کودکان کار و خیابانی به دلیل احساس حقارتی که تجربه می کنند زمینه ایجاد اختلال شخصیتی در آنها بسیار بیش از سایر کودکان است و به همین دلیل بعضأ به رفتارهای ناشایست و حتی گاهی اوقات به خشونت دست می زنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، کودکان کار طبق نظر کارشناسان در ۴ گروه طبقه بندی می شوند. گروه اول کودکان فقیری هستند که شب‌ها به خانه‌شان برمی‌گردند، به مدرسه می‌روند و بزهکار نیستند. گروه دوم نسبتا مستقل هستند و پیوندهای آنها با خانه در شرف از هم گسستن است. حضور آنها در مدرسه کمرنگ و در ادامه بزهکار می‌شوند. گروه سوم کودکان خانواده‌های فقیر خیابانی هستند که به همراه خانواده خود در خیابان زندگی و کار می‌کنند. گروه چهارم نیز تماس خود را با خانواده قطع کرده‌اند و تمام وقت خود را در خیابان می‌گذرانند و کودکان خیابانی واقعی هستند.
روانشناسان معتقدند کودکان کار اغلب در معرض خطر آسیب های جسمی و روانی هستند . کودکان کار و خیابانی از منظر بهداشت و تغذیه دچار کمبودهایی هستند و آسیب های جسمی و روحی و روانی زیادی را متحمل می شوند.
این کودکان به دلیل فقر اکثرا درس نخوانده‌اند و آینده‌ای نامعلوم در انتظار آن‌هاست که همین منجر به بروز اضطراب در وجودشان می‌شود، به همین دلیل این کودکان در خود فرو رفته‌اند و با محیط بیرون ارتباط خوبی نمی‌توانند برقرار کنند. کار کردن کودکان در خیابان ممکن است آنها را به بزهکاری بکشاند و یا به سوی مصرف مواد مخدر گرایش پیدا کنند، دختران کار خیابانی نیز ممکن است در معرض تعرض جنسی قرار بگیرند.
کودکان کار و خیابانی به دلیل احساس حقارتی که تجربه می کنند زمینه ایجاد اختلال شخصیتی در آنها بسیار بیش از سایر کودکان است و به همین دلیل بعضأ به رفتارهای ناشایست و حتی گاهی اوقات به خشونت دست می زنند.