به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، مجله وکس در گزارشی با عنوان «بیماری همه گیر بهانه ­ای برای هدف قرار دادن مهاجران و پناهچویان توسط دولت ترامپ» به ریشه مهاجر ستیزی این کشور پرداخته و می نویسد:

اصل اساسی علم ایمونولوژی این است که اگر همه ایمن باشند ما هم ایمن خواهیم بود. این اصل باید پایه سیاست نیز باشد. با این حال، همدلی ما اکثر مواقع در برابر دیوارهای بلند قرار می­گیرد و از بین می­رود.

بی­تردید عامل شیوع این بیماری مهاجران نیستند. سفرهای بین­ المللی، نظام مالی جهانی، سیستم­های بهداشتی فاقد تجهیزات ملی و فعالیت­های تفریحی را باید در انتشار این بیماری موثر دانست. ایالات متحده با اینکه به برنامه­های بازداشت و بازگرداندن مهاجران را ادامه می­دهد، سیاست­های ضد مهاجرت را نیز به لیست سیاست­های قبلی خود اضافه کرده است. مقصر دانستن مهاجران و پناهندگان در انتقال و شیوع این بیماری تکرار مکررات است که داستانی طولانی و ناخوشایند به شمار می‌رود.

کووید-19 به نفع برنامه­های ضدمهاجرتی ترامپ و سایر رهبران ملی­گرا بوده است. ترامپ از زمان تصدی پست ریاست جمهوری در تلاش بوده تا با اختیارات فوق العاده از اجرای برنامه­ های اسکان موقت پناهندگان جلوگیری کند. او همچنین مرز مشترک ایالات متحده و مکزیک را بسته است و با به تعلیق درآوردن برنامه پناهندگی، کودکان را وادار به برگشت به مکزیک می­کند. آخرین اقدام ترامپ پس از تهدید به متوقف کردن برنامه مهاجرت، تعلیق 60 روزه صدور ویزا است، چیزی که از آن به نام اقتدار جادویی نام می‌برد. این طرح استثنائاتی را برای کارمندان مراقبت­های بهداشتی، سرمایه­ گذاران و همچنین همسر و فرزندان جوان شهروندان آمریکایی و یا دارندگان کارت سبز آمریکا در نظر می­گیرد.

تصور این واقعیت دشوار نیست که دولت حتی پس از بهبودی این بیماری به بهانه ­هایی، محدودیت­ها را از حالت موقتی به حالت پایدار تبدیل کند. دولت در حال حاضر در تلاش است تا حکم ممنوعیت مهاجرت را به طور نامحدود تمدید کند.

چنین قدرتی همانند دود و آینه­ که می­توانند فریبنده باشند، جادویی است یا حداقل برای حل بحران­های اقتصادی و بهداشتی فعلی موثر است.

به منظور محافظت از افراد، دولت ایالات متحده تصمیم دارد که قوانین مهاجرت را به حالت تعلیق درآورد اما در این شرایط خطرناک، قوانین حبس و نگهداری افراد در زندان­ها را تعلیق نمی­کند. این بازداشتگاه­ها کانون پخش کرونا ویروس هستند و حتی در زمان نبود ویروس هم مکان نامناسبی به شمار می­روند. در سال­های اخیر بیماری سرخک در این بازداشتگاه­ها شیوع یافته است و زندانیان مراقبت­های بهداشتی استانداردی را دریافت نمی­کنند. این مراکز مکانی برای خودکشی، اعتصاب غذا، تجاوز جنسی از سوی نگهبانان و بسیاری از خشونت­های غیر انسانی دیگر و شکنجه گاه بوده‌اند.

دولت همچنین ساخت دیوارهای پرهزینه و یا از همه خطرناک­تر، سیاست تبعید را متوقف نکرده است. اخراج مردم از ایالات متحده که خود به کانون جهانی بحران کرونا تبدیل شده است، یکی از دلایل شعله ور شدن این آتش است. مهم اینکه، تست کرونا ویروس صدها نفر از افرادی که به گواتمالا و هائیتی برگردانده شده­اند، مثبت اعلام شده است. برخی از مهاجرانی که به گواتمالا بازگردانده شده­اند متهم هستند که این ویروس را با خود منتقل کرده ­اند.

