منتقدان دولت کانادا خواهان توجه به موضوع سهم نامتناسب زندانیان بومی از جمعیت زندانی در این کشور هستند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، موضوع سهم نامتناسب زنان بومی از جمعیت زنان زندانی در کانادا، به محل انتقاد از دولت این کشور در رویکردش در قبال بومیان شده است.
بر اساس گزارش «straight»، براساس آمارهای سال ۲۰۱۸، حدود ۹۸ درصد دختران جوان زندانی در استان «ساسکاچوان» از بومیان هستند.
ضمن این که بیش از ۷۰ درصد زندانیان در زندان‌های «مانیتوبا» و ۴۳ درصد جمعیت زندان‌های فدرال زنان بومی بودند. این ارقام با هر معیاری غیر قابل قبول است.
اخیرا واقعیت وحشتناکی در این زمینه آشکار شد؛ ۵۰ درصد از کل جمعیت زنان در زندان‌های فدرال کانادا، زنان بومی هستند. این در حالیست که زنان بومی تنها ۵ درصد از جمعیت زنان کانادایی را به خود اختصاص می‌دهند.
کانادا در چند دهه‌ای که از بروز این مشکل یعنی سهم نامتناسب زنان بومی در زندان‌های این کشور می‌گذرد، اقدام قابل توجهی انجام نداده است.
این در حالیست که در سال ۱۹۹۹ دادگاه عالی کانادا سهم بالای بومیان در جمعیت زندان‌ها را «بحران» نامیده بود. باید توجه داشت که در برخی موارد تغییر سیاست‌های کانادا، حتی به بدتر شدن اوضاع منجر شده است.
ده‌ها مطالعه و بررسی انجام شده توسط دولت‌های فدرال، استانی – منطقه‌ای همگی نگرانی‌های مشابهی را برانگیخته و تایید کرده اند «سیستم عدالت کیفری کانادا در برابر مردم بومی کانادا شکست خورده است.»
تحقیقات ملی اخیر در مورد زنان و دختران بومی گم شده و کشته شده (MMIWG) زنگ خطر را در مورد نرخ بالای افراد بومی در زندان‌های کانادا به صدا درآورده است. رئیس کمیسیون «MMIWG » تاکید کرد «این به این معنی نیست که آن‌ها ذاتاً جنایتکار هستند، بلکه به این دلیل است که آن‌ها فقیر هستند.»
اگرچه دولت «جاستین ترودو» ادعا می‌کند که موضوع بومیان برایش بسیار مهم است اما در همین دولت سهم زنان بومی زندانی در زندان‌های کانادا به ۵۰ درصد رسیده است.
ناتوانی دولت‌های کانادا در حل و فصل بحران سهم بالای مردم بومی در زندان‌های این کشور، میراث تاریخ استعماری آن است.
بخش عمده‌ای از اقتصاد کانادا بر اساس بهره برداری از زمین‌های بومی بدون رضایت بومیان و بدون بازگشت هیچ گونه سودی به مردم بومی ساخته شده است.
قانون به اصطلاح حمایت از کودکان بومی منجر به جدایی اجباری تعداد نامتناسبی از کودکان بومی از خانواده‌ها و جوامعشان و تحویل آن‌ها به خانواده‌های عمدتاً غیربومی یا مدارس شبانه روزی جدا شده است.
نظم استعماری با جرم انگاری و زندانی کردن مردم بومی به میزانی حفظ می‌شود که حتی توجیه آن برای دولت کانادا دشوار است.
تاثیرات استعمار صرفا میراث اشتباهات گذشته نیست؛ استعمار یک پروژه در حال انجام توسط دولت‌های فدرال و استانی- منطقه‌ای است که همچنان به مجازات مردم بومی ادامه می‌دهد.