به گزارش سایت ستاد حقوق بشر، هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب بین‌المللی چندی پیش گزارش ادعایی خود درباره ناآرامی‌های ۱۴۰۱ ایران را در حالی منتشر کرد که دلایل متعدد و مستندی برای اثبات غیرحقوقی، غیرحرفه‌ای، سیاسی و غیرموثق بودن این گزارش وجود دارد.
گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب بین‌المللی دارای مشخصه‌های مختلفی مانند جانبداری، مستند نبودن، سیاست‌زدگی، نداشتن مبنای حقوقی و غیرحرفه‌ای بودن است؛ مشخصه‌هایی که خود را در ادعاهای غیرقابل راستی‌آزمایی و انطباق با اهداف سیاسی برخی از کشورهای غربی نمایان می‌سازند؛ هیئت به اصطلاح حقیقت‌یابی که در تهیه گزارش خود به‌وضوح درگیر لابی‌گری‌ها و بده‌بستان‌های سیاسی کشورهای غربی بوده و تحت فشار همین کشور‌ها گزارش یاد شده را به نگارش درآورده است.
رسیدن به هدف مورد نظر و دیکته شده از سوی کشورهای غربی برای هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب، مسیر دشواری را برای آن ایجاد نکرد؛ همه آنچه هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب در گزارش خود از آن‌ها به‌عنوان وقایع روی داده در ناآرامی‌های ۱۴۰۱ ایران یاد کرده، چیزی جز استناد به اخبار کذب و دروغ‌سازی‌های رسانه‌های معاند که کارنامه کاملا مشخصی در ایران‌ستیزی، آشوبافکنی و دروغ‌سازی دارند، نبوده است.
اجتناب عامدانه هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب از استفاده از گزارش‌های ارائه شده از سوی ایران در این باره نیز بخشی از برنامه استناد به گزارش‌های دروغ رسانه‌ها و چهره‌های معاند بود که خود نقش آشکار و مسئولیت کتمان‌ناپذیری در تشدید ناآرامی‌های یاد شده داشته‌اند.
جمهوری اسلامی ایران دست‌کم ۴۵ گزارش مستند و متقن درباره موضوع‌های مربوط به ناآرامی‌های ۱۴۰۱ تهیه کرده است که عمده آن‌ها پاسخ‌های مهم و قابل توجهی برای ادعاهای مطرح شده به‌ویژه در گزارش ادعایی هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب دارند.
ادعاهای مطرح شده در گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب، صرفا بازنشر دروغ‌سازی‌های رسانه‌های معاند در قالب کلمات غیر ژورنالیستی است، هرچند در برخی موارد حتی خود را نیازمند تغییر اصطلاحات و عبارات مورد استفاده از رسانه‌های معاند نیز ندیده و نعل به نعل عبارات یاد شده را در گزارش ادعایی خود آورده است؛ مرور گزارش یاد شده و نگاهی مختصر به ژورنالیسم کذب رسانه‌های معاند نشان‌دهنده این واقعیت است.
در زیر به برخی از ادعاهای هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب در گزارش منتشره براساس دروغ‌های رسانه‌ای اشاره شده است:
الف) در بند ۳۴ گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب ادعا شده که تعداد افراد بازداشت شده در جریان ناآرامی‌های ۱۴۰۱ ایران احتمالا به رقم ۶۰ هزار نفر می‌رسد.
این ادعا براساس مصاحبه‌ای مطرح شده که صدای آمریکا با کمیته موسوم به مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران انجام داد.
ب) بند ۸۳ گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب مدعی است که بیش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار در جریان ناآرامی‌های ۱۴۰۱ بازداشت شدند.
رقم ادعایی ۱۰۰ روزنامه‌نگار بازداشت شده در مطلب بازنشر یافته در رادیو فردا آمده بود؛ در مطلب یاد شده آمده بود «بررسی‌ها نشان می‌دهد در یک سال گذشته بیش از ۱۰۰ خبرنگار بازداشت شده‌اند.»
ج) بازداشت صد‌ها کودک از جمله کودکان ۱۰ ساله ادعایی است که در بند ۳۹ گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب آمده است.
ریشه این ادعا در مطلبی است که بی‌بی‌سی به نقل از انجمن موسوم به حمایت از حقوق کودکان منتشر کرد؛ بی‌بی‌سی در مطلبی ادعا کرد که انجمن حمایت از حقوق کودکان ایران با اشاره به حضور گروه‌های سنی دهه ۸۰ و گاهی حتی دهه ۹۰ در ناآرامی‌های اخیر، از دستگیری و نگهداری کودکان در شرایط نامطلوب تا جان باختن آن‌ها انتقاد کرد.
د) هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب در بند‌های ۸۶ تا ۹۰ گزارش ادعایی خود به موضوع مسمومیت در مدارس ایران پرداخت؛ ایده‌پردازی اولیه این دروغ را چهره‌های معاند انجام داده و آن را تبدیل به خوراکی برای رسانه‌های معاند کردند.
اینترنشنال مدعی شده بود که مسمومیت‌ها انتقام از دختران بوده است.(!)
ه) بند ۹۶ گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب مدعی موضوع «جمعه خونین زاهدان» شده است؛ بهره گرفتن از اصطلاح مورد استفاده رسانه‌های معاند برای توصیف وقایع زاهدان به خوبی نشان‌دهنده استناد هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب از گزارش‌های رسانه‌های معاند است.
به‌عنوان مثال، دویچه‌وله در روز حادثه یاد شده، مطلبی را با این عنوان منتشر کرد: «جمعه خونین زاهدان؛ دست‌کم ۵۸ کشته و بیش از ۲۷۰ زخمی» یا صدای آمریکا خبر یاد شده را با تیتر «دست‌کم ۲ نفر در جمعه خونین زاهدان کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند» پوشش داد.
و) ادعای دیگری که در گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب در بند‌های ۴۶ تا ۴۹ بی‌توجه به پاسخگویی‌های مسئولانه ایران و با استناد به گزارش‌های رسانه‌ای مطرح شده موضوع ادعایی تجاوز به بازداشت‌شدگان است.
این ادعا‌ها که مکررا از سوی ایران با ارائه اسناد و مدارک متقن تکذیب شد، بار‌ها در رسانه‌های معاند منتشر شدند.
موج این ادعاهای دروغ نه تنها رسانه‌های معاند بلکه در مطالب سازمان‌های به اصطلاح حقوق بشری مشاهده شد.
ز) در بند ۴۳ و ۴۴ گزارش ادعایی هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب آمده ادعاهایی تحت عناوین شکنجه و تحقیرآمیز صحبت شده است؛ یکی از مبانی این ادعا گزارش دیده‌بان حقوق بشر بود.
ح) اخراج و تعلیق دانشجویان دیگر اتهامی است که در گزارش ادعایی هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب آمده است؛ با نگاهی به اخبار رسانه‌های معاند درباره ناآرامی‌های ۱۴۰۱ می‌توان دید که ریشه این ادعا به مطالب منتشر شد از سوی شبه‌رسانه‌های یاد شده باز می‌گردد؛ به‌عنوان مثال، رادیو فردا گزارشی ادعایی با عنوان «تشدید فشار بر دانشجویان با صدور حکم اخراج و تعلیق برای جلوگیری از تجمع‌های اعتراضی» منتشر کرد.
ط)هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب همچنین با استناد به گزارش رسانه‌های معاند مدعی شده بود که ناآرامی‌های ۱۴۰۱ مسالمت‌آمیز بوده است؛ ادعایی که اسناد و شواهد متعددی برای رد آن وجود دارد.
این موارد صرفا تعدادی از ادعاهای مطرح شده در گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب بین‌المللی درباره ناآرامی‌های ۱۴۰۱ در ایران است؛ بررسی کامل گزارش یاد شده مصادیق متعدد دیگری را به دست می‌دهد.
طبق گزارش میزان، در حالی که ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین اصل در نگارش هر گزارش تحقیقی، استفاده از منابع دست اول، متقن و قابل راستی‌آزمایی است، گزارش هیئت حقیقت‌یاب فاقد هرگونه منبع مستند بوده و بر اطلاعات جعلی و رعایت نکردن اصل «لزوم دستیابی به حقایق از طریق اطلاعات عینی و قابل اطمینان برآمده از منابع معتبر» است؛ همین امر بیانگر عدم صداقت تدوین‌کنندگان این گزارش و ماهیت غیر حقوقی آن با وجود تلاش برای پیچیدن گزارش‌های دروغین رسانه‌ای در لفافه عبارات حقوقی است.
نگاهی به بخش‌های مختلف گزارش هیئت به اصطلاح حقیقت‌یاب نشان می‌دهد که منابع موثق ادعایی این هیئت، همان رسانه‌های ضد ایرانی و خارجی هستند؛ هیئت به‌اصطلاح حقیقت‌یاب در گزارش خود ادعاهای زیادی را مطرح کرده است، بدون اینکه مشخص باشد چه اسناد و شواهدی برای تایید ادعاهایش در اختیار داشته و از چه روشی این اسناد را فراهم آورده است.
با قرار دادن تکه‌های این پازل در کنار هم یک واقعیت خود را نمایان می‌کند: گزارش هیئت به‌اصطلاح حقیقت‌یاب واگویی ادعاهای مطرح شده از سوی شماری از مجرمان فراری و منابع وابسته به گروه‌های تروریستی و معاند با ملت ایران است و تا این حد تنزل یافته است.