به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، آلمان به همراه گروه معدودی از کشورهای غربی در حالی در نشست اخیر شورای حقوق بشر قطعنامه ای ضدایرانی به این شورا تحمیل کردند که خود از ناقضان اصلی حقوق بشر در سطح داخلی و خارجی به شمار میروند.
آلمان از جمله کشورهای اروپایی است که تاکنون بارها به دلیل نقض مفاد کنوانسیون اروپایی حقوق بشر به دیوان اروپایی حقوق بشر فراخوانده و در مواردی محکوم شده است.
چند برش از کارنامه حقوق بشری آلمان
نقض حقوق بشر در آلمان در موارد متعددی قابل مشاهده است و با اسناد و شواهد متقنی مستند شده اند.
از بزرگ ترین موارد نقض حقوق بشر توسط آلمان میتوان به فروش تسلیحات اشاره کرد.
این کشور که همواره از فروشندگان اصلی تسلیحات به کشورهای عامل راه اندازی جنگ بوده، سود کلانی از این صنعت کسب می‌کند، بی آن که اندک توجهی به ادعاهای حقوق بشری خود داشته باشد و به سرنوشت شهروندان گرفتار در جنگ اهمیتی بدهد.
آلمان یکی از بزرگترین تامین کنندگان تسلیحات متعارف و شیمیایی رژیم بعث علیه ایران بود و خود به این همراهی نیز اعتراف کرده است.
این کشور در ادامه دست از جنایت‌های حقوق بشری علیه ایران برنداشته و از طریق اعمال تحریم یا همراهی با تحریم‌های آمریکا علیه ایران، دست به نقض حقوق بشر شهروندان ایرانی زده است.
خلاصه ای از موراد نقض آشکار حقوق بشر در آلمان
-نژادپرستی پلیس آلمان اقلیت‌های قومی و نژادی را با نرخ بالایی هدف قرار می‌دهد، اما تبعیض جاری در سیستم قضایی و پلیس این کشور سبب می‌شود شمار قابل توجهی از قربانیان از مراجعه به پلیس و ثبت شکایت خودداری کنند.
-خشونت علیه مهاجران به ویژه در سال‌های اخیر در آلمان رشد قابل توجهی داشته است؛ در واقع پناهجویان در آلمان قربانی خشونت آلمانی‌ها از یک سو و پلیس آلمان از سوی دیگر می‌شوند.
– استثمار زندانیان در آلمان به نوعی تداوم روند اردوگاه‌های کار اجباری هستند؛ چراکه کار اجباری پشت میله‌های زندان در ۱۲ ایالت از ۱۶ ایالت آلمان مجاز است.
خشونت‌های بی پایان در زندان‌های آلمان را باید وجه دیگری از نقض حقوق این افراد دانست که عمدتا به دلایل کمبود پرسنل، مصرف مواد مخدر، اختلال روانی زندانیان و تمایل عمومی به خشونت رخ می‌دهند.
خشونت جنسی، بیماری‌های واگیردار و کمبود امکانات نیز از دیگر مصادیق نقض حقوق بشر در این مراکز در کشور آلمان هستند.
-تبعیض و نژادپرستی علیه معلولان در آلمان یکی از اشکال برجسته نقض حقوق بشر در این کشور است.
به عنوان مثال، ۳۲ درصد موارد تبعیض در سال ۲۰۲۱ در آلمان علیه افراد معلول و دارای بیماری‌های مزمن ثبت شده اند.
-تبعیض مذهبی در آلمان به شکل قابل تاملی مسلمانان و البته زنان مسلمان را هدف قرار می‌دهد و در همه عرصه‌ها اعم از مسکن، آموزش، بهداشت، بازار کار، … قابل مشاهده است.
نمونه هایی از پرونده های آلمان در دیوان اروپایی حقوق بشر
دیوان اروپایی حقوق بشر در سال گذشته پرونده مسئولیت آلمان در حمله هوایی به «قندوز» افغانستان را مورد بررسی قرار داد.
این دیوان در نهایت به آلمان اعلام کرد که باید موضوع ارتکاب سربازانش به جنایت جنگی در افغانستان را بررسی کند.
البته کارشناسان حقوقی می‌گویند که دیوان اروپایی حقوق بشر متوجه نقض ماده ۲ کنوانسیون تحقیق موثر از سوی آلمان نشد.
دبیر کل دیوان اروپایی حقوق بشر، نماینده شاکیان افغانستانی در دادگاه حقوق بشر در پرونده مذکور گفت: تصمیم دیوان برای افغانستانی‌ها ناامیدکننده بود، زیرا سیاست ارتش آلمان مبنی بر محرمانگی و انکار عملی حقوق رویه ای افراد آسیب دیده را مورد تایید قرار داد؛ شاکیان همچنان امیدوار به عذرخواهی آلمان هستند و از دولت آلمان می‌خواهند که با آنها تماس بگیرد تا از وضعیت آنها ۱۲ سال پس از حمله هوایی مطلع شود.
