چهل و یکمین روز جهانی قدس در حالی آغاز می شود که سیاست های خطرناک و اشغال طلبانه اسراییل به مرحله تازه ای رسیده است. بر این اساس، دولت اسرائیل با مغتنم شمردن حضور ترامپ در کاخ سفید پس از انتقال سفارت این کشور به بیت المقدس و همچنین پروژه معامله قرن، این بار قصد دارد بخشهایی از کرانه باختری رود اردن را که در سال ۱۹۶۷ به اشغال خود درآورده به انضمام خاک خود درآورد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، چهل و یکمین روز جهانی قدس در حالی آغاز می شود که سیاست های خطرناک و اشغال طلبانه اسراییل به مرحله تازه ای رسیده است. دولت نتانیاهو که پس از کش و قوس های فراوان و پس از چند انتخابات در نهایت توانست یک دولت ائتلافی شکننده با رقبای خود تشکیل دهد، مسیر تازه ای را در اشغال بیشتر خاک فلسطین و نابودی کامل این سرزمین در پیش گرفته است.
بر این اساس، دولت اسرائیل با مغتنم شمردن حضور ترامپ در کاخ سفید پس از انتقال سفارت این کشور به بیت المقدس و همچنین پروژه معامله قرن، این بار قصد دارد بخشهایی از کرانه باختری رود اردن را که در سال ۱۹۶۷ به اشغال خود درآورده به انضمام خاک خود درآورد.
نتانیاهو و رقیب او بنی گانتس پس از سه دوره انتخابات پارلمانی بالاخره برای تشکیل یک "دولت وحدت ملی" با یکدیگر به توافق رسیدند. از جمله مفاد موافقتنامه این دو الحاق بخشهایی از سرزمینهای اشغالی فلسطین در کرانه باختری رود اردن از روز اول ماه ژوئیه امسال (۱۱ تیر) است. هدف آنها این است که تا دولت دونالد ترامپ در آمریکا رئیس جمهور آمریکاست این طرح را عملی کنند. دولت ترامپ از حامیان جدی دولت اسرائیل و شخص بنیامین نتانیاهو است.
گزارش پیش رو بخش سوم گزارش جامع مرکز حقوق بشر فلسطین ( المرکز الفلسطینی لحقوق الإنسان ) از طیف گسترده ای از نقض حقوق انسانی، جانی و مالی فلسطینی ها در سال 2019 است.
تدوام تحقیر در گذرگاه های مرزی
نیروهای اسرائیلی از پاسگاه ها و گذرگاه های مرزی در کرانه باختری به عنوان کمین برای دستگیری فلسطینی های تحت تعقیب استفاده می کنند. غیرنظامیان فلسطین غالباً مورد بدرفتاری و حملات سربازان اسرائیلی مستقر در این پاسگاه ها قرار می گیرند. طبق اسناد مرکز حقوق بشر فلسطین، در سال 2019 نیروهای اسرائیلی حداقل 254 غیرنظامی فلسطینی از جمله 15 کودک و 5 زن را دستگیر کردند.
در همین زمینه، مقامات اسرائیلی قصد دارند از طریق مجبور کردن فلسطینیها به استفاده از گذرگاه ملک حسین، گذرگاهی بین المللی بین اردن و کرانه باختری که تحت کنترل آنهاست، به شهروندان فلسطینی اهانت کنند. آنها همچنین هزاران غیرنظامی را از حق مسافرت خود محروم می کنند و معمولاً آنها را تحت فشار غیرانسانی و توهین آمیز قرار می دهند. این افراد توسط افسران اطلاعات اسرائیلی مورد جستجوی کامل قرار می گیرند و مجبور می شوند ساعت ها منتظر بمانند. علاوه بر این، نیروهای اسرائیلی هر از گاهی بدون هیچ دلیلی به خصوص در تابستان، برای چندین ساعت گذرگاه را می بندند و صدها مسافر از جمله کودکان، زنان، افراد مسن و بیماران را مجبور می کنند در اتوبوس ها بمانند. در حالی که معمولاً مشکلی برای سفر وجود ندارد. این اتفاقات برای ساکنان نوار غزه رخ می دهد که مطابق هماهنگیهای قبلی صورت گرفته با مقامات اسرائیلی، از پل ملک حسین برای سفر به خارج از کشور استفاده می¬کنند. مقامات اسرائیلی افراد را کنار هم جمع می کنند و به صورت گروهی و بدون اجازه توقف در شهرهای کرانه باختری از جمله بیت المقدس شرقی اشغالی به نوار غزه اعزام می کنند.
