به گزارش سایت ستاد حقوق بشر به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، با ساخت مراکز داده توسط غول‌های فناوری آمریکایی، از جمله شرکت متا، در شهرهای مختلف این کشور، چاه‌های آب محلی آسیب دیده، هزینه آب شهری به شدت افزایش یافته و شهرستان‌ها ممکن است با کمبود این منبع حیاتی مواجه شوند.
 

بر اساس گزارش این روزنامه، پس از آنکه متا ساخت یک مرکز داده ۷۵۰ میلیون دلاری در حاشیه شهرستان نیوتون در ایالت جورجیا را آغاز کرد، شیرهای آب خانه ساکنین محلی خشک شد. خانه بِورلی موریس که از آب چاه استفاده می‌کرد، تنها ۳۰۰ متر با مرکز داده جدید متا فاصله دارد. او می‌گوید چند ماه پس از آغاز ساخت‌وساز در سال ۲۰۱۸، ماشین ظرفشویی، یخساز، ماشین لباسشویی و توالت خانه آنها از کار افتاد. در کمتر از یک سال، فشار آب به حدی کاهش یافت که فقط قطره‌هایی از شیرها خارج می‌شد و اندکی بعد، جریان آب در حمام و آشپزخانه کاملاً قطع شد.
 

نیویورک تایمز نوشت: «وضعیت به حدی بحرانی شده که بر اساس گزارش سال گذشته، شهرستان نیوتون تا سال ۲۰۳۰ با کمبود آب مواجه خواهد شد. اگر مقامات محلی نتوانند تأسیسات آب را ارتقا دهند، ساکنان مجبور به جیره‌بندی آب خواهند شد.»
 

به نوشته این روزنامه، در عصر هوش مصنوعی، آب برای مراکز داده، که توسعه فناوری‌های پیشرفته را ممکن می‌سازند، به اندازه برق اهمیت یافته است. این تأسیسات مقادیر عظیمی آب سرد را به لوله‌هایی که در سرتاسر ساختمان کشیده شده‌اند پمپاژ می‌کنند تا کامپیوترها را خنک نگه دارند و امکان انجام محاسبات و ارائه خدمات اینترنتی مانند شبکه‌های اجتماعی را فراهم کنند.
 

نیویورک تایمز افزود: «یک مرکز داده مانند متا که سال گذشته تکمیل شد، معمولاً روزانه حدود ۵۰۰ هزار گالن آب مصرف می‌کند. بر اساس درخواست‌های مجوز آب بررسی شده، مراکز داده جدیدی که برای آموزش هوش مصنوعی قدرتمندتر ساخته می‌شوند، به آب بیشتری نیاز خواهند داشت، احتمالاً میلیون‌ها گالن در روز.»
 

نیوشا عجمی، هیدرولوژیست و مدیر سیاست‌گذاری آب شهری در دانشگاه استنفورد، به این روزنامه گفت: «شرکت‌های مرکز داده اغلب حداکثر میزان آب ممکن را درخواست می‌کنند و از درآمد مالیاتی خود به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند. برخی پروژه‌ها آنقدر بزرگ هستند که نیازمند آب‌زدایی زمین هستند، یعنی فرآیندی که در آن آب زیرزمینی از مناطق اطراف خارج می‌شود تا زمین برای ساخت‌وساز آماده شود.»
 

از آنجا که هزینه برق برای مراکز داده بیشتر از آب است، شرکت‌ها اغلب اولویت را به ساخت تأسیسات در مکان‌هایی با برق ارزان می‌دهند، حتی اگر منطقه با خشکسالی مواجه باشد. به گفته عجمی، این امر کمبود آب را در سراسر جهان تشدید کرده است.
 

این گزارش افزود: «مشکلات آبی مشابه شهرستان نیوتون در سایر نقاط مهم مراکز داده از جمله تگزاس، آریزونا، لوئیزیانا و امارات متحده عربی نیز در حال رخ دادن است. در اطراف فینیکس، برخی سازندگان مسکن به دلیل خشکسالی‌های تشدید شده توسط مراکز داده، ساخت‌وساز را متوقف کرده‌اند. در کلرادو، مصرف آب توسط مراکز داده به یکی از موضوعات اصلی در مذاکرات مجدد معاهده آب رودخانه کلرادو تبدیل شده است.»
 

کریس مانیللو، یکی از مدیر سیاست‌گذاری آب به نیویورک تایمز گفت که شرکت‌های مرکز داده به ندرت میزان مصرف آب خود را افشا می‌کنند. سال گذشته، او راهی برای دسترسی به برخی داده‌ها پیدا کرد: اگر یک پایگاه داده آنقدر بزرگ بود که نیاز به تغییر کاربری زمین داشت، شرکت موظف بود مصرف آب خود را به عنوان بخشی از یک مطالعه اجباری توسعه منطقه‌ای ارائه دهد. مانیللو می‌گوید اولین باری که این داده‌ها را دید، «چشمانش از حدقه بیرون زد.» یک شرکت مرکز داده روزانه ۹ میلیون گالن آب درخواست کرده بود  که معادل مصرف ۳۰ هزار خانوار است.