یک وکیل امریکایی می‌گوید: مسئولان اداره فدرالی زندانها به زندانیان گفتند که آزاد می‌شوند، اما درست زمانی که خانواده‌ها برای بردن عزیزانشان در راه زندان بودند آنها زیر قولشان زدند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، نشریه امریکایی اسلیت با اشاره به سردرگرمی وزارت دادگستری و اداره فدرال زندانها گزارش داد: در زندان‌های فدرال به زندانیان گفته شده که به خاطر کووید 19 آزاد می‌شوند و به خانه بر می‌گردند، اما بعد حرفشان را پس گرفتند.
سازمان مدافعان فدرال نیویورک به شدت پیگیر زمان و مقدار آزادی زندانیان فدرال است که به خاطر خطر کرونا قرار است آزاد بشوند. تا آخر هفته گذشته تنها هزار زندانی از زندان‌های فدرال آزاد شدند، اما این تنها بخش بسیار کوچکی از افرادی است که مشمول آزادی پیش از موعد می‌شوند. این در حالی است که دادستان کل ویلیام بار اوایل ماه در نامه‌ای به مسئولین سازمان اداره زندانها دستور داده بود که تعداد موارد آزادی افرادی که در خطر ویروس قرار دارند «به سرعت افزایش پیدا کند».
آشوب و سردرگمی در وزارت دادگستری
دیوید پاتون، مدیر اجرایی این سازمان مستقل غیر انتفاعی که وکالت حقوقی متهمین نیازمند و افراد زندانی را بر عهده می‌گیرد، می‌گوید که آشوب و سردرگمی در وزارت دادگستری در هفته گذشته تا اندازه‌ای وخیم شد که مسئولان اداره فدرالی زندانها به زندانیان گفتند که آزاد می‌شوند، اما درست زمانی که خانواده‌ها برای بردن عزیزانشان در راه زندان بودند آنها زیر قولشان زدند. این خانواده‌ها که که خشمگین و ناامید و عصبی و نگران بودند مجبود شدند که دور بزنند و به خانه برگردند.
با افزایش تعداد مرگ و میر ناشی از کووید 19 در زندان‌های فدرال، اداره فدرالی زندانها نظرات مختلفی در مورد شرایط آزادی زندانیان اعلام کرده است. علاوه بر کارهای دیگر، این اداره سعی کرده است که با افزایش آزمایش‌های انجام شده در زندان‌های فدرال از دیگران عقب نماند. مقامات فدرال ابتدا گفتند که افراد زیادی مشمول آزادی پیش از موعد می‌شوند، حتی آن‌هایی که کمتر از نصف دوران محکومیت خود را گذرانده‌اند. بعد این تصمیم عوض شد و آنها اعلام کردند که فقط زندانیانی که حداقل نیمی از محکومیت خود را گذرانده بودند مشمول آزادی می‌شدند.
سپس در اواخر هفته گذشته در پی یک مطالبه عمومی و پوشش خبری آمار فزاینده ابتلا در زندان‌های لوئیزیانا و اوهایو، مقامات فدرال دوباره تصمیم خود را تغییر دادند. پاتون و سازمانش و بسیاری از دیگر وکلای مدافع زندانیان فدرال در سراسر کشور، تلاش کرده‌اند که از این مسائل عبور کنند زیرا موکلان بیچاره آنها در خطر ابتلا و مرگ ناشی از ویروس هستند. در یک مصاحبه پاتون در مورد مشاهدات سازمان مدافعان فدرال نیویورک از وضعیت موجود سخن گفت. این مصاحبه به منظور شفافیت، تصحیح و فشرده شده است.
زندانیان نگرانند دور از خانواده و عزیزانشان بمیرند
سوال: هفته گذشته برای شما به عنوان یک وکیل فدرال چگونه بود؟ شما مورد پرونده‌هایی که در دست دارید و ناظر هستید، چه جزئیات و سیاست‌ها و توضیحات و یا توجیهاتی را از دادستان‌ها، متصدیان،و دیگر مسئولان فدرال می‌بینید؟
دیوید پاتون: من بیست سال است که وکیل تسخیری بوده‌ام. بسیاری از وکلای ما بیشتر از این مدت وکیل تسخیری بوده‌اند. ما در دیدن و مبارزه با بیرحمی موجود در این سیستم بسیار تجربه داریم. اما با این حال، درک واکنش دادستان‌ها و مسئولان زندانها در مقابل کووید 19 برای ما بسیار سخت است. من نمی‌دانم رفتار آنها را چگونه توصیف کنم، مگر آن‌که بگویم بیرحمانه است. و حتی برای ما که بیرحمی های زیادی را دیده‌ایم، تحمل آن سخت است.