توهین­ های بی­پایه، ملی­گرایی و محدودیت­های نژادپرستانه موارد جدیدی در امور مهاجرت و شیوع بیماری نیست. در قرن نوزدهم میلادی وبا در ایالات متحده شیوع یافت، در آن زمان نیز آمریکایی ها انگشت اتهام را به سمت مهاجران ایرلندی نشانه گرفتند، به طوری که این ویروس به نام بیماری ایرلندی نامیده شد. در دهه 1880، مهاجران چینی متهم شدند که بیماری آبله و طاعون را به کالیفرنیا وارد کرده­اند. این اتهام منجر به تصویب لایحه راه ندادن چینی­ها در سال 1882 در آمریکا شد. این لایحه قوانین نژادپرستانه و ضد مهاجرت در آمریکا را پایه گذاری کرد.

یک دهه بعد، ایالات متحده به مدت دو هفته مهاجرت را به حالت تعویق درآورد. این تصمیم پس از این اتخاذ شد که مقامات آلمانی دلیل شیوع وبا در هامبورگ را یهودیان روسی دانستند که در حال حرکت به آمریکا بودند. تارا زهرا در کتاب سفر بزرگ می‌نویسد، در همان سال بود که جزیره اِلیس افتتاح شد. این جزیره برای خوشامدگویی و استقبال از مهاجران افتتاح نشده بود بلکه یک مرکز بازرسی بود که سرانجام به یک بازداشتگاه کوچک تبدیل شد.

تصور غلطی که مهاجران را عامل انتقال بیماری­های واگیردار به ایالات متحده می‌دانست دوباره در دهه 1930 در جنوب غربی قوت گرفت. این منطقه جایی بود که مامورین گشت مرزی، مهاجران مکزیکی را در حمام بنزین قرار می­دادند و آنها را با ددت و سایر مواد شیمیایی مضر از جمله زیکلون­بی سمپاشی می­کردند. این سم همان گازی است که نازی­ها برای کشتار در اردوگاه­های هولوکاست از آن استفاده می­کردند. دیوید دورادو رومو در کتاب صندلی کنار رینگ یک انقلاب می­نویسد، در حالی از این گاز برای مهاجران استفاده می­شد که مقامات آمریکایی اتاق­های گاز را نکبت­بار نامیده‌اند.

لس آنجلس تایمز نوشت که صدها هزار مهاجر از کشورهای جهان سوم با ورود به کالیفرنیا و سایر ایالات آمریکا یک بیماری خطرناک را با خود به همراه می‌آورند. پیش‌تر روزنامه نگاری به نام دنیل دنویر در سال 1979، در کتاب خود با نام تمام آمریکایی‌های اصیل به چنین موضوعی اشاره کرده بود. به گفته کارشناسان حوزه بهداشت انتقال بیماری توسط مهاجران می‌تواند کشور را به شرایط بهداشت عمومی قرن نوزدهم برگرداند. علیرغم نبود شواهد و مدارک برای اثبات این ادعا، گروه‌های سرسخت ضد مهاجر همچنان این اظهارات را دستاویزی قرار داده و بر آن تاکید می‌کنند. به عنوان مثال، مایکل ساوج، صاحب شبکه رادیویی محافظه کار، کتابی در سال 2016 با عنوان بیماریهای بدون مرز نوشت و در آن سیاست مرزهای باز اوباما را مقصر اصلی انتقال ویروس‌های کشنده به آمریکا دانست.

دولت ترامپ از همین ادعاهای دروغین و نگرانی‌های نژادپرستانه برای اخراج سریع تعداد زیادی از مهاجران استفاده می‌کند. روزنامه نیویورک تایمز اخیراً گزارش داد که استفن میلر، مشاور ارشد کاخ سفید و از مدافعان قوانین ضد مهاجرت بارها سعی کرده از نگرانی‌های بهداشتی به عنوان بهانه‌ای برای تاکید بر بستن مرزها و ممنوعیت ورود مهاجران استفاده کند. به گفته یک مقام مسئول که نخواست نامش فاش شود، سالها پیش از شیوع کووید -19 میلر با استناد به موضوعات بهداشت عمومی حدود 50 ایده برای جلوگیری از مهاجرت را در لیست آرزوها  و افکار خودش ذکر کرده بود. او به دنبال شواهدی از ارتباط بین مهاجرت و بیماری بوده و مشتاقانه بحرانی را دنبال می‌کرده تا به وسیله آن این سیاست‌ها را پیاده کند. این واقعیت که مهاجرت هیچ ربطی به شیوع و بروز بیماری همه‌گیر ندارد هم مانع او نمی‌شود.