در پرونده دیگر آلمان در دیوان اروپایی حقوق بشر که ماه گذشته مورد بررسی قرار گرفت، این کشور اروپایی محکوم شد.
این پرونده براساس شکایت «بیپلاب باسو»، تبعه آلمانی هندی تبار علیه دولت آلمان به دلیل اقدام پلیس آلمان برای بررسی مدارک احراز هویت وی در قطار شکل گرفت.
شاکی اعلام کرد که این نوع بررسی به دلیل رنگ پوست وی انجام شد و اقدامی تبعیض آمیز بود.
«باسو» همچنین اعلام کرد که مقام‌های آلمانی ادعاهای وی در مورد تبعیض نژادی و رفتار نژادپرستانه پلیس را در پی ثبت شکایت در دادگاه محلی سال ۲۰۱۳ مورد بررسی کافی قرار ندادند.
دولت آلمان در جریان رسیدگی به پرونده «باسو» از احضار شهود خودداری کرد؛ ضمن این که در دادگاه تجدیدنظر مدعی شد که این ادعا در منطقه ذکر شده توسط شاکی محلی از اعراب ندارد.
دادگاه فدرال آلمان نیز در سال ۲۰۱۸ از بررسی شکایت «باسو» خودداری کرده بود.
براساس حکم دیوان اروپایی حقوق بشر، آلمان حقوق بشر را با بررسی نکردن رویه‌های نژادپرستانه قوانین دیوان اروپایی نقض کرد و مقامات این کشور تحقیقات مستقل و موثر در در مورد نژادپرستی پلیس آلمان را رد کردند.
خشونت پلیس آلمان علیه شهروندان
مرگ یک مرد سیاهپوست در بازداشت پلیس آلمان در ماه سپتامبر سال جاری بار دیگر نشان داد که خشونت نژادپرستانه پلیس آلمان نقطه پایانی ندارد و در مسیر تشدید پیش می‌رود.
قربانی در اقامتگاه بی خانمان‌ها و معلولان ذهنی زندگی می‌کرد و پلیس آلمان قصد داشت وی را با حکم قضایی به بیمارستان روانی منتقل کنند اما این انتقال به بهای جان وی تمام شد؛ زیرا این پناهجوی کنگویی ۶۴ ساله بر اثر برخورد خشونت بار پلیس در هنگام انتقال جان خود را از دست داد.
به گزارش یک رسانه آلمانی، از ۱۴ پلیس حاضر در یک اتاق ۳ در ۶ متری یک پلیس تنومند آلمانی زانویش روی گردن پناهجوی سیاهپوست قرار داده و فشار داد؛ تلاش برای احیای این مرد سیاهپوست ۲۰ دقیقه به درازا انجامید و وی در نهایت در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان منتقل شد تا این که در هفته نخست ماه اکتبر جان خود را از دست داد.
قتل این مرد سیاهپوست به قتل «جورج فلوید»، شهروند آمریکایی توسط پلیس تشبیه شد.
گستردگی موج اعتراض‌ها در پی این حادثه سبب شد تا تحقیقات فدرال در این رابطه آغاز شده و فرآیند کالبدشکافی برای مشخص کردن مرگ بر اثر خشونت پلیس در دستور کار قرار بگیرد
بررسی‌ها نشان می‌دهند که اقلیت‌های قومی و نژادی و افراد به حاشیه رانده شده دو برابر بیشتر از جمعیت عادی در معرض خشونت مرگبار پلیس آلمان بوده اند.
بررسی‌های انجام شده توسط سازمان‌های کمک رسانی به قربانیان خشونت پلیس نشان می‌دهد که بیماران روانی، افراد غیرآلمانی و بی خانمان به طور نامتناسبی تحت تاثیر خشونت پلیس این کشور قرار می‌گیرند.
پلیس آلمان، بیماران روانی را فاقد حقوق و قانون شکن خوانده و حمله به آنها را با این واقعیت که آنها مرتکب پرخاشگری شده اند، توجیه می‌کند.
سکوت دولت آلمان در برابر افزایش حملات به مسلمانان
مطالعه‌ای که به تازگی از سوی کارشناسان صورت گرفته، نشان می‌دهد نگرش‌های ضد مسلمانان و اسلام هراسی در آلمان روندی رو به افزایش دارد.
به گزارش «آناتولی»، بر اساس این مطالعه جدید، ۲۹ درصد از شهروندان آلمانی محدودیت علیه اسلام و مسلمانان را گزارش داده‌اند.
این تحقیق خواستار اقدام قوی‌تر برای مقابله با نگرش‌های ضد مسلمانان در همه گروه‌های جمعیتی، از طریق ترویج تماس‌های بین فرهنگی و اقدامات ضد تبعیض شده است.
آلمان کشوری با بیش از ۸۴ میلیون جمعیت، پس از فرانسه دومین جمعیت مسلمان در غرب اروپا را دارد؛ طبق آمار رسمی، حدود ۴.۷ میلیون مسلمان در این کشور زندگی می‌کنند.
