گزارش ستاد حقوق بشر درباره تبعیض، نابرابری و خشونت علیه زنان در کانادا

به گزارش مدیریت ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت امور بین الملل قوه قضائیه و ستاد حقوق بشر، در گزارش ستاد حقوق بشر در خصوص خشونت علیه زنان در کانادا آمده است: گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد خشونت علیه زنان ،  از دولت کانادا خواست فوراً تمام مقررات تبعیض آمیز باقی مانده در قانون هند (The Indian Act ) و سایر قوانین و اقدامات تبعیض آمیز ملی علیه زنان و دختران بومی را لغو کند.

این کارشناس سازمان ملل گفت: «برای دهه ها، زنان ملل اول و فرزندان آنها با تبعیض جنسی روبرو بوده اند که توسط این مقررات تداوم یافته است و این امر نقض استانداردهای بین المللی و ملی برابری جنسیتی است.»

کمیته دائمی حقوق بشر کانادا نیز با انتشارگزارشی درباره عقیم سازی اجباری اعلام کرد که رویه ای به طور نامتناسبی بر باروری و سلامت روان زنان بومی، دختران تأثیر می گذارد.

از سوی دیگر داده های جدید توسط اداره آمار کانادا نشان می دهد که بیش از شش زن از هر 10 زن بومی در مقطعی از زندگی خود تجاوز فیزیکی یا جنسی را تجربه کرده‌اند. این در حالی است که کانادا هنوز یک برنامه اقدام فدرال برای مقابله با خشونت علیه زنان و دختران بومی منتشر نکرده است.

تجاوز جنسی

این گزارش می افزاید: اکثریت قریب به اتفاق 96 درصد از قربانیان کشف شده قاچاق انسان، زنان و دختران در کانادا هستند. در مجموع، یک نفر از هر چهار نفر 25 درصد قربانیان زیر 18 سال سن داشتند.

از هر 100 مورد تجاوز جنسی، تنها 6 مورد و 2 درصد از "تجاوزات جنسی" به پلیس گزارش می شود. 11درصد از زنان صدمات جسمی ناشی از تجاوز جنسی را تجربه کردند و 60 درصد از قربانیان تجاوز جنسی زیر 17 سال سن دارند.

بیش از 80 درصد قربانیان جنایات جنسی زنان هستند. 80 درصد از حوادث تجاوز جنسی در خانه مسکونی اتفاق می‌افتد.17درصد از دختران زیر 16 سال به نوعی رابطه جنسی را تجربه کرده اند.همچنین 83 درصد از زنان معلول در طول زندگی خود مورد تجاوز یا آزار جنسی قرار می گیرند و 57 درصد از زنان بومی مورد آزار جنسی قرار گرفته اند.

بر اساس گزارش جدید در مورد خشونت جنسی در نیروهای مسلح کانادا (CAF) ، قاضی سابق دادگاه عالی در گزارشی به نام Arbor می گوید «برخی از اعضای ارتش کانادا با آسیب بیشتری از جانب همرزمان خود روبرو هستند تا از جانب دشمن». این سند 404 صفحه‌ای به ناکامی‌های نیروهای مسلح کانادا در طول سال‌ها در رسیدگی به زن‌ستیزی، تبعیض، خشونت جنسی و آسیب‌هایی که عمدتاً توسط اعضای زن ارتش تجربه شده است، اشاره می‌کند.

بین اکتبر 2020 و آوریل 2021، نزدیک به 4900 کارگر در سراسر کانادا (در یک نظرسنجی سراسری) در مورد تجربیات خود در مورد آزار و اذیت و خشونت جنسی گزارش دادند: 43.9 درصد گفتند حداقل یک شکل از آزار و اذیت جنسی و خشونت را در حین کار تجربه کرده اند.

