به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، وب سایت کامان دریم در گزارشی به نقل از کادر درمان و پزشکان مهاجر نوشت:

من پزشک کلیه در یک منطقه روستانشین در پنسیلوانیا هستم که از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ مراقبت می‌کنم و حداکثر تلاشم را می‌کنم تا با وجود امکانات و تجهیزات محافظت شخصی محدود، همچنان دوام بیاورم.

من هم‌چنین یکی از ۳۰۰هزار هندی‌ای هستم که در ایالات متحده با ویزای H-1B اقامت دارم و در صف انتظار گرین کارتی هستم که به من اقامات دائم قانونی می‌دهد.

بزرگترین ترس من این است که اگر به کووید-۱۹ مبتلا شوم و بمیرم، از همسرم، که ویزای وابسته دارد، خواسته شود که به هند بازگردد. دختر یک سالة من، که به‌سبب تولدش در ایالات متحده شهروند آمریکایی محسوب می‌شود، نمی‌تواند با او سفر کند چرا که دولت هند برای محدود کردن ورود بیماران مبتلا به کووید-۱۹ منع رفت‌وآمد شهروندان خارجی را به کشور اعمال کرده است.

هر سال ایالات متحده ۱۴۰ هزار گرین کارت را بر اساس وضعیت اشتغال افراد صادر می‌کند. حداکثر ۷ درصد می‌توانند به یک کشور سفر کنند (معمولاً تنها ۳۰۰۰ نفر). این سیستم باعث ایجاد تراکم چند صد هزار نفری مهاجران از هند شده است که در انتظار وضعیت اقامت دائمشان هستند. دادخواست‌های مهاجرتشان پذیرفته شده‌اند، اما گرین کارتی موجود نیست. مؤسسه کاتو و دیگر نمایندگی‌ها زمان انتظار مهاجران هندی‌ای را که امروز پذیرفته شده‌اند تا حدود ۱۵۰ سال تخمین زده است.

این انتظار بی‌پایان شکنجة محض است. پس از پرداخت مالیات برای ده‌ها سال، من واجد صلاحیت تأمین اجتماعی بازنشستگی نیستم. گرفتن گواهی‌نامه رانندگی نیازمند سفرهای متعدد به ادارة خودرو (DMV) در انتظار تأیید مهاجرت است. یک نزاع دادگاهی بر سر این مسأله جود دارد که آیا همسر من و مهاجرانی هم‌چون او در طول دهه‌ها وضعیت تعلیق می‌توانند کار کنند. بسیاری از کارفرمایان تمایل ندارند تا افرادی را که، مانند من، ویزای کار دارند استخدام کنند. بسیاری از بنگاه‌های تعاونی عضویت من را نمی‌پذیرند و وام‌دهندگان من را به‌عنوان وام‌گیرنده نمی‌پذیرند.

بسیاری از دوستان و بیماران من نسبت به این وضعیت بی‌خبر هستند. بسیاری از مردم گویا فکر می‌کنند که من می‌توانم به‌راحتی به یک دفتر مهاجرت بروم، چند فرم درخواست پر کنم و شهروندی خود را بگیرم. آن‌ها متوجه نیستند که هیچ مسیر ممکنی برای مهاجرانی چون من وجود ندارد. سیاست‌مداران همواره ادعا می‌کنند که «در حمایت از» مهاجرت قانونی و «علیه» مهاجرت غیرقانونی هستند. با این حال، طرح‌های یاری‌رسانی به مهاجرانی با مهارت‌های بسیار بالا راه به جایی نبرده است.

یک طرح پیشنهادی، اقدام منصفانه فدرال برای مهاجران با مهارت‌های بسیار بالا، در مجلس تأیید شد اما در کمیتة قضایی سنا متوقف شده است. در حین این پاندمی، کار منطقی‌ای است اگر سقف کشورها با اعلام قبلیِ افزایش اورژانسی تعداد گرین کارت‌های صادرشده به مهاجران با مهارت‌های به‌شدت مورد نیاز، برداشته شود.

پزشکان هندی مانند من چیزی حدود ۵.۱ درصد کل نیروی کار پزشکی در ایالات متحده را تشکیل می‌دهیم. با حساب انتظار بی‌پایان، بسیاری از آن‌ها رؤیای آمریکایی‌شان تحقق نمی‌یابد و مهارت‌هایشان را به جای دیگری می‌برند. فقدان آن‌ها در بحران‌های سلامت عمومی مانند شیوع کووید-۱۹ بیش از پیش احساس خواهد شد. من آرزو می‌کنم و دعا می‌کنم که این وضعیت پیش از آن‌که من مجبور شوم به خیل خارج‌شوندگان بپیوندم رفع و رجوع شود.

در حال حاضر، من سعی می‌کنم با تجهیزات محافظت شخصی‌ام که چندین بار مصرف شده بسیار کوشا باشم. در توانم نیست که در انتظار گرین کارت بمیرم.

گورموکتشوار سینگ در دنویل پنسیلوانیا متخصص کلیه است.