عذابحائل!
ساخت دیوار حائل که زمینهای کرانه باختری را از هم جدا می کند، برای شهروندان فلسطینی بسیار عذاب آور است. منظور شهروندانی است که مناطق مسکونی یا زمینهای کشاورزی آنها در پشت دیوار قرار گرفته و یا افراد شاغل اعم از معلمان، پزشکان، نظافتچی ها و دیگر شغل ها که در آن مناطق کار می کنند. این دیوار همچنین تأثیری منفی بر زندگی کشاورزان فلسطینی به ویژه در فصل برداشت زیتون دارد که با توجه به شرایط اقتصادی دشوار فلسطینی ها، تنها منبع درآمد صدها خانوادهی فلسطینی به حساب می آید. نیروهای اسرائیلی دسترسی کشاورزان فلسطینی به زمینهای خود برای برداشت زیتون را منع کرده اند یا حتی ساعات ورود و خروج آنها از 104 دروازهی دیوار را محدود کرده اند. این اقدامات و محدودیت ها با هدف محروم کردن کشاورزان از تنها منبع درآمدی خود و وادار کردن آنها به ترک زمین هایشان انجام می شود تا زمینهای آنها را مصادره کنند.
تأثیر محدودیتها در رفت و آمد فلسطینی هایی که در نزدیکی دیوار زندگی می کنند، محدود به بخش کشاورزی نیست، بلکه موارد دیگری را نیز شامل می شود. ساکنان این مناطق از محدودیتهای تحمیل شده بر رفت و آمدشان و دسترسی آنها به بیمارستانهای شهرهای مجاور رنج می برند. سیستم آموزشی علاوه بر روابط اجتماعی و خانوادگی از این محدودیتها تأثیر گرفته است. زیرا بسیاری از مدارس، به ویژه در روستاها، به معلمانی که از خارج روستا می آیند، وابسته هستند. فلسطینیان در هر دو طرف دیوار به مجوزهایی نیاز دارند تا از طریق دروازه های تعبیه شده عبور و مرور کنند و تحت یک سیستم امنیتی دقیق و در ساعتهای مشخص فعالیت داشته باشند. نیروهای اسرائیلی اغلب و به طور ناگهانی بدون هیچ دلیل واضحی این دروازه ها را می بندند.
نیروهای اسرائیلی همچنین در استفاده از معابر عمومی، سیاستی بر اساس تبعیض نژادی علیه شهروندان فلسطینی اعمال می کنند. آنها فلسطینی ها را از ورود به بسیاری از جاده ها محروم می کنند و فقط به مهاجران اجازه می دهند تا از آنها استفاده کنند.
بنابراین فلسطینی ها مجبور هستند، جاده های طولانی و ناهمواری را طی کنند. مقامات اسرائیلی همچنین حدود 60 کیلومتر از خیابانهای کرانه باختری را تعیین کردند که توسط شهرک نشینان مورد استفاده قرار می گیرد. تردد وسایل نقلیهی فلسطینی ها در این جاده ها به گونه ای ممنوع شده است که دسترسی فلسطینیها به خیابانهای مجاوری که آنان حق تردد در آنها را دارند نیز محدود میشود.
علاوه بر این، فلسطینیها از تردد در 7 کیلومتر از خیابانهای داخلی مرکز حبرون منع شده اند. فلسطینی ها حتی اجازهی راه رفتن در بخش هایی از این جاده ها را هم ندارند. پاسگاههای نظامی مانع از انتقال رایگان کالاها می شود و باعث افزایش هزینه های حمل و نقل شده که این موضوع بر قیمت کالاها تأثیر می گذارد و از این رو بار مالی را برای مصرف کنندگان افزایش می دهد.
