت،‌سخنگوی مرکز همایش‌ اورگون می‌گوید:« این شرایط جدید و عجیب است.»  پیتر تیسو،‌ از تحلیلگران اطلاعاتی سابق و از مسئولان این مرکز می‌گوید: «ما داریم چیزهای زیادی یاد می‌گیریم.»

کارشناسان سلامت و بهداشت عمومی نگرانی خود را در مورد مراکز سرپناه اعلام کرده‌اند. دکتر مارگوت کوشل، رییس مرکز «جمعیت‌های آسیب‌پذیر» سان فرانسیسکو در دانشگاه کالیفرنیا میگوید اینکه فکر کنیم این سرپناه‌ها از سرایت بیماری جلوگیری می کنند «تفکری غیر طبیعی» است.

کوشل به الجزیره گفت:‌« شما از سرویس‌های بهداشتی مشترک استفاده می کنید. شما نمی‌توانید از مردم فاصله‌ای حدودا 2 متری بگیرید.»