به گزارش سایت ستاد حقوق بشر به نقل از میزان، جاوید رحمان، در ژوئن ۲۰۱۸ (خرداد ۱۳۹۷) ازسوی رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل به‌عنوان ادعایی گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران انتخاب شد و تا اول آگوست ۲۰۲۴ (۱۱ مرداد ۱۴۰۳)، زمانی که مای ساتو، جدیدترین به‌اصطلاح گزارشگر ویژه ماموریت خود را آغاز کرد، در این سمت به تهیه، تدوین و انتشار گزارش‌های خلاف واقع مشغول بود؛ گزارش‌هایی که رحمان با استفاده از بستر ساخته‌و‌پرداخته رسانه‌های معاند ایران اقدام به توضیح آن‌ها کرد.
یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های دوران کاری جاوید رحمان، ارتباط غیرقابل انکار او با گروهک تروریستی منافقین و تلاش برای تامین منویات آن‌ها بود.
حضور جاوید رحمان در جمع منافقین
اقدام اخیر رحمان برای حضور در رویداد گروهک تروریستی منافقین آن‌هم تقریبا بلافاصله پس از پایان ماموریت ادعایی واقعیت‌های مهمی را آشکار می‌کند؛ به‌اصطلاح گزارشگر سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران که مراسم معارفه‌اش در شورای حقوق بشر سازمان ملل برگزار شد، در مراسم تودیعی که گروهک تروریستی منافقین برای او برگزار کردند، حضور یافت؛ هرچند این مراسم تودیع به معنای پایان رابطه دیرین، برنامه‌ریزی‌شده و هدفمند جاوید رحمان و گروهک تروریستی منافقین نخواهد بود.
دلایل متعددی نیز برای این پیش‌بینی وجود دارند:
ازیک‌سو نگاهی به کارفرمایان به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران و ازسوی دیگر بررسی هویت و عملکرد خود جاوید رحمان دلایل یادشده را ارائه می‌کند.
نخست، هدف کارفرمایان رحمان و دیگر همتایان او ازجمله اسلافش و خلفش از تعیین ماموریت برای آن‌ها تامین منافع نامشروع و البته سیاسی است که در چارچوب خصومت علیه ایران قابل بررسی هستند.
رسیدن به اهداف یادشده برای کارفرمایان به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران که شامل کشور‌هایی مانند آمریکا و انگلیس است، هیچ حدومرز و خط قرمزی ندارند و ماکیاولیستی‌وار وسایل مختلف و نامشروع را برای رسیدن به هدف به‌کار می‌گیرند.
مهم‌ترین وسیله مورداستفاده آن‌ها نیز گروهک تروریستی منافقین به‌عنوان عامل قتل‌عام دست‌کم ۱۷ هزار شهروند ایرانی و مجروح شدن و آسیب دیدن هزاران شهروند ایرانی دیگر است؛ فرقه‌ای آواره در پایتخت‌های اروپایی که عواید به‌دست‌آمده از تکدی‌گری در پارلمان‌ها و نهاد‌های قاره اروپا را هزینه سخنرانی‌های بی‌حاصل سیاست‌مداران غربی در نشست‌ها و رویداد‌های بی‌حاصل‌تر می‌کند.
در وهله بعدی، رحمان شهروند پاکستانی انگلیس نیز از ماموران اجرای ماموریت‌های دروغینی است که لندن و دیگر پایتخت‌های معاند ایران با اهداف و انگیزه‌های خاص برنامه‌ریزی کرده و از سازوکار‌های مختلف حتی حقوق بشری برای اجرای آن بهره می‌برند.
رئیس دانشکده حقوق دانشگاه برونل لندن در گزارش نهایی خود در پایان ماموریت دروغین محول‌شده، ادعانامه‌ای را ارائه کرد که مشخصا به‌صورت سفارشی و با هدف تامین رضایت منافقین تهیه شده بود؛ مصاحبه رحمان با سیمای آزادی، ارگان منافقین در واقع تلاشی برای تشریح مفاد دروغی بود که در ادعانامه گنجانده شده بودند.
ادعانامه نهایی رحمان که در آن اشاره‌ای به جنایت‌های تروریستی چهار دهه‌ای منافقین علیه مردم و کشور ایران نشده بود، با استقبال گسترده این گروهک مواجه شد؛ جنایت‌هایی که سبب شدند حتی کشور‌های غربی نام گروهک تروریستی منافقین را در فهرست سازمان‌های تروریستی خود وارد کنند و نهاد‌های اطلاعاتی غربی همچنان در گزارش‌های سالانه خود درباره مخاطرات و تهدید‌های امنیتی آن هشدار دهند.
پیشتر خبرگزاری میزان در گزارشی درباره ادعانامه نهایی جاوید رحمان، نوشت که «دور از انتظار نیست که در آینده نزدیک تصاویر و مستند‌های بیشتری از ارتباط جاوید رحمان با منافقین و همکاری او با این گروهک تروریستی منتشر شده و رسوایی بیشتری را برای او و عاملان تعیینش به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل رقم بزند»؛ این پیش‌بینی با حضور او در رویداد اخیر منافقین محقق شد، هرچند احتمالا آخرین سند موید این پیش‌بینی نخواهد بود.