نیروهای دفاعی اسرائیل بخشهایی از سرزمین فلسطینیها را مصادره کرده و تونل ها و جاده های کمربندی را فقط برای فلسطینی های کرانه باختری ایجاد کرده است. در نتیجه، پیوستگی ارضی بین فلسطینی ها سخت تر شده، زیرا نیروهای دفاعی اسرائیل بر این جاده ها کنترل دارند.
علاوه بر این، پاسگاه های نظامی مانع از انتقال رایگان کالاها می شود و باعث افزایش هزینه های حمل و نقل شده که این موضوع بر قیمت کالاها تأثیر می گذارد و از این رو بار مالی را برای مصرف کنندگان افزایش می دهد. محدودیت های تحمیل شده توسط اسرائیل بر رفت و آمد فلسطینی ها، بر حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها تأثیر گذاشته است. همچنین فلسطینی ها در یک بحران اقتصادی شدید زندگی می کنند که بخش های مختلف اقتصادی از جمله تجارت، صنعت، کشاورزی، کار ، گردشگری، حمل و نقل و ارتباطات، سرمایه گذاری و توسعه را در بر گرفته است.
بازداشتها و شکنجه های ظالمانه
در سال 2019، مرکز حقوق بشر فلسطین اسنادی از دستگیری 3550 فلسطینی، از جمله 496 کودک و 77 زن را منتشر کرد. در میان بازداشت شدگان، 3447 نفر در کرانهی باختری دستگیر شده بودند که شامل 479 کودک و 77 زن میشد. 3193 نفر از آنها در جریان حمله اسرائیل به شهرهای فلسطین دستگیر شدند و 254 نفر در پاسگاه ها بازداشت شدند. علاوه بر این 103 فلسطینی از جمله 17 کودک از نوار غزه دستگیر شده اند. 66 غیرنظامی و 17 کودک نیز در امتداد حصار مرزی نوار غزه دستگیر شدند و 14 نفر از آنها هنگام مسافرت به کرانه باختری به منظور تجارت، درمان پزشکی و آموزش در گذرگاه بیت حانون اریز دستگیر شدند. همچنین نیروهای دفاعی اسرائیل 23 ماهیگیر را هنگام کار در مناطقی که مقامات اسرائیلی اجازه صید در آنها را داده اند، بازداشت کردند.
در پایان سال 2019، نیروهای اسرائیلی حدود 5700 فلسطینی از جمله 250 کودک و 45 زن را دستگیر کردند. ده ها تن از این زندانیان محکوم به حبس ابد هستند. برخی از آنها بیش از 30 سال را در حبس به سر بردهاند. از بین تمامی این زندانیان، 700 نفر از آنها مبتلا به بیماری های جدی و بحرانی هستند، 500 نفر بدون محاکمه و در دادگاه تحت بازداشت هستند و 8 نفر از آنها نماینده مجلس فلسطین هستند. این زندانی ها در تقریباً 22 زندان و بازداشتگاه نگهداری میشوند که بیشتر آنها در قلمروی فلسطین که در سال 1967 اشغال شد، مستقر هستند. این استقرار در نقض آشکار ماده 76 کنوانسیون چهارم ژنو است که می گوید: افراد تحت محافظت متهم به جرائم باید در کشور ارتکاب جرم بازداشت شوند و در صورت محکومیت، احکام آنها در همانجا باید اجرا شود. زندانیان فلسطینی تحت اقدامات بی رحمانه و غیر انسانی از جمله شکنجه و بدرفتاری، سهل الانگاری پزشکی، بازداشت انفرادی، سرکوب و سایر اقدامات قرا میگیرند.
شکنجه و بدرفتاری
در زندانهای اسرائیل، زندانیان فلسطینی از جمله کودکان، از لحظه دستگیری تحت شکنجه های جسمی و اخلاقی و رفتارهای تحقیرآمیز و غیرانسانی قرار دارند. براساس اعلام سازمان بین المللی دفاع از کودکان فلسطینی، 25 کودک در سلول های انفرادی سپری می کنند و در شرایط سخت تحت بازداشت هستند. مثلا این افراد در سلول های بدون پنجره ای که 24 ساعت روز روشن است، زندانی هستند. اکثر زندانیان به سازمان بینالمللی دفاع از کودکان فلسطینی اطلاع داده اند که سلول انفرادی اصلا راحت نیست و فقط یک تشک در آن وجود دارد. سازمان بینالمللی دفاع از کودکان فلسطینی خاطرنشان کرد که در هنگام بازجویی از کودکانی که در سلول های انفرادی نگهداری شده بودند، این کودکان به آنها گفته اند که مورد تهدید، شکنجه و توهین قرار گرفته اند.
