گزارش‌های دروغین و قطعنامه‌های سیاسی حقوق بشری

جاوید رحمان و منتخبینش در این رُمان نقش دانای مطلق(omniscience) را ایفاء می‌کنند و با استفاده از گزارش ساختگی رسانه‌ها، منابع مبهم و غیر معتبر تلاش می‌نمایند آن را بعنوان واقعیت حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران نشان دهند، در صورتی که هیات‌ها و افراد غیر دولتی که از ایران بازدید می‌کنند معتقدند آنچه در رسانه‌ها و مجامع حقوق بشری مطرح می شود با واقعیت ایران تفاوت زیادی دارد.

جاوید رحمان در ابتدای نوشته خود اشاره کرده در طول یکسال گذشته به آمریکا، آلمان، سوئد و بعضی از کشورهای اروپایی سفر کرده ولی نگفته در این کشورها با کدام به اصطلاح خانواده قربانی صحبت شده و خانواده قربانی در آن کشورها چه می‌کنند؟ و مذاکراتش با جامعه مدنی آن کشورها روی چه موضوعی بوده است؟ همچنین اشاره کرده ادعاهای خود را با تعامل با دولت ایران تهیه کرده، در صورتی که طی چند سال قبل جلسات متعدد توسط سفرا و نمایندگان اعزامی ایران با نامبرده برگزار شد. علی رغم جوابگویی به سوالات وی بعلت بی اثر بودن و قرائت کردن مطالبی که برای جاوید رحمان نوشته بودند در صحن شورای حقوق بشر و رسانه‌ها، حدود یک سال است با وی نشستی برگزار نشده و موضوعات ایران از طریق کمیسرعالی و دیگر مقامات پیگیری می‌شود.

در ادعاهای جاوید رحمان موضوعات و اتفاقات به گونه‌ای نوشته شده که گویا ایشان به همه نقاط ایران پرواز کرده و مسائل را از نزدیک دیده و با افراد صحبت کرده اما وی تنها به چند نفر افراد غیر مطلع اشاره کرده یکی از منابع او با فاصله بیش از هزار کیلومتر با فوت خانم امینی نظری داده به علت اینکه با ذائقه جاوید رحمان همراه بود به آن استناد کرده در صورتی که به گزارش های مستند و مستدل ارسالی دولت ایران و سازمان های غیر دولتی که از نزدیک شاهد اتفاقات بودند هیچ توجهی ننموده است.

جاوید رحمان بدون توجه به شرح وظایفش که در قطعنامه شماره 5/2 مورخ ۱۸ ژانویه ۲۰۰۷ تصویب گردیده که تاکید بر بی طرفی گزارشگران دارد، متاسفانه نقش اپوزیسیون را اجرا می کند و در تمام نوشته ها و گفته‌هایش از کلمات موضع دار مانند حکومت دینی دیکتاتوری سواستفاده جنسی و جسمی وقس علی هذا استفاده می کند.

در سخنان جاوید رحمان و منتخبین او شاهد یک پروپاگاندای تبلیغات رسانه ای هستیم. هرکس در طول زمان اغتشاشات اخیر ایران به هر دلیلی فوت کرده آنرا به برخورد پلیس ربط داده است، روشی که رسانه‌ها به جهت تشویش افکار مردم و شعله ورکردن اغتشاش انجام می دهند.

در تهاجم چند جانبه و ترکیبی علیه ایران بیش از ۱۲۰ کانال تلویزیونی، ۱۰۰ فرکانس رادیویی و ده ها سایت و شبکه اجتماعی تمرکز خود را روی کودکان ایرانی گذاشتند و آن ها را آموزش درگیری مسلحانه و به ساخت بمب ترغیب کردند. در روزهای اخیر نیز تلاش کردند با مسمومیت دانش آموزان مدارس آن ها را وارد بازی جدیدی کنند. در صورتی که کودک سربازی در ماده ۳۸ پیمان نامه حقوق کودک منع شده است ولی در جنگ ترکیبی علیه ایران استفاده شد. هدایت کنندگان و رسانه ها به صورت آشکارا گفتند ما روی دهه‌ی هشتادی ها در اغتشاشات تروریستی و مسلحانه ایران برنامه ریزی کردیم، لذا طبق ماده 8/2/26 اساسنامه رم از دیوان بین المللی کیفری جرم جنگی مرتکب شده اند ولی در مطالب آقای جاوید رحمان و منتخبین او فریاد از کشته شدن چند کودک و مسمومیت دانش آموزان شنیده می شود بدون اشاره به تحرکات کشورهای مدعی حقوق بشر.

آن ها برای پوشش دادن به نقض حقوق کودکان (کودک سربازی) با فرافکنی ایران را متهم به استفاده از کودکان در مقابله با اغتشاشات می کنند

ظاهرا دانای مطلق به بعضی از اتفاقات و مکان ها در ایران پرواز نکرده است شاید اگر این واقعیت ها را مطرح می کرد بال‌هایش می سوخت.

