به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر،  سازمان دیده‌بان حقوق بشر که تشنه تغییر حکومت است با افتخار از تحریم‌های جدید ایالات متحده بر نیکاراگوئه حمایت می‌کند و بر آتش جنگ اقتصادی واشنگتن با ونزوئلا می‌دمد.بن نورتون در وب‌سایت خبری Grayzone (منطقه خاکستری) بررسی عمیقی نسبت به "حقوق بشر" به عنوان سلاحی در اختیار امپراطوری آمریکا انجام می‌دهد.

این گزارش شامل دو بخش است که قسمت اول را در ادامه می خوانیم:

سازمان دیده‌بان حقوق بشر که از سازمان‌های به اصطلاح حقوق بشری پیشرو در آمریکاست، به طور فعال برای اعمال تحریم‌های مرگبار واشنگتن بر دولت‌های چپ‌گرای آمریکای لاتین لابی می‌کند. این سازمان حتی دونالد ترامپ را بخاطر افزایش اقدامات بی‌ثبات‌کننده برای تغییر رژیم در این کشورها مورد تحسین قرار داده است.

سازمان‌های غیردولتی مثل سازمان دیده‌بان حقوق بشر، تحریم‌های هدفمند را به عنوان جایگزین دلپذیرتری نسبت به اقدام نظامی نشان می‌دهند. این در حالیست که این اقدامات به طور گسترده متخصصان حقوق بین‌الملل به عنوان جنگ اقتصادی شناخته می‌شود که باعث مرگ هزاران نفر از غیرنظامیان، از بین بردن معیشت افرادی بیشمار،‌ و نابود کردن کل اقتصاد ملت‌ها شده است.

با گسترش پاندمی ویروس کرونا در سراسر جهان، عاملان سازمان دیده‌بان حقوق بشر باعث شدند که دولت ترامپ تحریم‌های جدیدی را علیه دولت چپ‌گرای نیکارگوئه که با رای مردم روی کار آمده وضع کند. در میان افرادی که مشوق تشدید جنگ اقتصادی بودند می‌توان به تشکیلات استرالیایی سازمان دیده‌بان حقوق بشر و مدیر آن «استفانی مک‌لنان» اشاره کرد که دور تازه تحریم‌ها را «خبر خوب» خواند.

تحریم‌های یک جانبه برای فلج کردن اقتصاد کشورهایی طراحی شده‌است که دولت‌هایشان هدف سیاست‌های تغییر رژیم آمریکا قرار گرفته‌اند. با این کار آن‌ها از نظام مالی تحت سلطه آمریکا بیرون رانده شده و کل جمعیت را تنبیه کرده و آن‌ها را از حقوق ابتدایی خود محروم می کند، تا بتواند دولتی نزدیک به آمریکا را در آن کشور روی کار آورد. دولت ایالات متحده معمولا این اقدامات اجباری را بدون حمایت سازمان ملل و دیگر ارگان‌های بین‌المللی اجرا می‌کند.

دیده‌بان حقوق بشر به جای ‌آنکه جنگ اقتصادی یک‌ جانبه آمریکا در سراسر جهان را به چالش بکشد، منجر به تشدید تهاجم واشنگتن علیه نیکاراگوئه می‌شود- و این درست همان وقتی است که این کشور کوچک 6 میلیون نفری با شیوع کووید 19 دست‌و پنجه نرم می‌کند و پروسه دشوار آشتی و صلح در جریان است.

در سال 2018، دولت ترامپ از کودتای خونین در نیاکاراگوئه حمایت کرد که در آن تندرو‌های راست‌گرا به فعالان چپ‌گرای حزب ساندینیستا و نیروهای امنیتی کشور شلیک کرده،‌ و وآن‌ها را کشته و یا شکنجه می‌کردند. این افراطگرایان ساختمان‌ها را آتش زده و مردم را به آتش می‌کشیدند تا بلکه بتوانند دولت را متزلزل کنند. با خاموش شدن آتش کودتا، گروه‌های مخالف که توسط دولت‌  آمریکا حمایت مالی می‌شدند به عنوان حربه دیگری برای تغییر رژیم، به جنگ اقتصادی و تحریم روی‌ آوردند.

