در حالی که اداره مهاجرت و گمرک ایالات متحده (ICE) در راستای کاهش خطر بیمار شدن افراد، اقدام به کاهش تعداد بازداشت‌شدگان کرده است، اما مهاجرانی که در زندان هستند و وکیل مدافعان آنها می‌گویند که تجهیزات حفاظتی و تدارکات نظافتی کافی نیستند و فضای مناسب برای رعایت فاصله اجتماعی وجود ندارد. آنها نگرانند که در هفته‌های پیش رو، همان‌طور که در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های سطح کشور تعداد موارد ابتلا به ویروس کرونا به‌شدت افزایش داشته‌است، این تعداد در سراسر کشور رشد چشم‌گیری داشته باشد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی با عنوان «مهاجران بازداشتی تقاضای ماسک و محافظت در برابر ویروس می کنند» از اوضاع غم انگیز مهاجران بازداشتی آمریکا پرده برداشته است تا حدی که آنها در اتاق های بازداشت بدون ماسک و فاصله گذاری اجتماعی شبانه روز به حال خود رها شده اند. در ادامه مشروح گزارش را می خوانیم:
در هفته گذشته تعداد موارد ابتلای به ویروس در مرکز بازداشتگاه اوتا مسا از یک مورد به ۱۲ مورد رسید. پاسخ تست ۷۲ فرد بازداشتی در ۱۲ ایالت مثبت بوده است و صدها نفر دیگر در قرنطینه به‌سر می‌برند.
حداقل در چهار ایالت، بازداشت‌شدگان می‌گویند که با وجود اینکه کاخ سفید خواسته است تا افراد صورت‌هایشان را در فضای عمومی بپوشانند، اما به آنها ماسک داده نشده است.
شرکت زندان خصوصی کورسیویک که اوتا مسا را اداره می‌کند، این مسأله را انکار می‌کند که آنها به شرط امضای انصراف بازداشت‌شدگان ماسک در اختیار آنها قرار می‌دادند. در روز دوشنبه سخنگو، آماندا گیلکرایست، گفت که به بازداشت‌شدگان «فرم اقرارنامه»ای داده شده بود مبنی بر اینکه ماسک به‌تنهایی نمی‌تواند آنها را در برابر ویروس محافظت کند.
گیکرایست می‌گوید: «هدف این فرم این نبوده است که از بازداشت‌شدگان بخواهد از تمامی حقوق خود نسبت به کووید-۱۹ چشم‌پوشی کنند» و اضافه می‌کند که این شرکت استفاده از ماسک را متوقف کرده است. «از بازداشت‌شدگان صرفاً خواسته شده است تا سندی را امضا کنند که شهادت می‌دهد ماسک به آنها داده شده است.»
درحالی که زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها برخی از متخلفین جرایم غیر خشونت‌آمیز را آزاد کرده‌اند، اداره مهاجرت و گمرک ایالات متحده (ICE) می‌گوید که تاکنون ۱۶۰ نفر را آزاد کرده است و مأموران میدانی را تعلیم داده است تا پرونده افرادی که بالای ۶۰ سال سن دارند یا آن‌هایی که شرایط درمانی خاص دارند را مورد بررسی قرار دهند.
تعداد افرادی که در بازداشتگاه موقت ICE هستند از ۳۷۰۰۰ نفر در چند هفته گذشته به مجموع ۳۳۸۰۰ نفر رسیده است. با وجود اینکه که دولت ترامپ در اقدامی اثربخش در دوران پاندمیک تقاضای پناهندگی را تعطیل کرده است، اما هنوز افرادی که ماه‌ها یا سال‌ها پیش به جرم تخطی‌های مدنی دستگیر شده‌اند را در بازداشت نگه داشته است. در این میان بیش از ۵۸۰۰ نفر از آنها افرادی هستند که فرآیند ممیزی پناهندگی دولت را گذرانده‌اند.
مخالفان ادعا می‌کنند که ICE می‌تواند هزاران نفری که متهم به جرمی نیستند، پرونده ممیزی پناهندگی‌شان خالی است یا پرونده‌هایشان پذیرفته شده است اما تا فرجام دولت هم‌چنان در بازداشت نگاه داشته شده‌اند را آزاد کنند.
