کشور‌های غربی در حالی مدعی حمایت از آزادی بیان در موضوع هتک حرمت به قرآن است که انگیزه‌های سیاسی نیرو محرکه آن‌ها برای حرکت در این مسیر است.
به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، در روز‌های گذشته اعضای یک گروه راست افراطی در دانمارک اقدام به هتک حرمت قرآن کردند؛ این امر واکنش مسلمانان سراسر جهان را از استاندارد‌های دوگانه این کشور و به طور کلی کشور‌های غربی در موضوع آزادی بیان برانگیخت.
اسلام هراسی، تبعیض علیه مسلمانان و بیگانه هراسی در اروپا پدیده‌هایی هستند که از مرزهای هشدار عبور کرده و در مسیر مخاطره آمیزی پیش می‌روند؛ مسیری که مسلمانان را در این قاره بیش از هر زمان دیگری در معرض حوادث و رویدادهای خطرناک قرار می‌دهد.حادثه اخیر هتک حرمت قرآن در کپنهاگ در پی مجموعه‌ای از اقدام‌های راسموس پالودان، سیاستمدار راستگرای افراطی و نژادپرست دانمارکی – سوئدی و رئیس حزب ضد مسلمانان استریم کورس رخ داد.
پالودان اخیرا برنامه خود را برای ادامه آن چه جنگ صلیبی برای حمایت از اروپایی‌ها و اخراج مسلمانان خواند، اعلام کرد.در حالی که کشور‌های اروپایی مانند سوئد و دانمارک که عمده حوادث هتک حرمت قرآن در آن‌ها رخ می‌دهد، ادعای احترام به آزادی بیان را دارند، آن چه درباره ماهیت و هدف اقدام مذکور مشخص و تایید شده، ارسال چند پیام به جامعه ۲ میلیارد نفری مسلمانان است.
در واقع آن‌ها قصد دارند برای تثبیت سیاست‌های ضد مهاجرتی خود و با هزینه‌ای به زعم خود ناچیز در پوشش آزادی بیان، پیام‌هایی سیاسی و نژادپرستانه به مسلمانان ارسال کنند، اما توجهی ندارند که نژادپرستی و جنایت‌های نفرت محور بخشی از آزادی بیان و فکر نیستند.
آزادی بیان ادعایی کشور‌های اروپایی اکنون به دستاویزی برای حمله به مسلمانان در یک بازی سیاسی تبدیل شده است؛ بازیگران اصلی این بازی سیاسی هم احزاب و گروه‌های راست افراطی هستند.
نکته جالب توجه اینکه افرادی که در کشور‌های اروپایی دست به هتک حرمت قرآن می‌زنند، عمدتا پیشتر در دادگاه‌های همین کشور‌ها به اتهام نژادپرستی مجرم شناخته شده‌اند.
به عنوان نمونه می‌توان به پالودان اشاره کرد که علاوه بر محکوم شدن به نژادپرستی، سابقه جرایمی را نیز در کارنامه دارد؛ چنین فردی با دیدگاه‌های بسیار واضح ضد مسلمانان و با علم به اهمیت و وزن قرآن برای مسلمانان، اقدام به هتک حرمت آن در قالب اسلام هراسی می‌کند، اما آزادی بیان را بهانه می‌کند.
باید توجه داشت که تبعیض و نژادپرستی در اروپا در سال‌های اخیر به مسلمان ستیزی و اسلام هراسی تغییر ماهیت داده است؛ ریشه مسلمان ستیزی رایج در اروپا را می‌توان از زمان جنگ صلیبی دانست که تاکنون نیز همچنان ادامه داشته است و نمونه‌های اخیر آن را می‌توان در لفاظی‌های نژادپرستانه ضد مسلمانان سیاستمداران راست افراطی مانند مارین لوپن در فرانسه یا حزب ملی انگلیس مشاهده کرد.
در واقع، هسته مشترک احزاب نژادپرست در اروپا، مسلمان ستیزی است.چرخه اسلام هراسی در اروپا نیز دستکم در دو دهه گذشته مرتبا تکرار شده است. براساس چرخه مذکور، برخی از شخصیت‌های راست افراطی که به دنبال جلب توجه و ایجاد جنجال هستند، نمایشی با هدف ایجاد جنجال و دشمنی با میلیارد‌ها مسلمان در سراسر جهان انجام می‌دهند؛ هنگامی که مسلمانان به درستی چنین اقدامی را سخنان نفرت محور خوانده و به آن اعتراض می‌کنند، افراط گرایان دست راستی با حمایت مقام‌های اروپایی، بلافاصله کارت آزادی بیان را نشان می‌دهند.
باید توجه داشت که شمار قابل توجهی از کشور‌های اروپایی مطالعه اسلام هراسی و راه‌های مقابله با آن را جرم انگاری کرده‌اند؛ با توجه به واقعیت اسلام هراسی در اروپا، تعجبی ندارد که از استدلال آزادی بیان برای دفاع از نژادپرستی علیه مسلمانان استفاده شود.
هلند، سوئیس، فرانسه، اتریش، آلمان و سوئد مدت‌هاست که راهپیمایی‌ها، فیلم‌ها و ادبیات اسلام هراسانه با هدف توهین به پیامبر اسلام(ص) و قرآن کریم را با علم حمایت‌های پشت پرده از چنین اقدام‌های برنامه ریزی شده‌ای، نادیده می‌گیرند.
علاوه بر این، درخواست‌های مکرر برای سوزاندن قرآن کریم به بهانه باصطلاح ارزش‌های سکولار غربی مانند آزادی بیان و آزادی فردی، اکنون در برخی از کشور‌های اروپایی مورد حمایت دولت قرار گرفته است؛ این گونه حوادث به وضوح نشان می‌دهد که اروپا هیچ احترامی برای اسلام و پیروان آن قائل نیست.
اروپایی‌ها در مقابل با چشم‌پوشی از آزادی بیان، معترضان و روزنامه نگاران را به خاطر بیان حقیقت به بهانه نقض امنیت ملی بازداشت می‌کنند.
اسلام هراسی را به درستی باید منعکس کننده نور بر سمت تاریک اروپا دانست؛ سمت تاریکی که نفرت علیه مسلمانان را سیاسی و همزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان مختلف را با چالش مواجه می‌کند.
جنایت‌های نفرت محور به ویژه آن دسته از جنایت‌هایی که به صورت مشهود و ملموس مسلمانان را در اروپا هدف قرار می‌دهند، در این قاره در حال افزایش هستند؛ ممنوعیت حجاب، آتش افروزی در مساجد، جرم انگاری اقدام‌های جامعه مسلمانان و تعطیلی مساجد، سازمان‌ها و نهاد‌های اسلامی و زندانی کردن افراد از آن جمله هستند.
اروپایی‌ها در حالی از اصطلاح آزادی بیان برای توجیه اسلام هراسی استفاده می‌کنند که از صحبت کردن درباره نقض یا اعمال محدودیت بر حقوق مسلمانان خودداری می‌کنند.
هتک حرمت قرآن کریم و سوزاندن کتاب مقدس مسلمانان در واقع دعوتی نمادین از افراد داری نگرش ضد اسلامی برای اعمال خشونت علیه مسلمانان است و ارجاع به آزادی بیان در این مورد چیزی جز تلاش برای پوشاندن دیدگاه‌های ضد مسلمانان نیست.