سازمان‌های به ظاهر «حقوق بشری» در نیکاراگوئه که با گروه مخالف راست‌گرا همکاری نزدیکی دارند در این کوتا نقش مهمی داشتند و این کار را از طریق ارائه آمارهای عجیب و غریب و ساختگی انجام می‌دادند که مشتاقانه توسط رسانه‌های سازمانی و سازمان های غیر دولتی نظیر دیده‌بان حقوق بشر مرود استفاده قرار گرفته و مجددا ارائه می‌شد.

حمایت سرسختانه دیده‌بان حقوق بشر از تحریم‌های آمریکا به وضوح نشان می دهد که چگونه این سازمان تبدیل به ابزاری برای فشار آمریکا بر علیه کشورهای مستقل در "جنوب جهانی" [یعنی آفریقا و آمریکای لاتین و کشورهای در حال توسعه در آسیا] شده است، مخصوصا علیه حکومت‌های سوسیالیست این منطقه. سازمان های غیر دولتی نظیر دیده‌بان حقوق بشر،‌پوششی برای جنگ اقتصادی هستند که مانع می‌شوند کشورهایی نظیر نیکاراگوئه تقسیمات اجتماعی که در اثر اقدامات متوالی بی‌ثبات کننده تحت حمایت آمریکا تشدید شده است را بازسازی و برطرف کنند.

همین استراتژی در ونزوئلا هم قابل مشاهده است؛ کشوری چپ‌گرا در آمریکای لاتین که هدف یک کوتای مداوم آمریکایی قرار گرفته است. دیده‌بان حقوق بشر که یک دهه را به تخریب وجهه دولت سوسیالیست در کاراکاس پرداخته، اکنون خواستار آن است که تحریم‌های دردناک‌تری علیه این کشور اعمال شود؛ این در حالیست که همین حالا نیز تحریم‌های غیرقانونی یک‌جانبه آمریکا علیه ونزوئلا باعث مرگ حداقل 40 هزار و یا شاید 100 هزار غیرنظامی شده است.

دانشمندان و کارشناسان مستقل حقوق بشر مدت‌های مدیدی است که دیده‌بان حقوق بشر را بخاطر استاندارهای دوگانه آشکار علیه ونزوئلا مورد انتقاد قرار داده‌اند. در سال 2008 و به دنبال موجی از خرابکاری و خشونت که توسط گروه‌های مخالف تحت حمایت آمریکا ایجاد شده بود، دیده‌بان حقوق بشر گزارش بلندبالایی را منتشر کرد که بدون هیچ انتقادی به بازتاب ادعاهای فعالان راست گرا می پرداخت و این ادعاها را حقیقت جلوه می داد، در حالی که خشونتی را که این گروه‌ها اعمال می کردند بصورت سیستماتیک توجیه می‌کرد. این گزارش مشکوک باعث شد که بیش از 100 کارشناس در نامه‌ای سرگشاده سازمان دیده‌بان حقوق بشر را بخاطر عدم رعایت «حداقل استانداردهای  تحقیقی، بی‌طرفی، دقت، و اعتبار» به باد انتقاد گرفتند.

مدیر اجرایی دیده‌بان حقوق بشر، کنث راث، رهبری حمایت از تحریم‌های بیشتر علیه نیکاراگوئه و ونزوئلا را بر عهده داشته است. خوزه میگوئل ویوانچو، مدیر بخش قاره آمریکا در سازمان دیده بان حقوق بشر، آشکارا به تقویت درخواست‌های راث برای تشدید جنگ اقتصادی آمریکا پرداخته است.

ویوانچو از متحدان نزدیک نیروهای مخالف وابسته به جناح راست در آمریکای لاتین است و به پیشبرد مواضع افراطی مخالفان تحت پوشش نگرانی‌های حقوق بشری معروف است.او با هرگونه تلاش برای مذاکره با کشورهایی که دولت ترامپ آن‌ها را ترویکای استبداد[سه حکومت خودکامه کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه] می‌داند مخالفت می‌کند و تاکید دارد که تحریم‌ها «تنها زبانی هستند که آن‌ها می‌فهمند.»

ویوانچو قلمفرسایی‌های بسیاری برای لابی کردن در کنگره برای فشار اقتصادی به معدود حکومت‌های سوسیالیست باقیمانده در آمریکای لاتین کرده ‌است. رفتار او جزیی از ماموریت تاریخی سازمان دیده‌بان حقوق بشر برای بی‌ثبات‌کردن حکومت‌هایی است که به نظر وزارت خارجه آمریکا به اندازه کافی دموکراتیک نیستند. این کار تحت پوشش نگرانی برای مظلومان انجام می‌گیرد.