مارگارت کارگیولی، مدیر وکیل مرکز قانونی مدافعان مهاجران، می‌گوید« «نیازی نیست که بازداشتی‌های مهاجر برای آنکه تحت نظارت ICE باشند در مرکز بازداشت بمانند. این پاندمیک تنها زمانی می‌تواند به طور صحیح مدیریت شود که همه افراد سالم باشند و در محیطی امن قرار داشته باشند.»
اندرو آرتور از مرکزی برای مطالعات مهاجرت، که مدافع محدود کردن مهاجرت است، استدلال می‌کند که بازداشت‌شدگان دسترسی مداوم به مراقبت‌های بهداشتی دارند و ICE و شرکت‌های بازداشتی تمایل دارند تا از شیوع ویروس جلوگیری کنند چرا که «بازداشت کسب‌وکار آنهاست و آنها مایلند به کسب‌وکارشان ادامه دهند.»
یک مشکل مرکزی دسترسی به آن دست از ابزارهای محافظتی است که حتی کارکنان حوزه بهداشت نیز خود به‌سختی توانسته‌اند آنها را به‌دست آورند. ICE به پرسش درخصوص ماسک پاسخی نداد.
زنی که در مرکز رسیدگی مونتگومری در شمال هوستون بازداشت است در ویدیویی که از طرف گروه مدافعان اقدام نژادها ارسال شده بود گفت «مأمورها ماسک دارند و ما نداریم». زن دیگری در این ویدیو نوشته‌ای به زبان اسپانیایی در دست دارد که در آن نوشته است باردار است و نگران جان فرزندش است.
در لوییزینا، که موارد ابتلای زیادی در آن مشاهده شده است و هم‌چنین بیش از ۶۰۰۰ بازداشتی مهاجر عمدتاً در زندان‌های محلی آن بازداشت هستند، یک متقاضی پناهندگی گفت که او و دیگرانی که در واحد آنها در زندان پاین پریری بازداشت هستند تقاضای ماسک و تدارکات نظافتی بیشتر کرده‌اند. بیش از ۵۰ مرد در تخت‌های چندطبقه می‌خوابند.
بازداشت‌شده‌ای در کامرون که از ترس مجازات خواست نامش فاش نشود گفت «ما هیچ فاصله اجتماعی‌ای بینمان نداریم. ما تنها به لطف خدا زنده‌ایم.»
چهار زندان مهاجرتی در لویزیانا، از جمله پاین پریری، اعلام کرده‌اند که موارد ابتلا به کووید-۱۹ داشته‌اند. در فلوریدا برخی از بازداشت‌شدگان در نامه اعتراضی که توسط گروه‌های حقوق مهاجران تنظیم شده است گفته‌اند که ماسک و دستکش از آنها دریغ شده است حتی زمانی که خواسته‌اند از فروشگاه آنها را خریداری کنند.
جوآن کارلوس آلفارو گارسیا، ۳۹ ساله در اعتراض می‌گوید «من در یک تخت چندطبقه می‌خواهم و اطرافم پر از تخت‌های چندطبقه است که همگی آنها در اشغال سایر زندانیان است. نمی‌توان فاصلة ۱.۵ متری را با هم‌سلولی‌ها حفظ کرد.»
در اوتا مسا در سان دیگو، یک بازداشتی از ال‌سالوادور که از ترس مجازات خواست تا تنها با نام کوچکش، خوزه، ذکر شود، گفت که نگهبانان زندان بدون داشتن ماسک و دستکش سلولش را گشته‌اند و با وسایل و دارایی‌هایش تماس داشته‌اند.
خوزه می‌گوید: «آنها ویروس را به اینجا می‌آورند. تنها راهی که ممکن است ما به ویروس مبتلا شویم این است که آنها آن را بیاورند.»
السی، که در ال‌سالوادور به خاطر گرایش جنسی‌اش مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت و به همین دلیل درخواست پناهندگی داشته، هنوز ماسک زندان را ندارد. در همین حال، یک نگهبان او را تهدید کرده است که علیه او و دیگرانی که تی‌شرت‌هایشان را پاره کرده‌اند تا با آنها ماسک درست کنند گزارش تخلف رد می‌کند.
او می‌گوید «ترس از همه این‌ها باعث می‌شود به این فکر کنم که ما از اینجا زنده بیرون نمی‌رویم. ما اینجا می‌میریم.»