به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستادحقوق بشر، وب سایت نشنال ریویو در گزارشی به وضعیت وخیم شیوع کرونا خصوصا در میان سالمندان در آمریکا پرداخت و نوشت: شیوع ویروس کرونا در مراکز نگهداری از سالمندان بسیار مرگبار بوده است؛ ‌به ویژه در کالیفرنیا، ایلینویز،‌میشیگان، ‌پنسیلوانیا، نیوجرسی، و نیویورک.

می‌توان به شدت ادعا کرد که مشکل مرگبار ویروس کرونا در کشور درواقع بیشتر مشکل خانه‌های سالمندان است که در همه ایالت‌ها بسیار خطرناک بوده اما در حدودا شش ایالت متراکم تر و پرجمعیت تر این مشکل رایج‌تر بوده است. به علاوه، بسیاری از این ایالت‌ها سیاست‌هایی را در واکنش به ویروس کرونا اتخاذ کرده اند که  احتمالا ساکنین خانه‌های سالمندان و مراکز کمکی-مراقبتی را بیشتر در معرض خطر ابتلا به ویروس قرار می‌دهد.

به سیاست کالیفرنیا که در سایت  San Jose Mercury News در مورد آن توضیح داد شده است توجه کنید:

حتی با وجود آن‌که مراکز مراقبت از سالمندان بسیار از ویروس کرونا آسیب دیده‌اند –در کالیفرنیا 40 درصد موارد فوت از کووید 19 را کارکنان و ساکنان این مراکز تشکیل می‌دهند-  این ایالت از مراکز مراقبت از سالمندان خواسته است که در ازای دریافت پول، بیماران مبتلا به کووید 19 را در خود جای دهند.

در نامه ای که روز جمعه  از ایالت به صاحبان جواز خانه‌های سالمندان فرستاده شده بود، از آن‌ها خواسته شده بود که موقتا افرادی که تست کرونای آن‌ها مثبت شده است را پذیرش کنند –و تا 1000 دلار در روز بگیرند- تا در بیمارستان‌ها جا برای افرادی که به شدت بیمار هستند و نیازمند به مراقبت شدید دارند باز بشود.

اما مدافعان و کارشناسان سلامت میگویند که این طرح باعث می شود مراکزی که ویروس به آن‌ها راه نیافته و یا مراکزی که اکنون خود درگیر شیوع بیماری هستند در معرض خطر ابتلای بیشتری قرار بگیرند.

 این نیاز پیوسته در حال افزایش است. بر اساس آمار بخش بهداشت عمومی کالفرنیا و بخش خدمات اجتماعی که بر این مراکز نگهداری نظارت دارد ، تا روز سوم می تست کرونای تقریبا 10 هزار نفر از ساکنان و کارمندان مراکز نگهداری طولانی‌مدت در کالیفرنیا مثبت شده است و از این تعداد 926 نفر جان خود را از دست داده‌اند.

به شکایاتی که در Health News Illinois آمده است توجه کنید: «انجمن مراقبت بهداشتی ایلینویز و شورای مراقبت بهداشتی ایلینویز ،‌که بزرگترین انجمن‌های خانه‌های سالمندان در این ایالت هستند، می گویند که هفته‌هاست که درخواست تست‌های تشخیصی بیشتری را داده‌اند. و نیز گفتند که ابزارهای مراقبتی شخصی در این مراکز یا بسیار کم است و یا وجود ندارد و بسیاری از این مراکز این ابزارها به صورت روزانه عرضه می‌شود.»

به گزارش کانال WGN  شیکاگو، «بیش از 40 درصد از مرگ‌های ناشی از کووید 19 در ایلینویز در خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبت طولانی‌مدت اتفاق افتاده اند»- یعنی بیش از 1000 نفر.

به سیاست ایالت میشیگان که در کانال  WXYZ دترویت در مورد آن توضیح داده شده است دقت کنید:

در یک مرکز مراقبت از سالمندان در استرلینگ هایتز که بیش از بیست بیمار مبتلا به کرونای تازه مرخص شده از بیمارستان را پذیرفته بود، شاهد افزایش شدید موارد ابتلا به کووید 19 در میان ساکنین این مرکز بودیم.

