X
GO
آرشیو از سال 1388 تا مرداد 1399
تاریخ انتشار: یکشنبه 24 بهمن 1389

"قذافی " کابران فیس‌بوک را به زندان تهدید کرد

رئیس‌جمهور لیبی از بیم دچار شدن به سرنوشت همتایان مصری و تونسی خود تهدید کرد که کاربران لیبیایی فیس‌بوک را که برای روز خشم در این کشور آماده می‌شوند، زندانی خواهد کرد.

روزنامه عراقی "البینة الجدیدة "، "معمر القذافی " رئیس جمهور لیبی به روزنامه‌نگاران، نویسندگان و تمام کاربران لیبیایی شبکه اجتماعی فیس‌بوک درباره استفاده از این شبکه اجتماعی علیه رژیم خود هشدار داد و تهدید کرد در صورتی که کسی از این شبکه اجتماعی علیه امنیت کشور لیبی اقدام کند، قبایلی که این افراد به آنها متعلق هستند باید پاسخگو باشند.

یک روزنامه لیبیایی نیز نوشت که اظهارات قذافی که بیش از 40 سال است بر لیبی حکومت می‌کند فضایی از تنش در میان مردم این کشور ایجاد کرده است و آنها این امر را یک تهدید جدی به شمار می‌آورند.

قذافی این اظهارات را در دیدار با روزنامه‌نگاران، اصحاب رسانه و کاربران لیبیایی فیس‌بوک طی 3 روز متوالی اعلام کرده است. این دیدارها با محوریت رایزنی درباره تحولات بحران در تونس و مصر صورت گرفته است.

منبع آگاه در این‌باره اعلام کردند که قذافی درباره هرگونه اقدام مشابه انقلاب مصر و تونس هشدار داده است و از عملکرد و نقش الجزیره و اظهارات شیخ "یوسف القرضاوی " در انقلاب مصر انتقاد و ادعا کرده است که آنها مردم مصر را به انقلاب تحریک کرده‌اند.

فعالان سیاسی در لیبی 17 فوریه را «روز خشم» اعلام کرده و از مردم خواستند به خیابان‌ها بریزند. این فعالان صفحه‌ای را در شبکه اجتماعی فیس‌بوک ایجاد کردند که تاکنون یک هزار و 500 نفر عضو آن شده‌اند.

در بیانیه فعالان سیاسی لیبیایی آمده است که در پنجمین سالگرد حوادث شهر بنغازی از همه گروه‌های مردم لیبی دعوت می‌کنیم به خیابان‌ها بیایند تا از حقوق قانونی‌مان دفاع کنیم.

همچنین در این بیانیه آمده است: «ما به خیابان‌ها می‌آییم تا همانطور که «معمر قذافی»، رهبر حکومت لیبی گفته این ما هستیم که حاکمیت داریم و این ما هستیم که سرنوشت خود را تعیین می کنیم، بنابراین ما اکنون تصمیم گرفته‌ایم که به خیابان‌ها بیاییم و علیه فقر تظاهرات کنیم.»

فعالان سیاسی در این صفحه خواستار آن شدند که هر فردی تا جایی‌که می‌تواند دوستان و اطرافیان بیشتری را در مکان‌های تظاهرات با خود بیاورد. همچنین خواسته شده است که شعارها یکپارچه و به دور از هر گونه قومیت‌گرایی یا حزبی‌گرایی و یا طرفداری از حزب یا جمعیت خاص باشد.