به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر،بررسی‌های انجام شده از سوی سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد که نقض حقوق بشر در کره جنوبی طیفی گسترده از موضوعات را در بر می‌گیرد.با این وجود مقامات کره جنوبی بدون در نظر گرفتن این موارد، در همراهی با غرب، کشورهای دیگر را با کلید واژه حقوق بشر هدف قرار می‌دهند.
طبق گزارش وبسایت سازمان ملل، نگرانی‌های قابل توجهی درباره حقوق بشر در کره جنوبی همچنان وجود دارد؛ تبعیض علیه زنان، اقلیت‌های نژادی و قومی، مهاجران و پناهندگان خارجی، فراگیر است.
بر این اساس، خشونت مبتنی بر جنسیت در نهادهای کره جنوبی ادامه دارد؛ همانطور که چندین مورد سوء استفاده از قدرت و آزار جنسی و خشونت در ارتش کره جنوبی نشان می‌دهد. در ماه می ۲۰۲۱ یکی از پرسنل زن در ارتش کره جنوبی هدف آزار و اذیت جنسی قرار گرفته و پس از آن جان خود را از دست داد.
در همان ماه، تایید شد که یک افسر زن دیگر در ارتش کره جنوبی اقدام به خودکشی کرده است؛ او توسط یک مافوق خود هدف تعقیب و آزار قرار گرفته بود. در ماه آگوست سال گذشته نیز، یک افسر زن که از بدرفتاری توسط یکی از همکاران ارشدش شکایت کرده بود نیز جسدش در پایگاه محل خدمت خود در یک اقدام مشکوک به خودکشی پیدا شد.
از سوی دیگر، کمیته‌ای برای جلوگیری از مرگ کارگران در اثر خستگی و کار بیش از حد در کره جنوبی تشکیل شده و این کمیته نگرانی‌های خود را در مورد شرایط کار در شرکت‌های این کشور ابراز کرد.این کمیته همچنین بر تقاضای بالا و رقابت بین شرکت‌ها و عدم وجود حمایت‌ها تاکید کرد؛ یکی از شرکت‌ها، به دلیل موارد متعدد سوء استفاده از کارگران مورد انتقاد شدید قرار گرفت.
ماه اکتبر ۲۰۲۱، اعتصاب گسترده‌ای در «سئول»، پایتخت کره جنوبی توسط کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری این کشور در اعتراض به شرایط بد کار و نابرابری، سازماندهی شد.شکایت پلیس کره جنوبی علیه برگزار کنندگان و شرکت کنندگان به دلیل نقض ممنوعیت تجمعات برای جلوگیری از گسترش کرونا ثبت شد و در نهایت ۳۴ نفر در این رابطه تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند.
کمیسیون حقیقت و آشتی کره جنوبی، دولت‌های نظامی گذشته این کشور را مسئول قساوت‌های مرتکب شده در یک مرکز مخصوص آوارگان با بودجه دولتی که در آن هزاران نفر از دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ هدف بردگی و آزار قرار گرفتند، تشخیص داد. این کمیسیون در ماه آگوست گذشته نتایج اولیه تحقیقات در مورد نقض حقوق بشر در این مرکز، از جمله موارد شدید کار اجباری، خشونت و مرگ را اعلام کرد.
این کمیسیون اعلام کرد که تاکنون ۶۵۷ مورد مرگ در در این مرکز را تایید کرده است که از آمار قبلی شناخته شده ۵۱۳ مورد بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۶ که در سوابق این مرکز ثبت شده، بیشتر بود.همچنین مشخص شد که پلیس در جنوب شهر «بوسان»، جایی که این مرکز در آن قرار داشت، به طور تصادفی مردم را از خیابان‌ها خارج می‌کرد تا آنها را به این مرکز بفرستند، بدون توجه به اینکه خانه‌ها یا خانواده‌هایشان به راحتی قابل شناسایی هستند، و اغلب به کارمندان این مرکز اجازه می‌داد که با کامیون‌ها آدم‌ربایی را انجام دهند.