برجستهترین موارد شکنجه و بدرفتاری در سال 2019 به شرح زیر بوده است:
سامر العربید، اسیر 44 ساله ی فلسطینی که توسط شین بت، سازمان امنیت و اطلاعات داخلی اسرائیل شکنجه شد. وی متهم به قتل دو مهاجر در آگوست 2019 بود. العربید به بیمارستان هداسا واقع در اورشلیم شرقی برده شد و اعلام کردند که وضعیتش بحرانی است. نیروهای ویژهی اسرائیل، العربید را صبح روز چهارشنبه 25 سپتامبر وقتی به محل کارش در منطقهی سطح مرحبا در رام الله میرفت، بازداشت کردند. العربید در ناحیهی قفسهی سینه دچار شکستگی شد و از درد در ناحیهی گردن و شکم و نارسایی کلیه هم رنج میبرد.
نورا المسلمانی، همسر سامر العربید که در زمان بازداشت همراه وی بود گفته است که اعضای گروه ویژه اسرائیل به العربید حمله و ضربات سهمگینی به سر و گردن او وارد کردند. طبق گفتهی رسانههای اسرائیلی، العربید زمانی که تحت بازجویی شین بت بود به دلیل وخامت شرایط سلامتش از زندان موسکویا در اورشلیم اشغالی به بیمارستان هداسا برده شد. این نکته باید موردتوجه قرار بگیرد که دادگاه عالی نظامی درخواست وکیل العربید مبنی بر آزادی وی با توجه به شرایط بحرانیاش را رد و اعلام کرد که وضعیت سلامت وی بهتر شده است. وی همچنین تصریح کرد که او در روزهای آینده تحت بازجویی قرار خواهد گرفت.
ولید حناتشه، از اسرای فلسطینی است. تعدادی عکس لو رفته در رسانههای اجتماعی نشان داد که این زندانی 50 ساله تحت شکنجهی شدید مامواران امنیتی اسرائیل است. حناتشه در تاریخ 3 اکتبر 2019 به اتهام شرکت در یک حمله در عین بوبین در نزدیکی روستای دیر بضائیا (DeirBzai'a) در شرق رام الله بازداشت شد. این حمله در تاریخ 23 آگوست 2019 صورت گرفته است. به گفتهی وکیل حناتشه، نیروهای ویژهی اسرائیل در طول بازجویی از 5 نوع شکنجه از قبیل ضرب و شتم، غل و زنجیر کردن، ضربه با اجسام سخت و اقدام به خفه کردن با فشردن گلو استفاده کردهاند.
این شیوهها با توجه به تصمیم دیوان عالی اسرائیل که در ماه نوامبر صادر شد، صورت گرفته است. بر اساس این تصمیم، شین بت اجازه دارد در برخی موارد استثنایی در بازجویی از فلسطینیان از ابزارهای ویژهای که قبلاً استفاده از آنها ممنوع بوده است، بهره ببرد. این روشها شامل ممنوعیت از خواب و نگاهداشتن زندانیان روی دستها میشود. این تصمیم میتواند مجوز گسترش دامنهی شکنجهها در زمان بازجویی فلسطینیان باشد. اگرچه دامنهی شکنجه در زندانها و مراکز بازجویی اسرائیل همیشه بسیار گسترده بوده و هیچگاه متوقف نشده است.
