به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، بیش از ۲۰ سال پس از حملات ۱۱ سپتامبر، بازداشتگاه نظامی آمریکا در خلیج گوانتانامو و همچنین جنجال گسترده این زندان بدنام به سوی آینده‌ای مبهم می‌رود.
نزدیک به ۸۰۰ زندانی از ۵۰ کشور از سال ۲۰۰۲ از دروازه‌های آن عبور کرده‌اند؛ اگرچه بیشتر آنها به کشورهای دیگر منتقل شده‌اند، اما چند ده زندانی همچنان در آن باقی مانده‌اند.
بر اساس گزارش cfr.org، برای حامیانش، گوانتانامو انبار مناسبی برای «بدترین بدترین‌ها» در «جنگ علیه تروریسم» است؛ آنها می‌گویند که این اقدام برخی از خطرناک‌ترین افراد جهان را از جنگ با آمریکا دور نگه داشته و در عین حال اطلاعات ضروری ضد تروریسم را ارائه می‌دهد و به مجازات جنایتکاران جنگی از جمله توطئه کنندگان حمله ۱۱ سپتامبر کمک می‌کند.
با این حال، از نظر منتقدان، این زندان به عنوان یک بنای فراموش نشدنی برای نقض حقوق بشر توسط آمریکا به نام امنیت ملی است؛ در طول سال‌ها، بسیاری از بازداشت‌شدگان ادعا کرده‌اند که به‌طور غیرقانونی محبوس شده‌اند؛ از محاکمه عادلانه محروم شده‌اند، و مورد آزار و اذیت شدید جسمی و روانی قرار گرفته‌اند که برخی از آنها به شکنجه می‌رسد.
بسیاری از بحث برانگیزترین سیاست‌های ضد تروریسم آمریکا، از جمله سیاست‌های مرتبط با گوانتانامو، در یک زمینه سیاسی و امنیتی فوق‌العاده جعل شده‌اند. در مجموع، آمریکا از زمان حملات ۱۱ سپتامبر ۷۸۰ نفر را در گوانتانامو زندانی کرده است؛ در اوج خود در سال ۲۰۰۳، این زندان حدود ۶۶۰ نفر را در خود جای داده بود و تاکنون ۹ نفر در این زندان جان باختند.
گوانتانامو به طور نامحسوسی با اتهامات شکنجه و بدرفتاری با زندانیان در طول مدت اقامتشان در این زندان مرتبط شده است. بسیاری از سوء استفاده‌ها، از جمله شکنجه، در بازجویی‌های انجام شده توسط سیا و ارتش آمریکا، رخ داده است.