گزارش های به دست آمده از زندان های آمریکا هشدار دهنده است.
به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، آسوشیتدپرس اخیرا در گزارشی درباره وضعیت زندان‌های آمریکا، نوشت: زندان‌های سراسر آمریکا از ازدحام بیش از حد جمعیت، خشونت و سوءاستفاده رنج می‌برند؛ این در حالیست که مشکلات کارکنان زندان‌ها در دوران قرنطینه کرونایی از «نیویورک» گرفته تا «کالیفرنیا» در حال رشد است و معضل‌های قبلی را تشدید کرده است.
تاکنون گزارش‌ها و شکایات مختلفی درباره وضعیت زندانیان در زندان‌های آمریکا منتشر شده است: زندانیان یک زندان در «ویرجینیای غربی» در غذای خود چیزهای کثیفی پیدا کردند؛ در «لس آنجلس»، یک زندانی بیمار روانی را برای روزها به صندلی زنجیر کردند؛ در «میسوری» زندانیان بارها دست به آشوب زدند؛ کارکنان زندان‌های «تگزاس» می‌گویند که از ترس خشونت جاری در زندان با خود چاقو حمل می‌کنند؛ تعداد فزاینده ای از مرگ و میر در زندان بدنام «ریکرز» در «نیویورک» ثبت شده است؛ و زندان‌های روستایی و شهری از «تنسی» تا «واشنگتن» وضعیت بهتری ندارند؛ به عبارت دقیق تر زندان‌های آمریکا آشفته هستند..
مدیر پروژه زندان ملی اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا می‌گوید: باورش سخت است اما به نظر می‌رسد که زندان‌ها در این چند ماه اخیر حتی بدتر از حد معمول شده اند؛ من در تجربه ۳۰ ساله کاری خود در این زمینه هرگز چنین شرایطی را به خاطر نمی‌آورم؛ به نظر می‌رسد همه زندان‌های بزرگ در حالت فروپاشی قرار دارند.
شماری از مسئولان و مقام‌های زندان‌ها، مانند مسئولان زندان «ریکرز» مشکلاتی مانند مشکلات زیرساختی، مرگ زندانیان و فرسودگی بالای کارکنان را تصدیق کردند؛ در این شرایط شیوع آنفلوآنزای فصلی نیز بر مشکلات افزوده است.
زندان‌های آمریکا در سطوح مختلف محلی، ایالتی و فدرال با مشکلات جدی مواجه هستند؛ در حالی که زیرساخت‌های زندان «فولتون» در «آتلانتا» آمریکا در حال فروپاشی هستند، آب آشامیدنی در زندان «کینگ کانتی» در «سیاتل» قهوه ای است و زندان «هیوستون» به دلیل عقب افتادن وقت رسیدگی به پرونده‌ها در دادگاه از ازدحام بیش از حد جمعیت رنج می‌برد.
بیش از ۱۲ کارمند، زندانی و کارشناس در گفت‌وگو با «آسوشیتدپرس» از دو مشکل بزرگ مشترک میان همه زندان‌ها سخن گفتند؛ جمعیت زیاد زندانی و نداشتن افسران کافی. یک مقام آمریکایی در این باره گفت: موضوع دوگانه ازدحام بیش از حد و کمبود پرسنل سال‌ها زندان‌ها را در سراسر کشور گرفتار کرده است و حتی قبل از شیوع کرونا، بسیاری از امکانات به هم ریخته بودند.
اگرچه در دوران شیوع کرونا تا حدی این بحران کمرنگ شد، اما با از بین رفتن نگرانی در این باره، به زودی جمعیت زندان‌ها شروع به افزایش کردند. قرنطینه زندانیان بیمار و خشن، ظرفیت سلول‌های دو یا سه نفره را به یک نفر کاهش داد؛ زیرا در این سلول‌ها فقط یک نفر نگهداری می‌شوند.
همزمان با افزایش شمار زندانیان در پی کاهش محدودیت‌های کرونایی، شمار افسران زندان افزایش پیدا نکرد؛ در بسیاری از زندان‌های ایالتی رشد پست‌های خالی افسران زندان به مرز هشدار رسید. تا تابستان سال ۲۰۲۲، بسیاری از زندان‌ها تعداد بیشتری از مردم را نسبت به سال‌های گذشته نگهداری می‌کردند یا به قدری شلوغ شدند که زندانیان مجبور به خوابیدن در طبقات، تونل‌های زیرزمینی یا در مکان‌های مشترک بدون توالت شدند.
یک مرد بازداشت شده در «لس آنجلس» در متن شکایتی خود آورده است: همه به دلیل ازدحام در وضعیت آشوبگری هستند؛ این مکان بوی ادرار و مدفوع می‌دهد، زیرا برخی از توالت‌ها کار نمی‌کنند و افرادی که به صندلی زنجیر شده اند گاهی اوقات روی زمین ادرار می‌کنند.