بازداشت اداری
حداقل 500 فلسطینی در زندانهای اسرائیل در بازداشت اداری هستند. بازداشت اداری، اجازهی بازداشت فلسطینیان برای مدت زمان نامحدود و بدون هیچ اتهام و یا برگزاری محکمه را صادر میکند. این نوع بازداشت طبق اطلاعات مخفی و یا فرمان صادره از طرف فرماندهی نظامی اسرائیل که بر اساس فرمان شمارهی 1651 اختیارات لازم را داشته باشد، صورت میگیرد. از زمان اشغال کرانه باختری و نوار غزه در سال 1967، دولت اسرائیل از بازداشت اداری به عنوان یک مجازات جمعی استفاده میکند. گفتنی است بازداشت اداری و در بازداشت نگاهداشتن زندانیان برای طولانیترین زمان ممکن، بدون ارائه دلیل و مدرکی علیه آنها، طبق کنوانسیون چهارم ژنو ممنوع است.
اهمال پزشکی در زندانهای اسرائیل
زندانیان بیمار بهطور عمدی تحت برخی از مداواهای پزشکی قرار میگیرند که شرایط سلامتی آنها را بدتر میکند. تأخیر در درمان، عدم انجام اقدامات درمانی لازم در زمان مناسب و یا ارائهی درمانهای ناکارآمد برای برخی از بیماریها از اقداماتی است که منجر به وخیمتر شدن شرایط زندانیان بیمار میشود. در نتیجهی این اقدامات شرایط سلامت بیمار وخیم شده و بیمار به یک بیماری سخت دچار میشود که مداوای آن آسان نخواهد بود.
علاوه بر این، عدم وجود کادر درمان متخصص و تجهیزات پزشکی مدرن، ندادن غذاهای سالم به زندانیانی که به بیماریهای مزمن مثل دیابت، فشار خون، نارسایی قلب و یا کلیه دچار هستند، عدم وجود اتاقهای ایزوله برای زندانیان مبتلا به بیماریهای عفونی مثل عفونت حاد روده و یا بیماریهای عفونی پوستی و محروم کردن بیماران از دارو منجر به وخیم شدن اوضاع بیماران در زندانها میشود.
طبق گفتهی سازمان حقوق بشر فلسطین، تعداد زندانیانی که در زندانها و بازداشتگاههای اسرائیل به بیماریهای مزمن و جدی مثل سرطان، بیماریهای قلبی و همچنین سکته و از کارافتادگی مبتلا هستند، در حال افزایش است. سیاستهای مرتبط با اهمال پزشکی و شرایط نامناسب بهداشتی محیط، دلیل افزایش تعداد بیماران است. طبق آمار موجود در زندانها و بازداشتگاههای اسرائیل هزاران بیمار وجود دارند که برای زنده ماندن نیازمند دریافت درمان فوری هستند.
مرگومیر در زندانها و بازداشتگاههای اسرائیل
5 زندانی فلسطینی در زندانهای اسرائیل جان خود را از دست دادهاند، سه زندانی که مبتلا به بیماریهای مزمن بودند، محکوم به گذراندن مدت طولانی در زندان شدند و بعد از وخیم شدن شرایطشان در بیمارستانهای اسرائیل جان خود را از دست دادند. یکی از زندانیان 40 روز بعد از بازداشتش و درحالیکه در یک سلول انفرادی تحت بازجویی بود، جانش را از دست داد. یکی دیگر از زندانیان بعدازاینکه در محل ایست بازرسی نظامی هدف گلوله قرار گرفت و به یکی از بیمارستانهای اسرائیل منتقل شد، فوت کرد.
1. 26 نوامبر، سامی ابو دیاک اسیر 36 سالهی فلسطینی از ساکنان روستای سیله الظهر (Silat al-Dahr) بعد از گذراندن 17 سال در زندان اسرائیل در درمانگاه زندان الرملا جانش را از دست داد. ابو دیاک از سال 2015 سرطان داشت و به دلیل وخامت شرایط سلامتی اش به درمانگاه منتقل شد. در سال 2015 تشخیص داده شد که ابو دیاک سرطان روده دارد و بعدازآن در بیمارستان سوروکا در اسرائیل تحت عمل جراحی قرار گرفت. پسازآن شرایط جسمانی و سلامت وی بدتر شد و او با مشکلات پوستی، نارسایی ریوی و کلیه دست و پنجه نرم میکرد.
