به گزارش سایت ستاد حقوق بشر از میزان ، رسانه ایتالیایی marx۲۱ در گزارشی به قلم ماریا موریگی، پژوهشگر به موضوع گروهک تروریستی منافقین پرداخته است؛ در این گزارش اطلاعات مهمی درباره آنچه درون این گروهک و به‌صورت خاص اردوگاه اشرف ۳ در آلبانی می‌گذرد، آمده است.
بخش‌هایی از این گزارش در زیر آمده است:
اردوگاه اشرف ۳ در شهر مانزا آلبانی «شهر تبعیدیان» در فضایی تقریبا ۴۰ هکتاری با دیوارهای بلند است که جمعیتی ۲ هزار و ۵۰۰ نفری را در خود جای داده است؛ در این اردوگاه قوانین سختگیرانه داخلی توسط فرقه‌ای اجرا می‌شود که اعضای عادی را از زندگی خانوادگی محروم می‌کند.
برای تشریح بهتر شرایط هولناک اردوگاه اشرف ۳ باید دانست که گروهک تاسیس‌شده در دهه ۱۹۶۰ در ادامه به یک گروهک متعصب، فرقه‌ای و ضد ایرانی تبدیل شد که مرگ دست‌کم ۱۷ هزار شهروند ایرانی شامل دانشمندان، سیاستمداران، اساتید و شهروندان عادی در نتیجه اقدام‌های تروریستی آن تایید شده است.
اعضای گروهک تروریستی منافقین در کنار صدام در جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران (۱۹۸۰-۱۹۸۸) جنگیدند؛ این گروهک تروریستی تا همین اواخر توسط آمریکا به‌عنوان «سازمان تروریستی خارجی» نامگذاری شده بود.
گروهک تروریستی منافقین در سال ۲۰۰۳ مدعی شد که از آنچه مبارزه مسلحانه می‌خواند، دست کشیده و حامی حقوق بشر شده است؛ در نتیجه پناهندگی رسمی آلبانی به گروهک در سال ۲۰۱۳ اعطا شد، اما جالب‌ترین نکته، استاندارد‌های دوگانه این گروهک است.
در حالی که سرکردگان گروهک تروریستی منافقین اعضای عادی خود را در زندگی سختی نگه می‌دارند، خودشان در پاریس در تجمل بی‌حدوحصر زندگی می‌کنند، جایی که یک چتر سیاسی را در اختیار دارند.
این در حالی است که در اردوگاه اشرف ۳، اعضای عادی بدون تلفن یا اخبار، نظامی‌گری سفت و سختی را تحمل می‌کنند، برنامه‌های کاری انعطاف‌پذیری ندارند، اغلب دچار کمبود خواب و بیماری هستند.
بیش از یک دهه است که آلبانی به‌عنوان پناهگاهی برای منافقین تبعیدی عمل می‌کند؛ استقبال از منافقین که در ابتدا یک اقدام بشردوستانه از سوی آلبانیایی‌ها بود، اکنون به یک نگرانی امنیتی جدی تبدیل شده است که عملا خارج از کنترل تیرانا است.
آلبانی از متحدان غربی خود می‌خواهد تا با جست‌وجوی شواهدی از حمله‌های سایبری انجام‌شده از داخل اردوگاه، جنایت‌های منافقین در اردوگاه اشرف ۳ را بررسی کنند.
در اوایل سال ۲۰۲۳، دادستان‌های دولتی آلبانی اعضای منافقین را به انجام مخفیانه حمله‌های سایبری و فعالیت‌هایی علیه دولت ایران متهم کردند؛ ماه‌ها نظارت آنلاین به کشف یک «کارخانه ترول» گسترده و پنهان در مانزا منتج شده است.
مقام‌های آلبانی در ژوئن ۲۰۲۳، تصمیم به مداخله گرفتند و در ۲۰ ژوئن ۲۰۲۳، «پلیس ویژه» به دستور دادگاه ویژه، مسلح به احکام تفتیش برای جاسوسی و جرایم سایبری، به اشرف ۳ حمله کرد؛ پلیس حدود ۱۰۰ ایستگاه کاری و ده‌ها لپ‌تاپ، تبلت و درایو را این تفتیش توقیف کرد و آن‌ها را از تلاش منافقین برای تخریب نجات داد.
دفتر دادستانی ویژه آلبانی (SPAK) رسما تحقیقاتی را در مورد «تحریک به جنگ، شنود غیرقانونی داده‌های رایانه‌ای، دخالت در سیستم‌های رایانه‌ای» و جرایم مرتبط اعلام کرد: یک پرونده جنایی با شدت بی‌سابقه که براساس شواهد کشف‌شده در اردوگاه اشرف ۳ بنا شده است.
آلبانی هشدار‌ها درباره پیامد‌های میزبانی از گروهک تروریستی منافقین را تحت فشار شدید آمریکا و سازمان ملل، نادیده گرفت؛ نتیجه این است که اردوگاه منافقین در اشرف ۳ در خاک آلبانی به یک بمب ساعتی در حال انفجار تبدیل شده است.
تحلیلگران غربی و آلبانیایی اکنون ادعا می‌کنند که منافقین از کنترل آلبانی خارج شده و تیرانا در مدیریت این گروهک تروریستی به «بن‌بست استراتژیک» رسیده است؛ اردوگاه اشرف ۳ اکنون به‌عنوان یک منطقه تروریستی خودگردان که امنیت منطقه‌ای را تهدید می‌کند، ظهور کرده است.
در واقع، منطقه تحت کنترل منافقین در مانزا خارج از حوزه قضایی آلبانی است: پلیس داخلی، سلسله مراتب هدایت و اصول اخلاقی خود را دارد؛ با ظهور شواهدی از فعالیت‌های غیرقانونی، تیرانا در حالت آماده‌باش کامل قرار دارد؛ جاده‌های منتهی به اردوگاه توسط ایست‌های بازرسی مسدود شده‌اند؛ آژانس‌های فناوری و پلیس مرتبا محیط شبکه را اسکن می‌کنند، زیرا گروهک تروریستی منافقین می‌تواند دولت‌های خارجی را هک کند.
در نهایت، این پرونده استاندارد‌های دوگانه سیاست غرب نسبت به ایران را برجسته می‌کند؛ در واقع، اتحادیه اروپا تحت پوشش شعار‌های حقوق بشری و اتهام‌زنی‌ها به ایران، بار‌ها از تیرانا به خاطر میزبانی از منافقین تقدیر کرده، این گروهک را از فهرست سازمان‌های تروریستی خود حذف کرده و سیاستمداران برجسته غربی با آغوش باز از سرکردگان منافقین استقبال کرده‌اند.