دیده‌بان حقوق بشر، یک گروه حقوق بشری تحت حمایت مالی یک میلیاردر جنگجوی دوران جنگ سرد

دیده بان حقوق بشر از همان روزهای نخستین تاسیس، به عنوان دریچه‌ای بین دولت آمریکا و سازمان‌های غیر دولتی عمل کرده است. این سازمان به دفعات از مخالفت با جنگ‌ها و مداخلات نظامی آمریکا سر باز زده است و در قبال متحدان واشنگتن استاندارد دوگانه‌ای را از خود نشان داده است؛ این در حالیست که این سازمان در قبال کشورهای مستقلی که هدف استراتژی تغییر رژیم آمریکا واقع شده‌اند با وسواس زیادی بر سوء عملکردهای فرضی آن‌ها متمرکز می‌شود.

دیده‌بان حقوق بشر در اوج جنگ سرد تحت عنوان دیده‌بان هلسینکی تاسیس شد. این سازمان یک لابی ضد شوروی و نزدیک به آمریکا بود و  تحت حمایت مالی بنیاد فورد قرار داشت که به عنوان گذرگاه سازمان سیا عمل می‌کرد.

کنث راث برای مدت 27 سال هدایت دیده‌بان حقوق بشر را بر  عهده داشته است – بسیار بیشتر از مدت حکومت بیشتر رهبرانی که او آن‌ها را دیکتاتور می‌خواند. او که  کار خود را به عنوان دادستان فدرال در دادستانی ایالات متحده در منطقه جنوبی دفتر نیویورک شروع کرد، هیچ گاه از دستور‌کار سیاست خارجی واشنگتن انحراف چندانی پیدا نکرد.

او در نوامبر 2019 از کودتای نظامی حزب راست‌ افراطی در بولیوی حمایت‌ کرد و لذا وی کشتار معترضین بومی توسط این حزب را کم اهمیت جلوه داد. پیشتر در سال 2011، رییس سازمان دیده بان حقوق بشر در مقاله‌ای به تجلیل از دکترین «مسئولیت محافظت» پرداخت. این دکترین بدان معنا بود که آمریکا و متحدانش باید نیروی نظامی خود را به منظور از بین بردن دولت‌هایی که ظاهرا غیرنظامیان را تهدید می کنند اعزام کنند. راث برای اینکه مداخله نظامی ناتو در لیبی را توجیه کند،‌ این کشور موفق را به عنوان کشوری شکست‌خورده نشان داد که بازارهای برده‌داری در آن برپا می‌شد و اینگونه پوششی برای این فتح امپراطوری بوجود آورد.

در ژانویه‌ای که گذشت، راث ترور غیرقانونی ژنرال ارشد ایرانی قاسم سلیمانی توسط دولت ترامپ را توجیه کرد، در حالیکه که این اقدام یک حرکت جنگی گستاخانه بود که منطقه را در آستانه یک درگیری فاجعه‌بار قرار داد. در ماه‌های اخیر، او نفرت دیرینه خود از دولت چین را به حد اعلا رسانده و پکن را به آلمان نازی تشبیه کرد. او همچنین یک ویدئوی تقلبی از یک سری تمرینات جلوه‌های ویژه را منتشر کرد که به گفته او نشان‌دهنده «ربات‌های قاتل» چینی بود.

با این حال، سازمان تحت هدایت راث،‌ خود را به عنوان یک سازمان شریف و بیطرف حامی حقوق بشر مطرح کرده است. این کمپین ریاکارانه برندسازی جهانی، با کمک مالی 100 میلیون دلاری میلیاردر ضد کمونیست،‌ جورج سروس، بوجود آمده است. سوروس از سرمایه‌گذاران مهم در صنعت تغییر رژیم و از جنگجویان غیور دوران جنگ سرد است که همکاری نزدیکی با آمریکا و اروپای غربی دارد. او به این کشورها کمک کرده است تا از طریق یک سری «انقلاب‌های رنگی» دولت‌های سوسیالیست گرا در اروپای شرقی را سرنگون کرده،‌ اقتصادهایشان را خصوصی‌سازی کند،‌ و کشورهای تازه کاپیتالیست شده را به اتحادیه اروپا وناتو وارد کند.