تقریباً 1 نفر از هر 2 نفر 43 درصد از کارگرانی که خشونت جنسی را تجربه کرده اند و 1 نفر 28 درصد، که آزار و خشونت را تجربه کرده اند، گفتند دچار ناراحتی روحی و اختلال ذهنی شده اند. همچنین 70 درصد از کارگرانی که آزار و اذیت جنسی و خشونت را تجربه کرده‌اند، به دلیل تأثیرات منفی آزار و اذیت و خشونت، کار خود را ترک کرده اند.

زنان بومی کانادا

کانادا همواره از سوی برخی جوامع مدافع حقوق بومیان به دلیل فراهم کردن امکان نقض مداوم حقوق زنان بومی برای زندگی، آزادی و امنیت مورد انتقاد قرار گرفته است. زنان ملل اول، اینوئیت و متیس در سراسر کانادا نسبت به زنان غیربومی، میزان خشونت و تجاوز جنسی بالاتری را تجربه می‌کنند. بیش از 6 نفر از هر 10 زن بومی (63 درصد) در طول زندگی خود تجاوز فیزیکی یا جنسی را تجربه کرده اند. تقریباً از هر 10 زن (56 درصد)، شش زن بومی تجاوز فیزیکی را تجربه کرده اند.

بیش از 34200 گزارش تجاوز جنسی در سراسر کشور در سال 2021 گزارش شده است که 18 درصد افزایش نسبت به سال 2020 را نشان می دهد.

64 درصد از زنان بومی در آتلانتیک کانادا از سن 15 سالگی خشونت، اعم از تجاوز فیزیکی یا جنسی را در طول زندگی خود تجربه کرده اند. 64 درصد زنان بومی در مقابل 45 درصد زنان غیربومی در استان‌های آقیانوس اطلس، 62 درصد در مقابل 43 درصد در مرکز کانادا، 61 درصد در مقابل 48 درصد در پریری، و 65 درصد در مقابل 50 درصد در بریتیش کلمبیا با نوعی خشونت و تجاوز جنسی مواجه بوده اند.

گزارش جدید از سوی اداره آمار کانادا می‌گوید که زنان ملل اول، اینوئیت و متیس در سراسر کانادا هنوز هم نسبت به زنان غیربومی، میزان خشونت و تجاوز جنسی بالاتری را تجربه می‌کنند. بر اساس این گزارش، زنان «ملت اول»، «اینویت» و «متیس» در چندین نوع رفتار خشونت‌آمیز روانی بیش از حد حضور دارند و از هر 10 نفر که تحت مسئولیت قانونی دولت بوده‌اند، هشت نفر در حین مراقبت از خشونت فیزیکی یا جنسی رنج می‌برند.

تقریباً دو سوم از زنان ملل اول (64 درصد) و متیس (65 درصد) خشونت را در طول زندگی خود تجربه کردند، در حالی که این نسبت در میان زنان اینوئیت (45درصد) با نسبت زنان غیر بومی (45درصد) یکسان بود.

تقریباً از هر 10 زن بومی، 6 نفر (56 درصد) در طول زندگی خود تجاوز فیزیکی را تجربه کرده اند و 6 نفر از 10 نفر ملل اول (58 درصد) و متیس (57 درصد) زن در طول زندگی خود تجاوز فیزیکی را تجربه کرده اند. از هر 10 زن بومی، 1 نفر (11درصد) در دوران کودکی تحت مسئولیت قانونی دولت بوده است، در حالی که این میزان در زنان غیربومی 2.3 درصد است.

بخش بزرگی (81 درصد) از زنان بومی که در دوران کودکی تحت مسئولیت و نظارت قانونی دولت بوده اند، در طول زندگی خود قربانی خشونت شده اند. در میان زنان بومی، افراد دارای معلولیت (74 درصد) بیشتر از افراد بدون معلولیت (50 درصد) در طول زندگی خود خشونت را تجربه کردند.

در میان زنان دارای معلولیت، زنان بومی (74 درصد) بیشتر از زنان غیر بومی (57 درصد) در طول زندگی خود قربانی خشونت را تجربه کردند.

