به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ستاد حقوق بشر، سعید محمدی، پژوهشگر مؤسسه مطالعات آمریکای شمالی و اروپا در گزارشی وضعیت حقوق بشر کانادا را مورد بررسی قرار داده و برخی از کمبودها و موارد نقض حقوق بشر را عنوان کرده است.
بر اساس این گزارش، کانادا یک کشور چندملیتی و چندقومیتی است. بند ۲۷ از منشور حقوق و آزادی کانادا به روشنی تصریح می‌کند که موارد مطروحه در این منشور باید در یک زمینه چند فرهنگی مورد تفسیر قرار گیرد. این کشور دارای یکی از متنوع‌ترین کابینه‌ها است اما درگیر مسائل حقوق بشری در مورد اقلیت‌های قومی و نژادی و دینی است.
انتقاد گروه های حقوق بشری به نژادپرستی در کانادا
این گزارش می افزاید: کانادا برخی توافق‌نامه‌ها و مفاد کنوانسیون‌های بین‌المللی در زمینه حقوق بشر را نپذیرفته و یا به تصویب نرسانده است مانند کنوانسیون بین‌المللی حقوق همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده‌های آنان، سازمان بین‌المللی کار،کنوانسیون اقوام بومی و قبیله‌ای سال ۱۹۸۹ (شماره ۱۶۹)،کنوانسیون خدمتکاران خانگی سازمان بین‌المللی کار، سال ۲۰۱۱ (شماره ۱۸۹)،پروتکل اختیاری کنوانسیون علیه شکنجه و کنوانسیون مربوط به اشخاص بدون تابعیت.
در ادامه این گزارش آمده است : دولت کانادا به دلیل موارد متعدد نقض حقوق بشر از سوی مجامع و گروه‌های حقوق بشری مورد انتقاد قرار گرفته که می توان از آن جمله به گزارش‌نویسی نژادی (Racial Profiling): فرد به خاطر نژاد، دین، رنگ پوست و ... در مظان اتهام، بی‌عدالتی نهادینه در نظام قضایی و قوانین مدنی کانادا علیه اقلیت‌های قویم و نژادی و دینی. (قانون حجاب در کبک کانادا)، جمع‌آوری اطلاعات افراد در یک مرکز داده، برای استفاده نامعلوم، در زمان نامعلوم (دیوان عالی رأی بر توقف آن داد)، جرائم نفرت‌محور یا متعصبانه (بیشترین مورد علیه یهودیان و مسلمانان بوده است)، بومیان کانادایی، بندهای تبعیض آمیز قانون بومیان مصوب ۱۸۷۶ (هویت بومیان)، همکاری‌‌های اطلاعاتی کانادا با ایالات متحده (قراردادن اطلاعات شخصی افراد در اختیار این کشور)، اقدامات دولت کانادا در خصوص خانواده‌های افراد مظنون به همکاری با داعش، شکنجه افراد در سوریه و مصر(گزارش سازمان ملل در محکومیت کانادا)، خشونت پلیس علیه گروه‌های اقلیت نژاد، نژادپرستی نهادینه در نهادهای قضایی و امنیتی (قتل عبدالرحمان عبدی Abdirahman Abdi) اشاره کرد.
آمار بالای زندانیان که کودکان و زنان هم در میان آنها کم نیستند
طبق آمارهای به دست آمده ۱۱۴ زندانی به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر زندانی هستند (یکی از بالاترین تعداد زندانیان در میان کشورهای پیشرفته)، ۴۱.۱ درصد از زنان زندانی در زندان‌های فدرال، زنان بومی هستند (گزارش سالانه دفتر مأمور تحقیق و رسیدگی به امور زندان‌های کانادا)، ۲۶ درصد از کل زنان دربند، زنان بومی هستند. (فقط ۴ درصد از جمعیت زنان را تشکیل می‌دهد). از سال ۲۰۰۹ تا کنون تعداد زندانیان زن بومی ۷۳.۸ درصد افزایش داشته است. ۷۲ درصد از این زنان هنگام بازپرسی اعلام کرده‌اند که در کودکی مورد سواستفاده قرار گرفته‌اند.۹۷.۳ درصد از زنان بومی دربند (تقریباً همه آنها) درگیر مشکلات و اختلالات روحی و روانی هستند. با اینکه بومیان ۵ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند اما ۳۰ درصد از زندانیان بومی هستند.