در جدیدترین موردی است که اتفاق افتاده است، اداره فدرالی زندانها به زندانیان گفته بود که قرار است به خانه برگردند. این زندانیان در شرایط بسیار سختی زندانی‌شده‌اند. آنها تقریبا کل ساعات شبانه روز و کل روزهای هفته را در سلول‌های خود می‌گذرانند. آنها دائما نگرانند که بیماری کشنده‌ای بگیرند و دور از خانواده و عزیزانشان در زندان بمیرند. آنها وقتی با وکلای ما صحبت می‌کنند وکلا باید در گفتگویی سخت و احساسی به آنها بگویند که گزینه‌هایشان محدود است.
و در میان همه این ترس‌ها و نگرانی‌ها، یکی از مسئولین ادراه فدرال زندانها به آنها می‌گوید: «ما داریم کار درست را انجام می‌دهیم. شما به خانه می روید. بیایید این کاغذها را امضا کنید. کابوس شما به پایان رسید.» بعد موکلان ما به خانواده‌هایشان اطلاع می‌دهند. موکل ما به ما هم خبر می‌دهند و می گویند: «معجزه شده است. من احتمالا می‌توانم از اینجا بیرون بزنم.» خانواده ها بسیار خوشحال می‌شوند. همسران و کودکان و والدین جشن می‌گیرند و برای بردن عزیرانشان از زندان برنامه ریزی می‌کنند. وکلای ما شگفت زده می شوند: بالاخره در دریای بربختی‌ها نقطه روشنی پدیدار شده است. اما چند روز بعد ... «بی‌خیال! ما در واقع تصمیم گرفته‌ایم که شرایطمان را تغییر دهیم. ما بعد از همه این‌ها تصمیم گرفتیم که شما به خانه بر نگردید. بروید و در سلول‌هایتان بنشینید.»
بیش از یک ماه است که دادستان‌ها با درخواست ما برای آزادی و وثیقه گذاری با بیرحمانه‌ترین دلیل ممکن مخالفت می‌کنند: زندانیان در زندان وضعشان بهتر است تا بیرون از زندان. "به این آمار کم تست‌های مثبت نگاه کنید. جای آنها در زندان امن تر است.» و البته در نظر نمی‌گیرند که تعداد تست‌های انجام شده در زندانها بسیار کم و اندک است. در زندان و مرکز تادیبی متروپولیتن حدودا 2400 نفر زندانی هستند و تنها از 19 نفر تست گرفته شده است (تا 23 آوریل). دادستان‌ها این را می‌دانند. اما باز هم برای ادامه بازداشت افراد دلیل می آورند. یک سوم زندانیان این دو مرکز -یعنی حدودا 800 نفر- بخاطر بیماری و شرایط سنی در مقابل ویروس بسیار آسیب‌پذیر هستند. این بر اساس داده‌های خود اداره فدرالی زندان‌هاست. اما بازهم دادستان‌ها دلایل خودشان را می‌آورند.