این اقدام در پی حکم اجرایی فرماندار ایالت صورت گرفت که  دستور داده بود بیماران کووید 19 که از بیمارستان ترخیص می‌شوند در مراکز نگهداری طولانی‌مدت‌ پذیرش شوند. بر اساس این حکم،‌ بیماران باید قرنطینه می شدند و کارکنان باید از ابزارهای مراقبتی شخصی مناسب استفاده می کردند.

و در  Bridge Michigan آمده است:

علیرغم قول‌هایی که فرماندار گرچن ویتمر در زمینه شفافیت بیشتر در مورد خانه‌های سالمندان در دوران شیوع کرونا داده بود، ویلسون که مادرش در یکی از همین مراکز زندگی می‌کند گفت که در میشیگان اطلاعات مرتبط با کرونا از آن مرکز و 4000 مرکز دیگری که در سطح ایالت هستند جمع‌آوری نمی‌شود.

به سیاست ایالت پنسیلوانیا که در Morning Call شهر آلن تاون توصیف شده است توجه کنید:

تراژدی فزاینده‌ موجود در خانه‌های مراقبت شخصی و خانه‌های سالمندان پنسیلوانیا –که بیش از دو سوم آمار مرگ  و میر این ایالت را به خوداختصاص می‌دهند-  باعث شده است که قانون‌گذاران انگشت اتهام را به سمت سیاست‌های تام ولف بگیرند.

سناتور اندرو دینیمن از بخش چستر کانتی، که او نیز مثل تام ولف یک دموکرات  است، میگوید: «هیچ توجیهی برای آن‌چه در حال رخ دادن است وجود ندارد،‌بسیار خوب؟ بخش سلامت ایالت در مورد خانه‌های سالمندان با شکست مواجه شده است.»

تا روز 5 شنبه 3416 مورد مرگ ناشی از کرونا در سراسر ایالت گزارش شده است. از این تعداد، 2355 مورد یا حدودا 69 درصد آن مرتبط با خانه‌های مراقبت شخصی و خانه‌های سالمندان بوده‌ است.

اما 80 درصد موارد فوتی که جدیدا در روز 5 شنبه  در ایالت گزارش شده است –یعنی 247 نفر از 310 نفر-  از ساکنان این مراکز بوده اند. در در منطقه لیهای ولی، 177 مورد فوت در این مراکز گزارش شده که 77 مورد آن در لیهای کانتی و 100 مورد آن  در نورثمپتون گزارش شده  است. در این ایالت کلا 263 مورد فوت ناشی از کرونا ثبت شده است.

این هفته،‌ خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبتی که در لیهای و نورثمپتون کانتی وجود دارند ، به ترتیب با اسامی Cedarbrook و Gracedale، افزایش شدید موارد فوتی را گزارش داده‌اند.

مسئول سلامت ایالت پنسیلوانیا، ریچل لواین، که روز 5 شنبه در دو کمیته سنا حاضر شده بود، گفت که این ایالت در نخستین روزهای بحران تمرکزش را روی بیمارستان ها قرارداده بود زیرا می‌خواست برای افزایش شدید احتمالی در تعداد بیماران آمادگی پیدا کنند.

به سیاست‌های نیوجرسی که در InsiderNJ آمده است توجه کنید:

نامه‌ای به دست سناتور جو پناکیو رسیده است که بخش سلامت این ایالت آن را در تاریخ 31 مارس به بیمارستان  ها مراکز مراقبتی و نگهداری از سالمندان فرستاده بوده است. در این نامه از این مراکز خواسته می‌شود که مانع از انتقال بیماران کرونایی بیمارستانی به مراکز بازپروری و مراکز نگهداری و مراقبتی طولانی‌مدت  نشوند.

در این نامه همچنین آمده است: «مراکز مراقبتی نباید از مریض بیمارستانی و یا فرد ساکنی که شرایطش از نظر پزشکی با  ثبات است، قبل از پذیرش و یا پذیرش مجدد، درخواست انجام تست کووید 19 داشته باشند.»

پناکیو می‌گوید: « نیوجرسی همیشه از تست به عنوان روش شناسایی و مقابله با کووید 19 یاد کرده است. بنابراین وقتی مریض هایی می خواهند به  خانه‌های قرنطینه شده سالمندان  که بیشتر افراد آسیب‌پذیر ما را در خود جای داده اند وارد شوند، منطقی نیست که ما از آن ها  تست نگیریم.»