دیوید ایگناتیوس از واشنگتن‌پست در سال 1991 از سوروس به عنوان چهره‌ای کلیدی در میان گروهی از «عاملان آشکار» نام برد که «آنچه سازمان سیا در خفا انجام می‌داد را این ‌گروه علنا انجام می‌دادند؛ اقدامات آن‌ها شامل حمایت مادی و معنوی از گروه‌های دموکراسی‌خواه،‌ آموزش مبارزان مقاومت،  و تلاش برای براندازی حکومت کمونیستی می‌شد.»

در حالیکه سوروس به عنوان نماد وحشتناک جناح راست مطرح شده و هدف حمله تئوری توطئه‌های احمقانه و انتقادات ضد یهودی قرار گرفته است، این الیگارشی از دید نیروهای چپِ میانه در سراسر غرب پنهان شده تا روی عملیات‌های نئولیبرالانه تغییر رژیم سرمایه‌گذاری کند.

یکی از دو بنیان‌گذار سازمان دیده‌بان حقوق بشر آریه نیر است که رییس بنیاد جامعه باز سوروس شد. دیگر بنیان‌گذار این سازمان رابرت برنشتاین، در خاطرات خود می‌نویسد که تشکیل دیده‌بان حقوق بشر بیشتر بخاطر تلاش‌های نیر صورت گرفت: « هرچه از نقش آریه نیر در تشکیل سازمان دیده‌بان حقوق بشر بگوییم کم است.»

حامی مالی میلیاردر دیده بان حقوق بشر نیز درست مثل راث، موضعی سرسختانه علیه چین گرفته است و آن را «خطری اخلاقی» برای دموکراسی‌های نئولیبرال کاپیتالیستی می‌داند و به پشتیبانی مالی از گروه‌هایی که برای بی‌ثبات سازی پکن و سرنگونی حزب کمونیست از قدرت تلاش می‌کنند می‌پردازد.

گروه حقوق بشری مورد علاقه وال استریت به نیابت از حامیان مالی خود سخن می‌گویند

بخاطر حمایت‌های دست و دل بازانه الیگارش‌های میلیاردر نظیر سوروس، کارکنان و عاملان سازمان دیده‌بان حقوق بشر در دفاتر مجلل این سازمان در ساختمان امپایر استیت در نیویورک،‌ با نخبگان رفاقت داشته و نشست و برخاست می‌کنند. در این دفاتر مجلل و از بالای سه طبقه،‌کارکنان این سازمان به پایین نگاه می کنند و راه‌های فشار به دولت‌های خارجی که از نظر آن‌ها استبدادی هستند را طراحی می‌کنند. ساختمان امپایر استیت در واقع به احترام ورود این ساکنان خود در سال 2013 نورپردازی آبی رنگی را انجام داد. 4 سال قبل از آن، مسئولان این سازمان نامه سرگشاده تندی را برای مدیریت این ساختمان فرستادند و تصمیم آن‌ها برای بزرگداشت شصتمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین را مورد انتقاد قرار دادند.

گرایش سیاسی نئولیبرال سازمان دیده‌بان حقوق بشر بازتابی از ایدئولوژی حامیان میلیاردر آن است. این گروه فهم محدودی از حقوق بشر دارد که حقوق ملت‌های مستعمره برای مقاومت در برابر اشغالگران و یا حقوق کارگران برای سازمان یافتن و اتحادیه تشکیل دادن را شامل نمی‌شود.

این سازمان در قبال ساکنان شمال جهانی سکوت میکند و بیش از آن که در مورد سیاه‌پوستان آمریکایی که توسط پلیس مورد خشونت و قتل قرار می گیرند سخنی بگوید، از سرکوب شرکت‌کنندگان در انقلاب‌های رنگی در اروپای شرقی می‌گوید که حمایت ناتو را به همراه دارند.

درحالیکه دولت‌های سوسیالیستی و حوزه‌های انتخاباتی مبتنی بر کارگران آن‌ها توسط دیده‌بان حقوق بشر تضعیف می‌شوند، این سازمان همکاری‌های نزدیکی با شرکت‌های آمریکایی دارد. در واقع این سازمان چهلمین سالگرد خود را در مارس 2018 در وال استریت جشن گرفت‌ و زنگی را به صدا در آورد که در آغاز تبادلات سهام نزدک نواخته می‌شود.

