یک استاد حقوق ضمن اشاره به اینکه در موضوع توهین به مقدسات دینی در قوانین بینالمللی محدودیت‌هایی اندیشیده شده است، گفت که فرد یا افراد هتاک به قرآن باید تحت تعقیب کیفری قرار گرفته و محاکمه شوند.
به گزارش مدیریت ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت امور بین الملل قوه قضائیه و ستاد حقوق بشر، اقدامات اهانت آمیز علیه ساحت مقدس قرآن کریم در کشورهای غربی به ویژه سوئد و دانمارک با واکنشهایی گسترده در جهان روبرو شده است.
احمد مؤمنیراد، استاد حقوق و کارشناس مسائل بین‌الملل، در گفتگویی به بررسی اقدامات موهن کشورهای غربی به بهانه آزادی بیان پرداخته است.
مؤمنیراد در ابتدا ضمن اشاره به اینکه موضوع مذکور را باید در اسناد حقوق بشری جستوجو کرد، گفت: درباره این موضوع در میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی ۱۹۶۶ و همچنین میثاق بینالملی حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ۱۹۶۶ بحث شده است.
این کارشناس مسائل بین‌الملل، با بیان اینکه آزادی بیان و آزادی عقیده در اسناد حقوق بشری دیده شده است، اظهار کرد: بند دو ماده ۱۸ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی ۱۹۶۶ به آزادی بیان و عقیده اشاره می‌کند، اما در اسناد بین المللی و حقوق بشری هرگاه درباره یکی از حق‌های بشری مانند آزادی بیان صحبت به میان می‌آید بلافاصله به محدودیت‌های آن نیز مانند محدودیت در آزادی بیان و آزادی عقیده، اشاره می‌شود.
مومنیراد، بیان کرد: هر فردی در جهان به لحاظ اسناد حقوق بشری می‌تواند آزادانه هر اعتقادی داشته باشد و در بیان آن عقاید آزاد است، اما یکی از همان محدودیت‌های ذکر شده در اسناد موضوع توهین است.
به گفته وی، توهین ممکن است مصادیق مختلف و متعددی داشته باشد و قرآن سوزی یکی از این مصادیق به شمار می‌رود و مشمول نفی اسناد حقوق بشری و محدودیت‌هایی است که برای آزادی بیان و اندیشه ذکر شده است.
طبق گزارش میزان، این استاد حقوق با بیان اینکه این موضوع در سایر اسناد بینالمللی هم ذکر شده، عنوان کرد: اگر بخواهیم به اسناد حقوق بشری اشاره کنیم، این موارد مانند ماده یک پروتکل اختیاری، بند دو ماده ۵ پروتکل اختیاری و مانند این موارد زیاد است.
مومنیراد با تاکید بر اینکه قرآن کریم مشخصا تصریح کرده که ما به دیگران دشنام ندهیم، گفت: قرآن کریم افراد را از توهین کردن به دیگران منع کرده است؛ قرآن می‌گوید در تعاملات اجتماعی خود به گونه‌ای رفتار کنید که کوچکترین بیاحترامی به دیگران صورت نگیرد؛ هم مسلمانان با یکدیگر و هم مسلمانان با غیر مسلمانان؛ در سایر ادیان هم اینگونه دیده شده است و این موضوع از ارکان حقوقی است که خدا برای انسان قرار داده است.
این استاد حقوق با اشاره به اینکه پیش از این موضوع قرآن سوزی و توهین به مقدسات در کشورهای غربی سابقه داشته، یادآور شد: توهین به مقدسات دینی ممنوع است و در زمره محدودیت‌هایی است که در قوانین و اصول بینالمللی برای آزادی بیان اندیشیده شده است.
به گفته وی، کمیسیون حقوق بشر در سال ۲۰۰۲ قطعنامه‌ای با عنوان قطعنامه ۴۸ دارد؛ این قطعنامه می‌گوید که نباید توهینی صورت بگیرد و یا موضوع مقابله با ارائه تصویر منفی از ادیان در سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵، دستور کمیسیون حقوق بشر بوده است.
این کارشناس مسائل بین‌الملل با تاکید بر این اصل که توهین به مقدسات به هیچ وجه پذیرفته نیست، گفت: این امر به رسمیت شناخته نشده و با نگاهی به اسناد حقوق بشری که کشورهای مختلف آن را امضا کرده‌اند متوجه خواهید شد که همه آن‌ها باید به این اصل پایبند باشند.
مومنیراد، اضافه کرد: کشور‌هایی که در آن‌ها این موارد توهین صورت می‌گیرد باید به تعهدات خود در اسناد بینالمللی که امضا کرده‌اند عمل کنند و مجوز چنین اقداماتی را صادر نکنند.
این استاد حقوق در بخشی دیگر به رویکرد متناقض غربی‌ها در موضوع آزادی بیان اشاره کرده و می‌گوید: عجیب است که اینگونه مجوز‌ها برای توهین به مقدسات داده می‌شود، اما از طرف دیگر برخی کشورهای غربی، زنان مسلمان را از حجاب منع می‌کنند؛ از یک طرف توهین و از طرفی دیگر سلب کردن ابتدایی‌ترین حق؛ این یک وضعیت عجیب است که در حال روی دادن است.
مومنیراد با بیان اینکه سوئد، دانمارک و یا هر کشور دیگری مانند آن‌ها اگر به اسناد بینالمللی و حقوق بشری و تعهداتی که بر اساس آن دارند، توجه کنند قطعا نباید اجازه چنین توهین‌هایی را بدهند، عنوان کرد: نه تنها مجوز چنین اقداماتی نباید صادر شود بلکه فرد هتاک باید تحت تعقیب کیفری قرار بگیرد و محاکمه شود.
این کارشناس مسائل بین‌الملل در پایان تاکید کرد: حتی در قوانین کشورهای غربی مانند کنوانسیون اروپایی حقوق بشر هم این موضوعات گنجانده شده و این امر در همه اسناد حقوق بشری مشترک است که بلافاصله وقتی صحبت از آزادی بیان و عقیده به میان می‌آید، استثنائات و محدودیت‌هایی که به آن‌ها باید توجه شود، ذکر شده است.