به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، رژیم آمریکا را باید نه بزرگترین ناقض حقوق بشر که همردیف با رژیم صهیونیستی بزرگترین جنایتکار علیه بشریت نامید.سردمداران رژیم آمریکا برای منافع و مطامع خود هر اقدام شنیع و جنایتکارانه‌ای را مرتکب می‌شوند؛ تفاوتی ندارد علیه مردمان هیروشیما و ناکازاکی در شرقی‌ترین نقطه آسیا و یا علیه مردم نینوا و کرکوک در غرب آسیا و یا حتی در پاناما و آمریکای جنوبی، هر جا منافع مادی آمریکایی‌ها اقتضاء کند، در پوشش تعابیر فریبنده آدم‌کشی و جنایت میکنند.
جنایت ویکو
دامنه جنایتکاری و آدم‌کشی رژیم آمریکا به داخل مرزهای این کشور و علیه مردم خود آمریکا هم کشیده شده است. اگر جنایت علیه سرخپوستان در بدو تاسیس کشور آمریکا و جنایت‌های هر روزه سردمداران و تشکیلات رژیم آمریکا علیه سیاه پوستان و مهاجران و پناهنده‌ها را فاکتور بگیریم، قطعا نمی‌توان جنایت روز ۱۹ آوریل سال ۱۹۹۳ (۳۰ فروردین ۱۳۷۲) ماموران رژیم آمریکا در شهر «ویکو» ایالت تگزاس علیه اعضای یک شاخه مذهبی به نام «داودیه» را نادیده گرفت. جنایتی که در قالب سوزاندن عمدی ۸۲ نفر از جمله تعدادی از زنان و نوزادان بود.
شاخه داودیه
داودیان اعضای یک فرقه از مذهب پروتستان دین مسیح هستند که باوری عمیق به ظهور منجی دارند. آن‌ها برای همین منظور و برای آماده شدن جهت استقبال از منجی در منطقه‌ای جدا زیست داشتند؛ منطقه‌ای تپه‌ای و مزرعه‌ای به نام «مونت کارمل» واقع در ۱۴ کیلومتری شهر ویکو ایالت تگزاس آمریکا.
اتهام‌زنی رژیم آمریکا به پیشوای داودی‌ها
مرکزیت و پیشوایی شاخه داودیه با یک آمریکایی باورمند به نام «دیوید کورش» بود. اداره سلاح گرم ایالت تگزاس آمریکا موسوم به «ای تی اف» کورش و اعضای شاخه مذهبی‌اش را متهم به انبار کردن سلاح و اختراع آتش بارهای جدید کرده بود. همچنین دادستانی تگزاس کورش را مظنون به زندانی کردن اعضای شاخه اش می‌دانست. اتهامی که بعدها از سوی بازماندگان جنایت آمریکا علیه شاخه داودیه به صراحت رد شد. تشکیلات امنیتی و پلیسی ایالات متحده همچنین در سال ۱۹۹۲، کورش را متهم به فساد اخلاقی کرده بودند، اما چون نتوانستند برای این اتهام مدرکی مهیا کنند، پرونده او را مختومه کردند.
حمله نخست؛ یورش «ای تی اف»
در روز ۲۸ فوریه ۱۹۹۳ (۹ اسفند ۱۳۷۱) ماموران ادره سلاح گرم ایالت تگزاس آمریکا موسوم به «ای تی اف» با ادعای وجود انبار سلاح در مونت کارمل (مقر اعضای داودیه) به این منطقه یورش بردند که با مقاومت اعضای داودیه و پیروان کورش مواجه شدند. البته در جریان حمله ماموران آمریکایی، ۶ نفر از اعضای شاخه داودیه کشته شدند.
نکته قابل تامل آنکه، بعدها در نتیجه تحقیقات مشخص شد سلاح‌های مورد ادعای پلیس تگزاس، کاملا به صورت قانونی توسط کورش و نزدیکانش از یک مرکز فروش سلاح خریداری شده است.
دخالت «اف بی ای» و ارتش آمریکا
به هر ترتیب با توجه به مقاومت اعضای شاخه داودیه، ماموران «اف بی ای» و حتی ارتش آمریکا با چند فروند تانک به کمک نیروهای «ای تی اف» آمدند و سکونتگاه اعضای شاخه داودیه در مونت کارمل را به محاصره خود درآوردند. محاصره‌ای که ۵۰ روز ادامه داشت.