مینکی وردن، مدیر طرح‌های جهانی سازمان ، بدون هیچ کنایه‌ای در یک توئیت می‌نویسد: «ما در دیده‌بان حقوق بشر میدانیم که تجارت در جایی موفق می‌شود که حقوق بشر و حکم قانون مورد محافظت قرار گرفته باشد.»

سوروس تنها میلیاردری نیست که به دیده‌بان حقوق بشر کمک مالی می‌کند. این سازمان بخاطر دریافت مبالغ هنگفتی از یک الیگارش سعودی نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. این مبالغ بعنوان حق السکوت در قبال مستنداتی که از بدرفتاری این فرد سعودی با کارمندانش بدست‌ آمده پرداخت شده است. کنث راث به شخصه ناظر کمک 470 هزار دلاری میلیاردر سعودی بود  و تنها زمانی مسئولیت این تصمیم سوال‌برانگیز را به عهده گرفت که ماجرا علنی شده بود.

درحالیکه محافظه کاران در بعضی اوقات دیده‌بان حقوق بشر را بخاطر ارتباط با سازمان‌های لیبرال و انتقاداتش نسبت به خشونت‌های اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین مورد حمله قرار داده‌اند، اما این سازمان به یکی از جنگ‌طلب‌ترین سناتورهای کنگره ادای‌احترام کرده است.

وقتی سناتور جان مکین در سال 2018 از دنیا رفت، دیده‌بان حقوق بشر از این سیاست‌مدار جمهوری‌خواه به بزرگی یاد کرد، و در حالیکه او از پیشگامان سرسخت جنگ‌های متجاوزانه آمریکا بود، او را «نوایی دلسوز» نامید که میراثش توسط دفاع او از حقوق بشر تعریف می شد.

به همین ترتیب، دیده‌بان حقوق بشر هیچ اعتراضی به حمله آمریکا به عراق که از نظر حقوق بین‌الملل غیرقانونی بود نکرد. (تنها بعد از شروع جنگ عراق بود که این سازمان غیر دولتی علنا واکنش نشان داد، چرا که این کار در آن زمان دیگر تاثیر به سزایی نمی‌توانست داشته باشد.)

همچنین دیده‌بان حقوق بشر هیچ درخواستی برای پایان دادن به جنگ سعودی که با حمایت آمریکا علیه یمن در جریان است نداده است. این در حالیست که این سازمان حتی مستنداتی در مورد خشونت‌های فجیعی که در یمن توسط نیروهای سعودی تحت حمایت آمریکا رخ داده است در اختیار دارد.

دیده‌بان حقوق بشر که از مخالفت کردن با جنگ ‌های آمریکا برای تغییر رژیم شانه خالی می‌کند، فعالانه تلاش می‌کند تا آمریکا و سایر دولت‌های غربی تحریم‌هایی را بر کشورهایی که به ادعای آن‌ها ناقض حقوق بشر هستند تحمیل کنند.

این سازمان تاکید می‌کند که تحریم‌هایی که برای‌ آن‌ لابی می‌کنند آسیبی به غیرنظامیان نمی‌زند زیرا این تحریم‌ها مسئولان و موسسات دولتی را «هدف قرار داده‌اند». بهترین مدرکی که در نفی این ادعا می‌توان آورد واقعیتی است که در مورد ساکنان ایران و ونزوئلا وجود دارد. در این کشورها تحریم‌های آمریکا با اخراج آن‌ها از سیستم مالی جهانی و محروم کردن آن‌ها از دسترسی به سرمایه‌هایی که برای واردات غذا و دارو و تجهیزات پزشکی لازم دارند باعث شده است که زندگی را برای بسیاری از مردم تبدیل به جهنم بشود، بویژه برای افراد فقیر.

و حتی وقتی سازمان دیده‌بان حقوق بشر در موارد نادری تاثیر مخرب تحریم‌های آمریکا را تایید می‌کند، مثل تنها گزارشی که در مورد ایران تهیه کرده بود، باز هم از علنا درخواستی برای پایان دادن به آن‌ها ندارد. به جای اعتراض اصولی به تحریم‌ها،‌ این سازمان تنها شکل اجرای تحریم‌ها را مورد انتقادقرار داده و خواهان «توضیحاتی» در مورد اقدامات موجود شده است.

بخش دوم روز یکشنبه منتشر خواهد شد....