دولت کانادا تعادا زیادی از بیخانمانهای شهر سادبری را به یکباره اخراج کرد.
به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، در یکی از پارک های شهر سادبری در کانادا به نام مموریل، ۷۰ نفر از افراد بیخانمان به مدت نه ماه چادرهایی اسکان نصب کرده و در آنجا زندگی می کردند. اما مسئولان شهر به یکباره دستور برچیده شدن چادرها و اخراج بیخانمان ها و دور ریختن اسباب این افراد را صادرکردند و سپس یک حصار فلزی بزرگ در امتداد محیط پارک برپا شد تا اطمینان حاصل شود که این افراد مجدداً چارهای خود را در آنجا برپا نکنند. بر اساس گزارش سی بی سی ای، کیتلین شوان، فعال حقوق مدنی در امور افراد بیخانمان در این رابطه گفت: «در بیشتر موارد، ما شاهد واکنشهای تنبیهی نسبتاً شدید نسبت به افراد ساکن در اردوگاهها بودهایم. مسئولان شهر بر بیرون راندن اجباری بیخانمان ها از اردوگاهها و در برخی موارد دستگیری افرادی که بی خانمان هستند متمرکز شدهاند، که همگی مغایر با قوانین حقوق بشر است.» شوان افزود: «ضروری است برای درک تعهدات بر اساس قوانین بینالمللی حقوق بشر به مسئولین شهرها کمک شود تا با مسئله اصلی بیخانمانی مطابق با موازین حقوق بشر برخورد کنند. درک من، بر اساس آنچه از مردم شنیدهام، این است که اعمال این برخورد با بیخانمان ها آنها را بدون دسترسی به آب و غذای کافی و دسترسی به دیگر نیازهای اولیه باقی گذاشته است». وی گفت « با این اقدام، بیخانمان ها برای خواب و استراحت هیچ جایی ندارند، مسئولین بگویند کجا بروند.». این در حالیست که حقوق بشر بینالمللی حق همه افراد برای داشتن استانداردهای مناسب زندگی، از جمله مسکن مناسب را به رسمیت میشناسد. با وجود جایگاه مهم این حق در نظام حقوقی جهانی، میلیون ها نفر در سراسر جهان در شرایط تهدید کننده زندگی یا سلامتی، در محله های فقیر نشین و سکونتگاه های غیررسمی پرجمعیت یا در شرایط دیگری زندگی می کنند که حقوق انسانی و منزلت آنها رعایت نمی شود. مسکن مناسب به عنوان بخشی از حق استاندارد زندگی مناسب در اعلامیه جهانی حقوق بشر 1948 و در میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی 1966 به رسمیت شناخته شد. حق مسکن مناسب با وظایف اعمال حقوق بشر همه دولت ها مرتبط است، زیرا همه آنها حداقل یک معاهده بین المللی برخوردار از حق مسکن را تصویب کرده اند و خود را متعهد به حمایت از حق مسکن مناسب از طریق اعلامیه های بین المللی و برنامه های اقدام کرده اند.