زنان در زندان های کانادا

تعداد افراد محبوس در زندان های فدرال برای زنان در سه دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. از سال 2006 تا 2016، تعداد زنان غیر بومی در بازداشت 44 درصد افزایش یافته است (وزارت دادگستری، 2018). اکنون، نزدیک به 50 درصد از زنان در زندان‌های فدرال بومی هستند. 

زنان بومی زمان بیشتری را در سلول انفرادی می گذرانند و برای آزادی شرایط سخت تری دارند.

در یک روز (2022 می) زندان های فدرال 298 زن غیر بومی و 298 زن بومی را در خود جای داده بودند و نسبت زنان بومی و غیر بومی در زندان  به 50 به 50 رسید. از هر 20 زن در کانادا، فقط یک نفر بومی است.

زنان بی خانمان

زنان 27.3 درصد از کل جمعیت بی خانمان در کانادا را تشکیل می دهند. در هر شب در کانادا، 6000 زن (اغلب با کودکان) به پناهگاه های اضطراری پناه می برند.

حدود 96 درصد از زنان بی خانمان نوعی تجاوز جنسی، سرقت، توهین و تهدید را تجربه کرده اند.حدود 75 درصد از زنان بی خانمان با اختلالاتی مانند اضطراب، افسردگی و اسکیزوفرنی دست و پنجه نرم می کنند.

به گفته کمیسیون حقوق بشر کانادا و تایید بنیاد زنان کانادا، زنان معمولاً به دلیل فقر، دستمزدهای پایین، خشونت شریک صمیمی، سوء استفاده جنسی، مسائل اعتیاد، چالش‌های سلامت روانی و جسمی و مسائل مربوط به مراقبت از کودکان در برابر بی خانمانی آسیب‌پذیر می‌شوند.

در سال 2021، بیش از 235000 نفر بی خانمانی را تجربه کردند و 25000 تا 35000 نفر ممکن است در هر شب بی خانمانی را تجربه کنند.

در سال 2021، تقریباً 7347 نفر هر شب در تورنتو بی خانمانی را تجربه می کنند. بیش از نیمی از کسانی که به نظرسنجی اخیر از افراد بی خانمان در همیلتون پاسخ دادند، زن بودند. پاسخ دهندگانی که به عنوان بومی معرفی شده اند، 23 درصد بودند. 13درصد از افراد بی خانمان در کانادا کودکان و جوانان بدون همراه هستند. درصد 14اکثر ساکنان پناهگاه بین 25 تا 49 سال سن دارند. بیش از 62 درصد از این بی خانمان ها مرد و حدود 36 درصد زن بودند.

خشونت خانگی

بر اساس مرکز کانادایی آمارهای عدالت و ایمنی جامعه، در سال 2019، 358، 244 قربانی خشونت توسط پلیس در این کشور گزارش شده است. زنان 3.5 برابر بیشتر از مردان در معرض خشونت قرار دارند یعنی 536 زن در مقابل 149 مرد در هر 100000 نفر در معرض خشونت هستند. با این حال، میزان خشونت خانگی در مردان بین سال‌های 2018 تا 2019 به طور قابل توجهی در حال افزایش است..

در سال 2021، 127082 نفر قربانی خشونت خانوادگی گزارش شده توسط پلیس (خشونت مرتکب شده توسط همسران، والدین، فرزندان، خواهران و برادران و اعضای خانواده گسترده) بوده است که این میزان برابر با 336 قربانی در هر 100000 نفر است. این وضعیت پنجمین سال متوالیِ افزایش را رقم زد. زنان و دختران دو سوم (69 درصد) قربانیان خشونت خانوادگی را تشکیل می دادند. میزان خشونت خانوادگی برای زنان و دختران بیش از دو برابر بیشتر از مردان و پسران بود (457 قربانی در مقابل 212 نفر در هر 100000 نفر جمعیت).