همچنین ۸ درصد از زندانیان سیاه‌پوست هستند، در حالی که فقط ۳ درصد از جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند. حبس افراد دارای اختلالات ذهنی و روانی در سلول‌های انفرادی و عدم دسترسی آنها به درمان مناسب، پرونده مربوط به سلیمان فقیری (Soleiman Faqiri) شهروند مسلمان کانادایی، شیوع کرونا و اعتصاب غذای زندانیان در کبک از دیگر موارد نقض حقوق بشر در این کشور مدعی حقوق بشر است .
بازداشت های بدون رسیدگی و به مدت نامعلوم
در بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ بیش از ۸۷ هزار مهاجر و پناهجو بدون هیچگونه اتهامی زندانی شده‌اند. حدود یک سوم (۳۰ درصد) از مهاجران بازداشتی را در زندان‌ها (که مخصوص زندانیان جنایتکار است) نگهداری می‌شوند. ۹۱ کودک درمیان زندانیان، مشاهده می شوند. تعداد قابل توجهی بدون مدت زمان معلوم و بدون هیچگونه رسیدگی قضایی در بازداشت هستند.عدم دسترسی مهاجران به خدمات حقوقی و قضایی، بازداشت مهاجران کانادایی (Security Certificate) و اخراج آنها از کشور بدون هیچ دلیلی از دیگر موارد نقض حقوق بشری در این کشور است .
بسیاری از مهاجران (در بخش کشاورزی) صلاحیت استفاده از نظام سلامت و درمان دولتی را در وخامت اوضاع کرونایی ندارند. ناپدید شدن زنان بومی یکی از بحران‌های کاناداست که از آن به عنوان نسل‌کشی یاد می شود. مسئله قاچاق انسان در کانادا که نوعی از برده‌داری مدرن محسوب می شود، انتقادات گسترده ای در کانادا به راه انداخته است .۹۰ درصد از قاچاق انسان در کانادا داخلی است.
طبق آمار حدود ۹۷ درصد از قربانیان قاچاق انسان در کانادا، زنان و دختران هستند؛ که ۴۵ درصد از آنها بین ۱۸ تا ۲۴ سال سن دارند، و ۲۸ درصدشان هم زیر ۱۸ سال. دخترانی که تحت سرپرسی سازمان‌های دولتی بوده‌اند هم در میان این افراد قاچاق‌شده هستند. در سال 2019 کانادا از نظر توزیع ثروت برای کودکان، رتبه ۲۴ را در میان ۴۱ کشور ثروتمند داشته است.
حدود یک پنجم کودکان کانادایی در فقر زندگی می‌کنند. ( برای کودکان بومی به ۶۰ درصد می رسد.) قانون «تنبیه معقول» یکی دیگر از موارد نقض حقوق بشری است.
وضعیت وخیم پناهجویان و مهاجران در کانادا
بومیان در کانادا دسترسی به آب آشامیدنی سالم، و تأسیسات بهداشتی ندارند. آنها مجبور هستند آن را بجوشانند و دولت نیز غیر از تشویق آنها به جوشاندن آب کار دیگری برای‌شان انجام نمی‌دهد (کانادا سومین کشور از نظر سرانة آب شیرین در جهان است). حق برخورداری از زمین (مناقشه بر سر عبور خط لوله از زمین‌های آنها) در نقاط مختلف کانادا سلب شده است .۲۴ تا ۳۸ درصد از کسانی که در نوانخانه‌ها حضور دارند، از بومیان هستند و از بی‌توجهی فرهنگی در رنج هستند. وضعیت بومیان کانادا در همه زمینه‌ها وخیم است و دولت کانادا همیشه در مقام پاسخگویی طفره رفته است.
وضعیف پناهجویان و مهاجران کانادایی باید بسیار مورد توجه قرار گیرد چرا که به شدت از نقض حقوق بشر آسیب دیده‌اند.
دولت کانادا شرایطی شبیه به شکنجه‌گاه را برای پناهجویان فراهم کرده است. (بدون جرم تفهیم شده گاهی بیش از یکسال در بازداشت به سر می برند). وضعیت اقلیت‌های دینی به ویژه مسلمانان و یهودیان که قربانیان جرائم متعصبانه و تبعیض هستند. (تبعیض در مورد مسلمانان بیشتر از یهودیان است). کانادا نتوانسته معضلات مربوط به جوامع چندفرهنگی را حل و فصل کند و نژادپرستی آشکار در جامعه کانادا به وضح دیده می شودو ظلم ساختارمند علیه اقلیت‌های نژادی، مذهبی و قومیتی همچنان در شهرهای مختلف این کشور قابل مشاهده است .