تشدید فشارها بر اقلیت ها در آلمان
یک تحقیق نشان می‌دهد که افراد گروه‌های اقلیتی و پناهجو هدف تبعیض و استثمار در آلمان قرار می‌گیرند.
این تحقیق که از سوی «العربی الجدید» انجام شده، به تبعیض و استثمار اقلیت‌ها و مهاجران در محل کار پرداخته است.
به دلیل عدم آگاهی قانونی قربانیان خارجی و پناهنده از حقوق خود، علاوه بر دشواری اثبات، و تهدید به اخراج، وضعیت موجود که توسط تحقیقات مستند شده است، در حال تشدید شدن است.
افراد متعلق به اقلیت‌ها و مهاجران روایت‌های بسیاری از تبعیض و نژادپرستی را در آلمان مطرح می‌کنند.
اینها تنها مواردی از فهرست نقض حقوق بشر از سوی آلمان در سطوح مختلف است.
واکنش ها به اقدامات معترضانه و اظهارات ادعایی مقام های آلمان
در همین حال کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان در واکنش به برگزاری نشست ویژه شورای حقوق بشر در مورد ایران و اظهارات ادعایی وزیر خارجه آلمان در این نشست، گفت: وزیر خارجه رژیم آلمان یک بیانیه فریبکارانه در شورای حقوق بشر ارائه کرد.
غریب‌آبادی گفت: آلمان، همان کشوری است که رژیم صدام را به سلاح شیمیایی مجهز کرد و موجب گردید ۱۳ هزار نفر، از جمله کودکان و زنان و از جمله در شهر کردنشین سردشت، جان خود را از دست بدهند و بیش از یکصد هزار نفر نیز مجروح شوند.
دبیر ستاد حقوق بشر افزود: رژیم آلمان که همچنان حقوق بشر ایرانیان را از طریق تحریم‌های غیر انسانی یکجانبه نقض می‌کند و با سابقه سیاه خود در همدستی برای ترور شهید سلیمانی، باید به سیاست فریبکارانه و مزورانه خود در حوزه حقوق بشر پایان دهد.
غریب‌آبادی اظهار کرد: در حالی که حقوق ایرانیان بطور گسترده توسط رژیم‌های آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه از طریق تحمیل اقدامات قهری یکجانبه و حمایت و میزبانی از گروهک‌های تروریستی که جان ۱۷ هزار ایرانی بی‌گناه را گرفته‌اند، نقض می‌شود، برگزاری نشست ویژه شورای حقوق بشر در مورد ایران یک اقدام مزورانه است.
حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه نیز با انتشار رشته توییتی در خصوص استفاده ریاکارانه آلمان و دیگر فرصت طلبان از ساز و کارهای حقوق بشر نوشت: رژیم برلین، به‌عنوان تامین‌کننده اصلی سلاح شیمایی صدام علیه مردم ایران و دیگر فرصت طلبان، سال هاست با تحریم‌های ناعادلانه و غیرانسانی خود، نقض گسترده حقوق بشر را انجام داده‌اند.
وزیر امور خارجه در بخش دیگری نوشت: اکنون آنها ریاکارانه از سازوکارهای حقوق بشر سوء استفاده می کنند تا بیشتر از قبل اقدامات ضدحقوق بشری را علیه مردم ما انجام دهند، و همه اینها به نام همبستگی دروغین با ایرانیان.
خدیجه کریمی، مدیرکل امور بین‌الملل معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری نیز گفت: ادعاها و دلسوزی های آلمان که تامین کننده سلاح های شیمیایی برای رژیم صدام جهت استفاده علیه مردم ایران بوده و موجب شهادت و مجروحیت بیش از ۱۰۰ هزار نفر ایرانی شده، غیرواقعی و ریاکارانه است.
فروزنده ودیعتی، نماینده کشورمان در نشست ویژه شورای حقوق بشر در ژنو در واکنش به اظهارات وزیر خارجه آلمان، گفت: می خواهم به وزیر خارجه رژیم آلمان که در نمایشی که خودشان علیه ایران طراحی کردند و سخنرانی طولانی علیه کشورم داشت، توصیه کنم که توجه خود را به هزاران معترض مسالمت‌آمیز در خیابان‌های آلمان معطوف کند که خواهان عدالت اجتماعی بیشتر هستند، ولی با خشونت پلیس و نیروهای امنیتی سرکوب می‌شوند.
با نگاهی به کارنامه حقوق بشری رژیم برلین میتوان دریافت که آلمان در حالی خود را به عنوان یکی از مدعیان حقوق بشر در جهان معرفی کرده و در اقداماتی مداخله جویانه پیوسته انتقادهایی را متوجه برخی کشورها در این زمینه می‌کند که خود از پرونده سیاهی در زمینه حقوق بشر برخوردار است.