شدیدترین شکل خشونت خانوادگی، قتل است. از 788 قربانی قتل گزارش شده در سال 2021، 154 نفر توسط یکی از اعضای خانواده کشته شده اند.

در سال 2021، پلیس 114132 قربانی خشونت شریک صمیمی در سن 12 سال و بالاتر (344 قربانی در هر 100000 نفر) را گزارش کرد. از هر ده قربانی، سه نفر یا 30 درصد توسط یک شریک جنسی قربانی شده اند - در مجموع 107،810 گزارش خشونت در خانواده ثبت شده است.

زن کشی

در ادامه این گزارش آمده است: در سال 2021، پلیس 788 قتل را گزارش کرد که 29 مورد بیشتر از سال 2020 بود که نشان دهنده افزایش سه درصدی در سراسر کشور است.

میزان خودکشی در بین زنان در سال 2020 در بین 20 تا 24 سال و 30 تا 34 سال بالاترین میزان خودکشی بود. حدود 7.2 مرگ خودکشی در هر 100000 نفر در میان زنان 20 تا 24 ساله وجود داشت.

سالانه (2021) تقریباً 4500 نفر در کانادا بر اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند که معادل 12 نفر در روز است. زنان میزان بیشتری از خودآزاری دارند. میزان خودکشی در زنان 10 تا 19 ساله و 20 تا 29 ساله بین سال‌های 2000 تا 2018 در حال افزایش بوده است.

زنان بومی نسبت به زنان غیربومی خطر بیشتری برای تجربه خشونت دارند و بیش از حد به عنوان قربانیان زنان کشی خشونت آمیز حضور دارند. زنان بومی که کمتر از 5 درصد از جمعیت کانادا را تشکیل می دهند، 16 درصد از قربانیان زن کشی را تشکیل می دهند. از نوامبر 2020 تا نوامبر 2021، 58 زن و دختر کشته شدند.

تقریباً هر شش روز یک شریک صمیمی یک زن را در کانادا می کشد. در سال 2020، 160 زن و دختر بر اثر خشونت کشته شدند. در سال 2021، 173 نفر بر اثر خشونت کشته شدند.

اشتغال و فقر زنان

کانادا از نظر شکاف دستمزد جنسیتی از بین 156 کشور در رتبه 24 قرار دارد. در کانادا، زنان به طور متوسط 89 سنت به ازای هر دلاری که یک مرد به دست می آورد، درآمد دارند. توجه به این نکته مهم است که تفاوت جنسیتی بر اساس نژاد، سن، هویت جنسیتی و ناتوانی بر زنان تأثیر متفاوتی دارد.

زنان در سال 2021 پس از کنترل نژاد و قومیت، تحصیلات، سن و ...، به طور متوسط 22.1 درصد کمتر از مردان دستمزد دریافت کردند. حتی با وجود این پیشرفت ها در پیشرفت تحصیلی، زنان همچنان با شکاف شدید دستمزد مواجه هستند. زنان دارای مدرک پیشرفته به طور متوسط کمتر از مردان دارای مدرک لیسانس حقوق دریافت می کنند.

طبق معیار درآمد پایین،10 درصد از زنان در کانادا با درآمد پایین زندگی می کنند (آمار کانادا، 2022). کسانی که با موانع متعددی روبرو هستند، از جمله زنان نژادپرستانه، زنان دارای معلولیت و مادران مجرد در معرض خطر بیشتری از فقر هستند.

شکاف جهانی دستمزد جنسیتی حدود 20 درصد تخمین زده می شود، به این معنی که زنان به ازای هر دلاری که مردان در ازای کار برابر می کنند، 77 سنت درآمد دارند.

زنانی که دارای معلولیت هستند، میانگین درآمد سالانه 3630 دلار کمتر از زنان بدون معلولیت دارند.

متن کامل فارسی و انگلیسی تبعیض، نابرابری و خشونت گسترده علیه زنان در کانادا