بدتر آن‌که، آنها از روش حصر خانگی اداره فدرالی زندانها، به عنوان دلیلی برای نپذیرفتن آزادی پیش از موعد یاد می کنند. من مطمئنم که شما قاضی رونی آبرامز را می‌شناسید که علنا به آنها اعتراض کرد و تغییر شرایط آزادی زندانیان را ناشی از باور بد آنها دانست. دادستان‌ها برای بررسی شرایط درخواست زمان بیشتری کردند زیرا « در مورد شرایطی که زندانیان را مشمول حبس خانگی می‌کند همچنان ابهاماتی وجود دارد. » ابهام در مورد شرایط؟ واقعا؟ ما دو ماه است که در این بحران قرار گرفته‌ایم. یک ماه از مرگ پاتریک جونز که اولین فوتی ناشی از ویروس در زندان‌های فدرال بود می‌گذرد. از آن زمان تا کنون 24 نفر فوت کرده‌اند. حالا آنها نمی‌توانند که شرایط قابل فهمی را تعیین کنند و به سرعت بر اساس آن شرایط عمل کنند؟
شلوغی بیش از حد زندانها هر راه حلی را غیر ممکن می کند
سوال: اکنون که وارد هفته جدید می‌شویم اوضاع چگونه است؟ آیا جمعه گذشته بیرون آوردن موکلان شما از زندان راحت‌تر بود یا مثل الان بود؟ برای من توضیح دهید که موکلان شما چه کسانی هستند؟ چه چیز آنها را کاندیدای آزادی پیش از موعد بر اساس نامه دادستان کل می‌کند؟
پاتون: من حداقل یک متهم را می شناسم که روز جمعه حکم آزادی مشفقانه دریافت کرد- و درواقع روز جمعه آزاد شد- زیرا قاضی دیگر از بهانه‌های دولت خسته شده بود. اما این بخاطر اعتراض دادستان‌ها بود. بعد هم مورد دسی گلن بود. او در بازداشتگاه متروپولیتن زندانی است. آقای گلن 62 سال دارد و از سربازان جنگ ویتام بوده است (او از سال 1973 تا 1976 خدمت کرده و سپس با احترام کناره گرفته است). او پرونده کاملی دارد، مشکلات پزشکی (بیماری انسداد مزمن ریوی ، هپاتیت ، دیابت) دارد و از مشکلات روانی (دو قطبی ، اختلالات شناختی ، افسردگی و اختلال استرسی پس از آسیب روانی) رنج می‌برد. او در خارج از زندان که بود مجبور بود مرتبا از کپسول اکسیژن استفاده کند زیرا بیماری انسداد مزمن ریوی او بسیار شدید بود. گلن به خاطر فروختن مقداری هروئین به ارزش 20 دلار به یکی دیگر از کهنه‌سربازان در بیرون از یک بیمارستان در کوتسویل پنسیلوانیا،به 9 ماه حبس محکوم شد که 3 ماه از آن باقی مانده است. وکیل او درخواست کرده که متصدی بازداشتگاه متروپولیتن او را مشمول آزادی مشفقانه و حبس در خانه بداند. اما جوابی دریافت نکرده است.
سوال: به من کمی در مورد گفتگوهایتان با مسئولین زندان و متصدیان توضیح بدهید. آیا شما فکر می کنید که آنها وسط این قائله گیر افتاده‌اند و می‌خواهند زندانیان بیشتری را آزادی کنند؟ من می‌خواهم بفهمم چرا با وجود نامه دادستان کل، بار-که خواهان افزایش سریع تعداد آزادشدگان شده بود- تعداد زندانیان آزاد شده کمتر از اندازه‌ای است که مردم انتظار داشتند.
پاتون: جالب است که شما فکر می‌کنید متصدیان با ما سخن می‌گویند. ما گهگاه با آنها در جلساتی که با دیگر افراد موثر در دادگاه برگزار می‌شود صحبت می کنیم ،اما در خارج ازاین جلسات آنها نه با ما صحبت می‌کنند و نه توضیحی در مورد کارهایشان ارائه می‌دهند. اما به نظر من مشکل از متصدیان نیست. ویژگی‌ها و شرایط و موانع را دادستان کل و رییس ادراه فدرال زندانها تعیین می‌کنند. اگر آنها می‌خواستند می‌توانستند دستور بدهند و با اعلام شرایط واضح و مشخص مردم را با مصلحت‌اندیشی از زندان بیرون ببرند. دادستان کل هنوز هم دوپهلو حرف می‌زند. او می‌خواهد که مردم فکر کنند که وزارت دادگستری دارد سریعا اقدام می‌کند، در حالی که آنها در هر مرحله از کار جلوی آزادی افراد را می‌گیرند.
در مورد اینکه اداره فدرالی زندانها چه کاری می تواند بکند باید بگویم که بدون آزاد کردن تعداد زیادی از زندانیان، کار زیادی از آنها ساخته نیست. شلوغی بیش از حد زندانها هر راه حل بشردوستانه‌ای را غیر ممکن می‌کند. آیا در همین شرایط شلوغی نیز می‌توانند عملکرد بهتری داشته باشند؟ بله! آنها می‌توانند تعداد تست‌ها را افزایش بدهند. و لوازم حفاظتی واقعی برای همه از جمله برای کارکنان فراهم کنند. آنها می‌توانستند در ضد عفونی کردن اماکن بهتر عمل کنند و شرایطی بهداشتی بوجود بیاورند.
--------------------------------------------------------------
https://slate.com/news-and-politics/2020/04/federal-prisons-reverse-covid-19-releases-william-barr.html