پناکیو در خاتمه گفت :‌«ایالت نیوجرسی نظارت تنظیم کننده‌ای را بر مراکز مراقبتی  دارد. اگر چه جمعیت ساکنین مراکز مراقبتی کمتر از هفت دهم درصد از جمعیت این باغ‌-ایالت را تشکیل می دهد، اما 4151 مورد مرگی که در این مراکز رخ داده است تقریبا نیمی از کل فوتی های ناشی  از کرونا در نیوجرسی را تشکیل می‌دهد.»

به سیاست ایالت نیویورک که در New York Post توصیف شده توجه کنید:

اطلاعات جدیدی که بخش سلامت در اواخر روز دوشنبه منتشر کرد 1700 مورد فوت ناشی از کرونا را به کل موارد فوتی اضافه می‌کند و نشان می‌دهد که 4813 نفر از ساکنین خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبتی در اثر مشکلات ناشی از کووید 19 جان خود را از دست داده‌اند – واین شامل آن دسته از ساکنین این مراکز که در بیمارستان‌ها فوت کرده‌اند نمی‌شود.

کومو، فرماندار این ایالت این آمار را کم اهمیت جلوه داد و گفت :« من به همه این اعداد مشکوکم» زیرا اصلا معلوم نیست « معنی "مرگ فرضی" چیست، درست است؟»

بنابراین چرا مامور او در بخش سلامت، هووارد زاکر، خانه‌های سالمندان را مجبور کرد که از25 مارس مریض‌های کرونایی را پذیرش کنند؟

نشریه The Post  سیاست‌های نیویورک را با سیاست‌های فلوریدا مقایسه کرده است:

در ایالت فلوریدا بیماران کووید 19 نمی توانند قبل از آنکه نتیجه منفی تست کرونایشان بیاید به مراکز مراقبتی بروند. بیمارستان های فلوریدا از بازگرداندن بیمارانی که تست کرونای آن‌ها مثبت بوده است جلوگیری کرده اند؛ بر اساس قانون جدید، آن‌هایی که هیچ علائمی نشان نمی‌دهند  باید تست بدهند و جواب منفی تستشان تایید شود.

27

کومو در روز 5 شنبه  با حالتی عصبی ادعا کرد که این ایالت «هرکاری که می‌توانسته را انجام داده است» تا از شیوع ویروس کرونا در میان سالمندان نیویورک جلوگیری کند. اما این حقیقت ندارد.

هم اکنون بسیاری از مردم واقعا می خواهند بدانند با همه بدی که شیوع ویروس کرونا داشت،‌ عواقب آن با تصمیمات خوبی که فرماندارانی چون گاوین نیوسام، جی دی پریتزکر، گرچن ویتمر،‌تام ولف، فیل مورفی، و ادرو کومو اتخاذ کرده اند محدود شده است. اما این فرمانداران با وجود همه نکات قوتی که ممکن است داشته باشند، ‌در مورد خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبتی و کمکی عملکرد ضعیفی داشتند –آن ها یا نتوانستند ابزارهای محافظتی شخصی را تامین کنند (مثلا در ایلینویز)، یا توجه کافی نداشتند (مثلا در پنسیلوانیا)، و یا مریض‌های مبتلا به کرونا را که دوران نقاهت خود را میگذراندند به ساختمان‌هایی بازگرداندند که بسیار از سالمندان آسیب‌پذیر در آن قرار داشتند ( مثلا در کالیفرنیا، میشیگان، نیوجرسی، و نیویورک.)

رسانه‌های ملی توجه بسیار زیادی به خطر شیوع کرونا در اماکنی چون سواحل فلوریدا و یا بازگشایی امور تجاری در جورجیا داشته‌اند. این در حالیست که این رسانه‌ها باید بسیار قبلتر از این، تمرکز و انتقادشان را متوجه خانه‌های سالمندان در ایالاتی نظیر کالیفرنیا،‌میشیگان،‌ پنسیلوانیا، نیوجرسی،‌و نیویورک می‌کردند. بسیاری از مردم،‌معترضان به قرنطینه را عامل "مرگ مادربزرگ" می‌خوانند. الان وقت آن رسیده که به طور جدی نگاهی به سیاست‌های قانون‌گذارانی  داشته ‌باشیم که مستقیما منجر به مرگ بسیاری از پدربزرگ‌ها و ماردبزرگ‌ها شده‌اند.