کلیدواژه‌ها و اتهام‌های یکسان؛ پل ارتباط میان ادعاهای منافقین و گزارش‌های رحمان
رحمان که طی سال‌های فعالیت خود در چارچوب ماموریت ادعایی، تلاش کرده بود تا خود را گزارشگری مستقل و بی‌طرف نشان دهد، هیچ‌گاه موفق نشد دم خروس بیرون‌زده از مواضع، دیدار‌ها و رویکرد‌هایش را در این باره پنهان کند.
او برای تهیه گزارش‌های ضدایرانی خود طی شش سال ماموریت ادعایی همواره به اطلاعات و داده‌های منافقین و رسانه‌های معاند وابسته بوده و حتی به مخدوش بودن اطلاعاتش اقرار کرد؛ با وجود این، هیچ‌گاه حاضر نشد از گزارش‌های ارائه‌شده ازسوی ایران به نهاد‌های بین‌المللی در موضوع‌های مختلف حقوق بشری استفاده کند.
گروهک تروریستی منافقین در سایه انتشار ادعانامه آخر جاوید رحمان در روز‌های اخیر اقدام به برگزاری کنفرانسی به اصطلاح حقوق بشری با حضور او کرد! در این رویداد که به ادعای منافقین برای بررسی «گزارش تاریخی پروفسور رحمان!» برگزار شد، شماری دیگر از گماشته‌ها، مزدوران و مواجب‌بگیران مدعیان غربی حقوق بشر حضور داشتند.
رحمان در حالی در این رویداد که به‌نوعی مراسم تودیع مامور منافقین در شورای حقوق بشر بود، حضور داشت که تا سه هفته پیش مدعی بود به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل و در چارچوب معیار‌ها و قوانین مربوط متعهد به بی‌طرفی است؛ ادعایی که مای ساتو نیز آن را در نخستین روز ماموریتش مطرح کرد.
هم‌دستی با تلاش منافقین برای سفیدشویی
نکته قابل‌توجه درباره این رویداد، گزارش ارائه‌شده ازسوی سرکرده منافقین بود.
رجوی تلاش کرد با طرح تهدید‌های بی‌اساس مفاد ادعانامه دروغین رحمان را بزرگ‌نمایی کند و در پیام انگلیسی برای سفیدشویی از هویت تروریستی گروهک تحت امر خود به اسناد حقوق بشری مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر استناد کرد.
به‌نظر می‌رسد به‌اصطلاح کارشناسان، گزارشگران و حقوق‌دانان برجسته بین‌المللی که در رویداد ادعایی منافقین شرکت داشتند، دست‌کم می‌بایست توجهی به برگزاری دادگاه رسیدگی به جنایت‌های گروهک تروریستی منافقین در ایران داشته باشد و اسناد و شواهد و مدارک ارائه‌شده در این دادگاه را برای آنچه «ضرورت حسابرسی و پایان دادن به مصونیت آمران و عاملان قتل‌عام طبق قوانین و معاهده‌های بین‌المللی» خواندند، بررسی کنند.
هرچند بوی دلارهای خونین منافقین، گوش آن‌ها را از شنیدن و چشمانشان را از دیدن کور کرده است.
رابطه مرگ؛ پایان عمر فعالیت حقوق بشری رحمان نزدیک است؟
رابطه رحمان و منافقین موضوعی قابل‌انکار و کتمان نیست، همان‌طور که ادای دین او به منافقین در ادعانامه نهایی را با هیچ بهانه‌ای نمی‌توان توجیه کرد.
وجود الگوریتم و رویه ثابت در جمع‌آوری مفاد موردنیاز برای تهیه گزارش‌های ضدایرانی از سوی به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر طی سال‌های اخیر همواره به تهیه گزارش‌هایی منجر شده است که هدفشان فراهم کردن ابزار فشار سیاسی و توجیه تحمیل اقدام‌های قهرآمیز یک‌جانبه برای کشور‌های غربی با استناد به اتهام‌های موهوم معاندان و در راس آن‌ها منافقین تهیه می‌شود.
این رویه تاکنون بار‌ها با ارائه مستندات و مدارک موثق از سوی جمهوری اسلامی ایران یا کانال‌های دیگر، به رسوایی به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل منجر شده است.
برای نمونه می‌توان به گزارش‌های ادعایی احمد شهید (متولد مالدیو و تحصیل‌کرده دانشگاه کوئینزلند استرالیا و ساکن لندن) به‌طور کلی و به‌صورت ویژه به چهارمین گزارش او اشاره کرد که گزارشی مبهم و غیرمستند برمبنای داده‌های دریافت‌شده از اعضای وابسته به گروهک‌های تروریستی نوشته شده بود؛ از مهم‌ترین مشخصه‌های گزارش یادشده که ارتباط آن با گروهک‌های تروریستی از جمله منافقین را ثابت می‌کرد، استفاده پر تعداد از کلیدواژه‌های موردعلاقه منافقین و دیگر افراد و رسانه‌های معاند ایران بود.