2. 8 دسامبر، بسام السایح، اسیر 47 سالهی فلسطینی از منطقهی نابلس روز گذشته در زندان اسرائیل جانش را از دست داد. او در شرایطی فوت کرد که شک و گمانهایی در مورد اهمال پزشکی و سهلانگاری مقامات اسرائیل به وجود آورد. سامی السایح قبل از اینکه بازداشت شود سرطان استخوان داشت و زمانی که در بازداشت بود، شرایط جسمانیاش وخیمتر شد و سرطان خون هم گرفت. شرایط جسمانی او بسیار وخیم شده بود و نهایتاً در بیمارستان عاصف هاروفه در اسرائیل جانش را از دست داد.
3. 16 جولای، ناصر ماجد، اسیر 31 سالهی فلسطینی از روستای بیت فاجر (Beit Fajjar) واقع در جنوب بیت لحم در سلول انفرادی در زندان نیتزان واقع در رام الله جانش را از دست داد. او در تاریخ 9 جولای 2019 در خانهاش بازداشت شد.
4. 27 آوریل، عمر آونی عابدالکریم یونس، اسیر 20 سالهی فلسطین از منطقهی قلقیلیه در مرکز پزشکی بیلینسون در اسرائیل جانش را از دست داد. این جوان 20 ساله در تاریخ 20 آوریل در ایست بازرسی زاتارا واقع در جنوب نابلس مورد اصابت گلولهی نیروهای اسرائیل قرار گرفت.
5. 6 فوریه، فارس محمد بارود، اسیر 51 ساله فلسطینی که 28 سال در زندان اسرائیل بود، تنها چند ساعت بعد از انتقالش از زندان رامون به بیمارستان سوروکا جانش را از دست داد. وی از پناهندگان اردوگاه الشاطی بود و مرگش سوءظنهایی در مورد اهمال پزشکی عمدی و سهلانگاری مقامات اسرائیلی ایجاد کرد. به خصوص اینکه وی به مشکلات معده، قلب و کلیه دچار بود.
اعتصاب غذای زندانیان در اعتراض به وضع بازداشتیها
زندانیان فلسطینی به دنبال دفاع از عزت خود هستند. آنها با مبارزاتی مسالمت آمیز سعی دارند مسئولان را برای احترام به حقوقشان متقاعد کنند.
اعتصاب معمولا آخرین روشی است که زندانیان پس از ناامیدی از اشکال دیگر اعتراضات مسالمت آمیز از آن استفاده میکنند. زندانیان فلسطینی در حالی که با اقدامات تنبیهی و شرایط سخت در سلولهای خود روبرو هستند، به جنگیدن ادامه میدهند. در سال 2019، آنها برای به دست آوردن حقوق خود و بهبود شرایط بازداشتگاهها، دست به اعتصاب غذای گسترده زدند. در تاریخ 8 آوریل 2019، گروههایی از بازداشت شدگان، از جمله رهبران جناحهای فلسطینی، اعتصاب غذای خود را برای احیای عزت و شرفشان در زندانهای ریمون، نگو و نفها آغاز کردند. طبق این برنامه، بازداشت شدگان در زندانهای دیگر به اعتصاب غذا خواهند پیوست تا اینکه اعتصاب سراسری در همه زندانها در 17 آوریل 2019 شکل بگیرد. گفتنی است، 17 آوریل در تقویم با عنوان "روز زندانیان فلسطینی" نامگذاری شده است.
این اعتصاب غذا که همواره به عنوان سخت ترین انتخاب برای یک بازداشتی به حساب میآید، پس از شکست مذاکرات بین سازمان زندانهای اسرائیل و رهبران جنبشهای فلسطینیهای زندانی صورت گرفت. مذاکرات دو طرف که به مدت 2 روز ادامه یافت، با هدف دستیابی به ابتدایی ترین حقوق زندانیان انجام میشد. حقوقی که کلیه قوانین و معیارهای بین المللی آن را به رسمیت میشناسند.