۵۰ روز محاصره
روز پنجاهم محاصره یعنی در روز ۱۹ آوریل سال ۱۹۹۳ (۳۰ فروردین ۱۳۷۲)، نیروهای آمریکایی محاصره کننده، این بار حمله شدیدتری را به خانه و کاشانه اعضای شاخه داودیه در منطقه مونت کارمل انجام دادند؛ حمله‌ای که با تانک و مواد آتش‌زا انجام گرفت و به موجب آن ۸۲ نفر از اعضاء و وابستگان شاخه داودیه از جمله تعدادی از زنان و نوزادان زنده زنده سوزانده شدند. دیوید کورش شخص نخست شاخه داودیه نیز در بین کشته‌شدگان حادثه مونت کارمل بود؛ همچنین ۲۰ کودک و دو زن باردار نیز در بین کشته‌شدگان (سوخته شدگان) این جنایت نیروهای دولتی آمریکا بودند.
ماموریت تانک‌های ارتش آمریکا در مونت‌کارمل
در جریان حمله وحشیانه نیروهای دولتی آمریکا به محل سکونت اعضای شاخه داودیه، علاوه بر استفاده آن‌ها از مواد آتش‌زا، تانک‌های ارتش آمریکا نیز اقدام به تخریب خانه‌های اعضای داودیه و شعله‌ور کردن دهانه آتش کردند.
در فیلمی که پس از وقوع این حادثه در سراسر آمریکا توسط یک وکیل به نام «لیندا تامسون» منتشر شد، بر خلاف ادعاهای مسئولان دولتی، مشخص شد که تیغ‌های پهنی که به تانک‌های ارتش آمریکا نصب شده بود در حال انتقال بقایای آتش‌سوزی به سمت خرابه‌های درحال سوختن برای زبانه کشیدن بیشتر دهانه آتش بود.
شلیک مستقیم به داودی‌ها / ۵ کودک زیر ۱۴ سال در دم جان دادند
البته اقدامات جنایتکارانه پلیس و ارتش آمریکا در مواجهه با اعضای یک شاخه مذهبی صرفا به استفاده از مواد آتش‌زا و تانک خلاصه نشد؛ بلکه آن‌ها با گلوله نیز به طور مستقیم به اعضای داودیه شلیک کردند. در نتیجه تحقیقات مستقل صورت گرفته مشخص شد که بیش از ۲۰ نفر از اعضای شاخه داودیه مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند که ۵ نفر از آن‌ها کودکان زیر ۱۴ سال بودند.تلاش دولت و کنگره آمریکا برای امحای آثار جنایت علیه شاخه داودیه
در جریان تحقیقات قضایی برای یافتن مقصران جنایت نیروهای دولتی آمریکا علیه شاخه داودیه، با فشار دولت، اسناد و مدارک دال بر اقدامات جنایتکارانه پلیس و ارتش آمریکا امحا شد. حتی با دستور مسئولان شهر ویکو، از بخشی از منطقه مونت کارمل که از سوی نیروهای دولتی آمریکا مورد حمله قرار گرفته بود، خاک‌برداری شد تا نشانه‌های توحش پلیس و ارتش آمریکا کاملا محو شود.
در سال ۱۹۹۴ که کنگره آمریکا بررسی صوری حادثه مونت‌کارمل را آغاز کرد، به نحو تعجب برانگیزی بخش مربوط به استفاده نیروهای دولتی آمریکا از مواد و تجهیزات آتش زا علیه اعضای داودیه، انکار شد؛ این انکار حتی تا ۶ سال پس از وقوع این حادثه جنایت‌بار نیز ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۹۹۹، سخنگوی «اف‌بی‌آی» استفاده از مواد آتش‌زا در جریان حادثه مونت کارمل را تایید کرد.
اقدام جنایتکارانه نیروهای دولتی آمریکا در حمله به سکونتگاه اعضای یک شاخه مذهبی و کشتن و سوزاندن ۸۲ فرد غیرنظامی بیگناه از جمله چندین کودک و نوزاد، خشم مردم آمریکا و مردم سایر کشورهای جهان را برانگیخت و لکه ننگ دیگری به کارنامه جنایت‌بار رژیم آمریکا علیه بشریت افزود.