شرایطی که طی حدود ۳ ماه برای مردم ایران طراحی شد اغتشاشات تروریستی و مسلحانه بود نه اعتراضات مسالمت آمیز، ولی وی کوچکترین اشاره ای در مورد حمله داعش به یکی از مراکز مذهبی شیراز که در راستای تقویت اغتشاشات و ترویج خشونت بود و در این اقدام تروریستی ۱۳ نفر زن و کودک و بزرگسال به شهادت رسیدند، نکرده است. حملات مسلحانه به مردم در استان های مختلف و شهادت مردم رهگذر، شهادت بیش از ۵۰ نفر از نیروهای حافظ امنیت با سخت ترین روش یعنی استفاده از سنگ، چوب و آهن و بعضی از آن‌ها با شلیک گلوله جنگی توسط گروه‌های تروریستی نه نوشته شده نه در شورا صحبتی از آن کرد. همچنین تمام بازداشت شدگان به غیر از افرادی که مرتکب قتل شده اند و شاکی خصوصی دارند آزاد شده اند ولی همچنان فریاد از آزادی زندانیان اغتشاشات سر می‌دهند.

در طول این سه ماه و به خصوص روز ۲۲ بهمن میلیون ها مردم ایران به خیابان ها آمدند و ضمن حمایت از نظام اسلامی ایران انزجار خود را از اغتشاشگران و حامیان آن ها اعلام کردند این میلیون ها مردم در هیچ نوشته و صحبتی اشاره ای نشد.

چند ماه قبل گزارشگر اقدامات قهری و یک جانبه (تحریم) به مدت ۱۲ روز در ایران حضور داشت و با همه اقشار دولتی و غیر دولتی ملاقات کرد درپایان گزارش خانم دوهان که در اجلاس سپتامبر ارائه شد ایشان به صراحت نقض حقوق مردم ایران بخصوص بیماران را به شورای حقوق بشر اعلام کردند. گزارش خانم دوهان کجای نوشته آقای جاوید رحمان که باید بی طرف باشد وجود دارد؟!

اما واقعیت موضوع

ایران جزو نادرترین کشورهایی است که با رای مردم نوع حکومتش تعیین شده است. بیش از ۹۸ درصد از مردم ایران به جمهوری اسلامی ایران رای دادند. یکی از قوانین این نظام مبتنی بر عرف جامعه و شریعت اسلام که به تصویب نمایندگان مردم رسیده اجرای حجاب در بیرون حریم خصوصی برای خانم ها می باشد. برای اجرای این قانون به ندرت بعضی از خانم‌ها‌یی که رعایت نمی‌کنند توسط پلیس به یک مرکز آموزشی منتقل و ظرف حدود دو ساعت توسط یک کارشناس حقوقی نسبت به قانون مجلس توجیه و سپس مرخص می‌شوند. خانم امینی با استناد به دوربین‌ها و شاهدین به این کلاس منتقل می شوند که هنگام صحبت با یکی از خانم های مرکز آموزش بی حال و روی زمین می‌افتد پس از حضور اورژانس به یک بیمارستان خصوصی نزدیک محل منتقل که متاسفانه فوت می‌شوند.

برابر اسناد پزشکی قانونی معاینات متعدد هیچ ضربه ای به ایشان وارد نشده ولی قبل از بررسی کارشناسان پزشک قانونی بلافاصله پس از چند لحظه از انتشار این خبر رسانه های تاسیس شده توسط کشورهای آمریکا و اروپا، مسوولین بعضی از همین کشورها و گزارشگر ایران تحت عنوان قتل یک دختر دستگیر شده توسط پلیس ایران، اقدام به فضا سازی و تحریک مردم و کودکان کردند. افراد مورد اشاره نه تنها از این اتفاق ناراحت نشدند بلکه بعلت اینکه بهانه ای برای فشار به ایران بدست آوردند بسیار خوشحال شدند و نقشه های چندین ساله خود را با استفاده از همه امکات پیاده کردند.

یکی از قسمت های پازل فشار به ایران توسط مجامع بین المللی حقوق بشری و تعیین هیات حقیقت یاب و صدور قطعنامه مربوطه می باشد. آن ها همانند چهل و سه سال قبل تاکنون بعلت اینکه مردم ایران را نشناخته بودند، پس از مدتی دچار یاس وناامیدی شدند لذا رو به ابزارهای در اختیارشان آوردند و اقدامات قهری و یکجانبه خود (تحریم ها) را تشدید و استفاده ابزاری از حقوق بشر را در دستور کار قرار دادند.

در پاپان عرض می شود اگر این مدعیان، واقعان مدافع حقوق بشر و حقوق زنان و کودکان هستید تحریم ها بخصوص تحریم دارویی را حذف کنند تا ده ها زن و کودک از رنج و درد نجات پیدا کنند. متاسفانه ساختار و دموکراسی مدیریت شده حاکم بر اجلاس های حقوق بشری بگونه ای است که هر قطعنامه که آمریکا و اروپائیان بخواهند به تصویب می‌رسانند و اگر قطعنامه ای را نخواهند یا آن را کم رنگ نموده و یا رد می کنند.  

نویسنده: بینا