در ورود به بحث این نوشتار مایلم به این نکته بپردازم که اگر به واقع جامعه جهانی نگران از بابت آنچه نقض حقوق زنان در ایران قلمداد می‌کند هست، بهتر آن است که نسبت به لغو تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه مردم ایران اعم از زنان و دختران ایرانی هم نگران باشد و از تداوم اعمال تحریم‌های آمریکا جلوگیری کند.
مدتی است که ادعای نقض حقوق بشر در ایران توسط کشورهای غربی به اسم رمز فشار بیشتر بر ایران تبدیل به موضوعی روزمره در محافل رسانه‌ای و سیاسی غرب تبدیل شده است.
از همین روی و در چارچوب تداوم فشار حداکثری آمریکا بر ایران، هفته گذشته پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که آمریکا پیشتر برای لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن تهیه کرده بود در شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل (اکوسوک) به رأی گذاشته شد و با ۲۹ رای موافق در برابر ۸ رای مخالف و ۱۶ ممتنع تصویب شد.
اما در این ارتباط باید گفت که قطعنامه اخیر «نقض صریح اساسنامه سازمان ملل» به حساب می‌آید چرا كه در آن هیچ اشاره‌ای به لغو عضویت اعضا نشده است. در واقع تصویب قطعنامه اخیر در قبال ايران در تضاد با فلسفه وجودی تشکیل سازمان ملل و اصل چندجانبه‌گرایی است.
این رویکرد آمریکا و همکاری کشورهای غربی از جمله کانادا نشان از اراده سیاسی مقامات آنها در جهت تداوم پيشبرد سیاست فشار به اصطلاح حداکثری علیه ایران و «استفاده ابزاری از سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی» دارد.
سازو کارهای حقوق بشری و بین المللی از جمله شورای حقوق بشر سازمان ملل و امروز نیز شورای اجتماعی اقتصادی آن سازمان، همگی ابزار تامین منافع آمریکا و کشورهای غربی در راستای گسترش فشار بر کشورهای مستقلی چون ایران هستند که در برابر خواست و مطالبات زیاده‌خواهانه غرب ایستادگی می‌کنند.
شاید بد نباشد که برای تبیین بیشتر موضوع به این نکته هم توجه کنیم که موضوع زنان باتوجه به افزایش آمار خشونت‌های کلامی و جنسی علیه زنان، رشد میزان زنان زندانی و بد رفتاری و تعرضات صورت گرفته به آنها، امروز به «پاشنه آشیل غرب» تبدیل شده است.
همچنین در نقطه مقابل آن هم با توجه به نگاه متعالی اسلام به زن و این که در کارنامه کشورمان که نگاه اسلامی به زن دارد، میتوان شاخص‌های موفقیت را در افزایش تعداد زنان دانشجو و استاد در دانشگاه‌ها و مراکز علمی تحقیقاتی و البته حضور زنان در مشاغل مختلف دولتی و خصوصی و برخورداری از جایگاه مناسب اجتماعی به‌واسطه فرهنگ ملی مذهبی موجود، شاهد بود.
اما در پایان این گفتار به این مهم اشاره داشته باشیم که تصویب قطعنامه اخیر نشان از آن دارد که آمریکا می خواهد در ادامه سیاست تحریم علیه مردم ایران، به طور ویژه ناقض حقوق زنان و دختران ایرانی نیز باشد و نمایندگان آنها را از حضور در مجامع بین‌المللی چون «شورای اکوسوک» محروم نماید که این نیز تاییدی است بر رویکرد دوگانه سیاست‌های اعمالی و اعلامی آنها در دفاع از حقوق بشر.
محمد مهدی ملکی
کارشناس مسائل بین‌الملل