چرا جنایت رژیم آمریکا علیه داودی‌ها پیگیری نمیشود؟
مقام معظم رهبری روز چهارشنبه هفته گذشته در دیدار رمضانی مسئولان نظام به نکات مهمی در باب جنایت‌های رژیم آمریکا و نقض حقوق بشر توسط این رژیم اشاره کردند؛ از جمله با اشاره به ماجرای آتش زدن مقر اعضای شاخه داودیه، گفتند: «چند مسئله‌ی حقوق بشری در مورد آمریکا وجود دارد که سازمان ملل جدّاً باید این‌ها را دنبال کند. این پرونده‌ها حل‌نشده است، تمام‌نشده است، نیمه‌کاره‌مانده است که بعضی‌ها اصلاً از اوّل هم دنبال نشده. این چند مسئله، یکی مسئله‌ی آتش زدن مرکز داوودی‌ها در زمان کلینتون است؛ این قضیّه چرا دنبال نمیشود؟ یک عدّه‌ای، یک گروهی، وابسته‌ی به یک فرقه‌ای از فِرَق مسیحیّت در یک خانه‌ای اجتماع کردند؛ دولتی‌ها به دلیلی با این‌ها مخالفت داشتند که آن دلیل ممکن است درست باشد، ممکن است غلط باشد؛ فرض میکنیم دلیلِ درست [باشد]؛ خب در این مورد چه‌کار میکنند؟ معمولاً این‌ها را یا دستگیر میکنند یا میگیرند و می‌آورند؛ این‌ها این کارها را نکردند، خانه را آتش زدند و ده‌ها نفر زن، مرد، کودک، در این آتش‌سوزی زنده‌زنده سوزانده شدند و کشته شدند و رفتند! این چرا دنبال نمیشود؟ آمریکا با یک‌چنین سابقه‌ای صلاحیّت دارد که از لحاظ حقوق بشری به این‌وآن تذکّر بدهد؟ سازمان ملل باید دنبال بکند. این یک مسئله و یک پرونده‌ی حتمی و اساسی است که باید دنبال بشود».
شما چیزی به نام حقوق انسان را اصلاً قبول دارید؟!
معظم‌له پیش‌تر نیز به ماجرای فوق‌الذکر که حاکی از خوی جنایتکارانه سردمداران رژیم آمریکاست اشاره کرده بودند؛ ایشان در خطبه‌های نماز جمعه به تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ فرمودند: «آن چیزی که در این بین از همه بدتر و زشت‌تر به چشم من آمد، این حرفهائی بود که به عنوان دلسوزی از حقوق بشر و سختگیری به مردم، از زبان این دولتمردان آمریکائی صادر شد که: ما از اینکه با مردم چنین رفتار بشود، مخالفیم؛ ما نگرانیم! شما نگران مردمید؟! شما چیزی به نام حقوق انسان را اصلاً قبول دارید؟! افغانستان را کی به خاک و خون کشید و هنوز هم دارد میکشد؟ عراق را کی زیر چکمه‌ی نظامیان خودش تحقیر کرد؟ در فلسطین چه کسی به دولت صهیونیست ظالم این همه کمک سیاسی و مادی کرد؟ در خود آمریکا – انسان واقعاً تعجب میکند – در زمان دولت همین حزب دموکرات، در زمان ریاست جمهوری شوهر همین بانوئی که حالا اظهار نظر میکند، هشتاد و چند نفر از وابستگان فرقه‌ی داوودی را زنده زنده در آتش سوزاندند. این که دیگر جای انکار نیست. همین حضرات، همین دموکرات‌ها این کار را کردند. فرقه‌ی داوودی‌ها به قول خودشان دیویدی‌ها – به دلیلی مورد غضب دولت آمریکا قرار گرفتند و به منزلی رفتند و در آنجا متحصن شدند. هر چه کردند، بیرون نیامدند. این‌ها خانه را آتش زدند و هشتاد تا مرد، زن، بچه تو این خانه، زنده زنده سوختند. شما حقوق بشر میفهمید یعنی چه؟! به نظر من این مسئولان و سیاستمداران اروپائی و آمریکائی قدری بایستی شرم و حیا را هم برای خودشان وظیفه بدانند. جمهوری اسلامی، پرچم‌دار حقوق انسان است. دفاع ما از مردم مظلوم در فلسطین، در لبنان، در عراق، در افغانستان، در هر نقطه‌ای که مردم مظلوم واقع شدند، نشانه‌ی همین است. نشانه‌ی این است که پرچم حقوق بشر به وسیله‌ی اعتقاد به اسلام، ایمان به اسلام در این کشور برافراشته شده است. ما احتیاج نداریم که برای حقوق بشر کسی ما را نصیحت کند».