به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، اسنادی که به تازگی کشف شده به بررسی موضوع کشتار فلسطینیان در جریان جنگ ۱۹۴۸ که به تشکیل رژیم صهیونیستی منجر شد، پرداخته است.
بر اساس گزارش «میدل ایست آی»، بر اساس نامه‌های نظامیان، خاطرات منتشر نشده معاصر، صورتجلسه‌های جلسات احزاب سیاسی و سایر سوابق تاریخی، دادههای پایگاه هاآرتص و مؤسسه تحقیقاتی درگیری‌های رژیم صهیونیستی و فلسطینی «آکووت»، جزئیات ۳ قتل عام توسط نیرو‌های رژیم صهیونیستی در روستا‌های «رینه»، «مرون» و «البرج»، فاش شده است.
این اسناد همچنین نشان می‌دهند که سران رژیم صهیونیستی از وقایع خونباری که با اشغال روستا‌ها همراه بود، مطلع بودهاند. در جریان رویداد‌هایی که فلسطینیان به نام روز «نکبت» می‌شناسند، نظامیان صهیونیستی فلسطینی‌ها را به قتل رسانده یا آنها را از سرزمین هایشان بیرون کردند.
در اکتبر ۱۹۴۸، نیرو‌های رژیم صهیونیستی متشکل از شبه نظامیان صهیونیست، ۲ حمله را در جنوب و شمال فلسطین انجام دادند. اولین عملیات، عملیاتی بود که در عرض ۳ روز منطقه «جلیل» را درنوردید و به روستا‌های لبنان رسید.
دومین عملیات، عملیاتی بود، که در آن جنوب فلسطین اشغال شد. اشغال «جلیل» به اخراج نیمی از جمعیت فلسطینی آن منطقه و انتقال آنها به سوریه، اردن و لبنان منجر شد.
تنها ۱۲۰ هزار نفر از آنها در این منطقه باقی مانده بودند، جایی که نبرد‌های سنگین بین ارتشی از داوطلبان فلسطینی و شبه نظامیان صهیونیست ادامه داشت. اسناد تاریخی رژیم صهیونیستی نشان می‌دهند که قتل عام ۱۴ فلسطینی در سپتامبر ۱۹۴۸ در روستای «رینه» در نزدیکی «ناصره» رخ داد.
«رینه» در جولای ۱۹۴۸ به اشغال نیرو‌های صهیونیستی درآمد اما تنها قتل عام مختص روستای «رینه» نبود. جنایات بیشتر علیه فلسطینیان در سندی که توسط «شموئل میکونیس»، یکی از اعضای شورای موقت در کنست فاش شد. او از «دیوید بن گوریون»، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی، در مورد اقدامات شبه نظامیان توضیح خواست.
این‌ها شامل قتل ۳۵ فلسطینی پس از برافراشتن پرچم سفید بود؛ دستگیری غیرنظامیان فلسطینی، از جمله زنان و کودکان، که مجبور به حفر گودال شده بودند، به داخل آن هُل داده شدند و سپس با شلیک گلوله کشته شدند. «بن گوریون»، در پی این نشست از پاسخ به این موضوعات طفره می‌رفت.