یک رسانه آمریکایی سال گذشته به نقل از یک کمیسر سابق زندان «نیویورک» گزارش داده بود که بیش از هزار افسر زندان «ریکرز» به دلیل سوءاستفاده از سیاست‌هایی که اجازه مرخصی استعلاجی نامحدود را می‌دادند، اعلام بیماری می‌کردند.چنین مرخصی‌هایی سبب می‌شوند که افسران کمتر ساعت‌های طولانی تر شامل دو تا چهار شیفت را کار کنند؛ وقت غذاخوردن نداشته باشند؛ …
تعداد کم کارکنان زندان می‌تواند به بدتر شدن وضعیت زندگی زندانیان منجر شود؛ زیرا کارکنان کمتری برای انتقال آنان به دادگاه‌ها و تامین نیازهای اساسیشان وجود دارند.یک زندانی در زندان «هیوستون» می‌گوید: خشونت در زندان گاهی در پی آن رخ می‌داد که کارکنان زندان تا روزها اجازه دوش گرفتن را به زندانیان نمی‌دادند.این در حالیست که با وجود کمبود ۳۶ درصدی کارکنان زندان در «کالیفرنیا»، بر شمار افراد زندانی افزوده می‌شد.
براساس گزارش رسانه‌های محلی در «اوهایو»، زندانیان «کلیولند» به دلیل کمبود نگهبان تا ۲۳ ساعت در سلول‌های خود حبس می‌شدند یا در یک مورد یک مرد بازداشت شده به اتهام تجاوز جمسی به دلیل کمبود نگهبان آزاد شد.
یک استاد حقوق دانشگاه «نیو اورلئان» که به مطالعه مرگ و میر در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های آمریکا می‌پردازد، گفت: مشکل کمبود کارکنان به ویژه در مورد مراقبت‌های پزشکی خطرناک است؛ ما شاهد افزایش مرگ و میر در زندان‌ها هستیم و این‌ها از نوع مرگ و میرهایی هستند که اگر فرد به مراقبت‌های اضطراری دسترسی بهتری داشت، قابل اجتناب بودند.
براساس آمارها در سال جاری در زندان «ریکرز» ۱۸ مرگ و میر ثبت شد که شمار قابل توجهی از آن‌ها بر اثر عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی رخ دادند.البته این موضوع محدود به زندان «ریکرز» نیست و از زندان‌های دیگر نیز گزارش‌های مشابهی به گوش می‌رسد.با وجود اجماع کارشناسان در مورد بدتر شدن شرایط زندان‌ها در آمریکا، توافق بسیار کمتری در مورد راه‌های برون رفت از این بحران وجود دارد.
در حالی که مقامات زندان می‌گویند که به بهبود زیرساخت‌های اساسی و کارکنان بیشتر نیاز دارند، برخی از مدافعان زندانیان خاطرنشان می‌کنند که سیاست‌های ملایم‌تر به ویژه برای افرادی که پولی برای پرداخت آزادی خود ندارند، می‌توانند به تضمین اینکه افراد کمتری در پشت میله‌های زندان بمانند، کمک کند.در این بین، محققان می‌گویند که آن‌ها به اطلاعات بهتری از زندان‌ها نیاز دارند تا بتوانند دامنه مشکل را بسنجند.
استاد حقوق دانشگاه «تگزاس» که در مورد زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها مطالعه می‌کند، می‌گوید: داده‌های بسیار کمی در آنجا وجود دارد؛ ما به معنای واقعی کلمه ابزاری برای ارزیابی ایمنی یا خطرناک بودن یک تاسیسات به هیچ وجه نداریم؛ سنجش برخی از بدترین وضعیت‌ها، آسان نیست؛ حتی برای چیزهایی که می‌توان اندازه گیری کرد، مانند ازدحام بیش از حد، کمبود کارکنان یا افزایش مرگ و میر در زندان، اعداد موجود اغلب سال‌ها تاخیر دارند و قابل اعتماد نیستند.
وی افزود: به عنوان مثال، وزارت دادگستری آمریکا اعلام کرد که گزارش‌های سالانه مرگ در حبس، مرگ و میر در زندان را حداقل ۳۹ درصد کمتر شمارش می‌کند و اگرچه دولت فدرال گزارشی سالانه درباره تعداد افراد زندانی در سراسر کشور منتشر می‌کند، آخرین داده ها بیش از دو سال قدمت دارند.
کارشناسان می‌گویند که کمبود داده‌ها، گفتن اینکه چقدر از هشدارهای رو به رشد در حال حاضر واقعا منعکس‌کننده تغییر شرایط زندان است، دشوار است.
یک زندانی دیگر در «لس آنجلس» در نامه ای نوشت: اینجا وحشتناک است؛ در واقع، این بدتر از بی خانمانی است؛ حتی وقتی در خیابان‌ها می‌خوابم، جایی برای دراز کشیدن وجود دارد؛ اما در اینجا، افراد زیادی هستند که کنار شما راه می‌روند یا در کنار شما می‌خوابند که من ترجیح می‌دهم در خیابان باشم.