مطالبات زندانیان شامل موارد زیر بود: بهبود شرایط بازداشت، امکان برقراری ارتباط با خانواده، حذف وسایل شکنجه و موانع محدود کننده، بازگرداندن اعتصاب غذا کنندگان نوار غزه که در اعتراض به شرایط بازداشت دست به این کار زده بودند و پایان دادن به حبس انفرادی که به برخی از زندانیان تحمیل شده است. چندی پیش گروهی از زندانیان به دلیل حادثه در زندان نگو مجازات شده و از کلیه حقوق درمانی و انسانی محروم گشتند، یکی از خواستههای مشخص در توافق دو طرف رفع محدودیتهای این گروه بود.
واضح بود که سازمان زندانهای اسرائیل تهدید گیلاد آراد، وزیر امنیت داخلی اسرائیل در 30 مارس 2019 را عملی کرده است. آراد پیشتر تهدید کرده بود که اگر زندانیان فلسطینی دست به اعتصاب غذا بزنند هیچ مذاکرهای با آنها صورت نمیگیرد.
همانطور که پیشتر اشاره شد، این مقام اسرائیلی تهدید کرده بود که در صورت اعتصاب غذا مذاکرهای با زندانیان فلسطینی صورت نخواهد گرفت.
در 10 سپتامبر، پس از آنکه سازمان زندانهای اسرائیل خواستهی زندانیان را برای حذف محدودیتها در زندان برآورده نکرد، حدود 140 زندانی فلسطینی اعتصاب غذای خود را آغاز کردند. اعتصابی که البته خیلی زود با عقب نشینی اسرائیلیها شکسته شد.
حمله به روزنامه نگاران و کارمندان رسانهها
ارتش اسرائیل به طور منظم روزنامه نگاران و رسانهها را هدف قرار میداد تا مانع از پوشش خبری اقداماتش در زمینه نقض حقوق غیرنظامیان فلسطین و تجاوز به اموال آنها شود. در سال جاری، ارتش اسرائیل روزنامه نگاران محلی و بینالمللی را در مرزهای شرقی و شمالی نوار غزه هدف قرار داد. این خبرنگاران مشغول پوشش اعتراضات مسالمت آمیز بازگشت بزرگ فلسطین بودند که هدف حمله نیروهای اسرائیلی قرار گرفتند.
در سال 2019، ارتش اسرائیل 33 روزنامه نگار را زخمی کرد. از این تعداد، 17 نفر با گلوله های جنگی، 10 نفر با گلولههای پلاستیکی و 6 تن نیز با گاز اشک آور مجروح شدند. بنابراین تعداد روزنامه نگاران زخمی شده از زمان آغاز اعتراضات بازگشت بزرگ فلسطین در مارس 2018 تا پایان 2019 به 141 نفر رسید. در این بین دو تن نیز کشته شدند. تنها در کرانه باختری، 10 روزنامه نگار در سال 2019 زخمی شدند. مهمترین این حملات زمانی صورت گرفت که روزنامه نگاران در حال پوشش اخبار مربوط به اعتراضات مسالمت آمیز غیرنظامیان فلسطینی بودند. این اعتراضات در حالی صورت میگرفت که سایر فعالان حقوق بشری نیز همصدا با آن در برابر مصادرهی سرزمینهای فلسطین در کرانه باختری لب به اعتراض گشوده بودند. این روزنامهنگاران در شرایطی هدف قرار گرفتند که مشغول تهیه گزارش از حوادث دیگری مانند شلیک به روزنامه نگاران، بسته شدن جادهها، بمباران اسرائیل، تخریب خانهها و تخلفات دیگر در مناطق مختلف بودند.
برجسته ترین روزنامه نگاری که در جریان این حملات مجروح شد معز عمارنه 35 ساله از بیت لحم بود. او در حالی که مشغول تهیه گزارش از درگیری بین شهروندان فلسطینی بود، هدف گلوله پلاستیکی قرار گرفت و از ناحیه چشم مجروح شد. در 19 ژانویه سال 2020، پزشک اردنی اظهار داشت که فرد دیگری به نام درویش، بینایی چشم چپ خود را کاملاً از دست داده است. لازم به ذکر است که درویش در دسامبر سال 2018 زمانی که مشغول پوشش تظاهرات بازگشت بزرگ در شرق غزه بود، به خاطر برخورد گاز اشک آور به چشمش مجروح شد.
ادامه دارد...