با افزایش هجوم پناهندگان مسلمان به اروپا این اظهارات منسوخ، غیرعلمی و ضد مهاجرت نه تنها در قبال مکزیکی‌ها و مردم آمریکای مرکزی بلکه به ویژه در قبال مهاجران مسلمان هم مطرح شد. ویکتور اوربان، رهبر پوپولیست مجارستان، از حامیان بومی‌سازی و یکی از صریح ترین و سرسخت‌ترین مخالفان مهاجرین در اروپا است، او با مرتبط دانستن همه‌گیری با مهاجرت می‌گوید: ما هم اکنون در حال جنگ در دو جبهه هستیم یکی جبهه مهاجرت و دیگری جبهه کرونا ویروس است. بین این دو ارتباط منطقی وجود دارد، چرا که هر دو با حرکت گسترش می‌یابند.

به همین ترتیب، یاروسلاو کاچینسکی، نخست وزیر پیشین لهستان در سال 2015 ادعا کرد که مهاجران مسلمان که به اروپا می‌آیند با خود بیماری می‌آورند. این اظهارات شبیه به سخنانی بود که ترامپ چندی پیش مطرح کرد و گفت: مهاجران با خودشان به کشور جرم و جنایت می‌آورند. با این حال، هر دو نفر در اشتباه هستند. مهاجران حداقل تا قبل از اینکه حاشیه نشین شوند و از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی استاندارد هم محروم باشند، سالم‌تر از جمعیت بومی بودند. سونیا شاه نویسنده پاندمیک و آینده بعدی مهاجرت بزرگ به من گفت، راه حل واکنشی برای جلوگیری از سرایت بیماری، قرنطینه، بی تحرکی و در واقع مقابله با تاب‌آوری بیولوژیک در یک جهان در حال تغییر است.

سیاست‌های ضد مهاجرتی خطر و فشار بیشتری به حوزه سلامت نسبت به ترساندن مهاجران از بیماری و عدم دسترسی آن‌ها به مراقبت‌های بهداشتی در داخل مراکز نگهداری وارد می‌کند. من در پاییز سال 2018 در مورد اردوگاه‌های مهاجران در تیخوانا نوشتم که ازدحام جمعیت زیادی در این مرکز وجود دارد و مهاجران به شکلی کاملا غیر بهداشتی کنار هم هستند و هیچ دسترسی به حمام و آب ندارند. این مهاجران به صورت مستمر توسط مقامات مکزیک تفتیش می‌شدند و در سوی دیگر نیز توسط مرزبانان آمریکایی با شلیک گاز اشک آور مورد استقبال قرار می‌گرفتند. در حال حاضر، حدود 2500 نفر به اجبار در اردوگاه پناهندگان در ماتاموروس، درست در کنار رودخانه براونزویل، تگزاس اسکان داده شده‌اند. به گزارش فارین پالیسی، در یکی از شهرهای مرزی مکزیک فقط 10 دستگاه اکسیژن و 40 تخت بیمارستان برای مراقبت‌های ویژه وجود دارد.

همانطور که کارولین فورچه از شاعران به نام اخیراً به من گفت، در طولانی مدت عدم همدلی بیش از هر چیزی برای ما مضر خواهد بود، چرا که هیچ حد و مرزی برای آن وجود ندارد. حتی وقتی که کشور تعطیل است یا ما در قرنطینه هستیم، باز هم نمی‌توانیم اجازه دهیم که دولت ترامپ از این بحران برای تکرار ادعاهای زشت و نژادپرستانه خود علیه برخی از حاشیه‌نشین‌ترین جمعیت جهان استفاده کند. دولت او حق ندارد مهاجران و پناهندگان را تبعید کند یا آن‌ها را نادیده بگیرد.  انجام چنین کاری نه تنها ما را از ابتلا به ویروس مصون نخواهد کرد، بلکه به ویروس بدتری هم آلوده‌مان می‌کند.