به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، عمار، پناهنده ای که در اولین پرواز کشور انگلیس با اخراج به رواندا مواجه است، می گوید که ترجیح می دهد خودکشی کند تا به رواندا برود.
این سوری که مدعی است قبل از رسیدن به انگلیس از طریق قاچاقچیان انسان دچار بدرفتاری و شکنجه شده است، گفت: ترجیح می‌دهم خودم را بکشم تا اینکه خودم را سوار آن هواپیما کنم.
وی می افزاید: «وقتی نامه را درباره رواندا خواندم، احساس اضطراب و افسردگی در من ایجاد شد. اکنون احساس می کنم به طور مداوم تحت فشار روحی و روانی هستم. من ترجیح می دهم خود را بکشم تا اینکه به آن سیاه‌چاله فرستاده شوم. تمام چیزی که من برای آن به این سفر خطرناک آمدم فرصتی برای زندگی امن است.
بر اساس گزارش میرور، عمار پنج روز را با قایق در حال عبور از دریا به ایتالیا گذراند اما در حال سفر به انگلیس متوقف و بازداشت شد.
عمار می گوید: دوست دارد مقامات وزارت کشور - از جمله وزیر کشور پریتی پاتل - خود را جای او بگذارند و بپرسند آیا این انسانی است؟. آنها باید مصیبت و خطراتی را که ما از سر گذرانده‌ایم در نظر بگیرند و از خود بپرسند که آیا رواندا مکان مناسبی برای فرستادن افرادی مانند ما است یا خیر.»
دیگر پناهجویی به نام علی نیز، گفت: «شش روز پیش نامه ای به من دادند مبنی بر اینکه به رواندا منتقل می شوم. من نمی دانم چرا پریتی پاتل علیه آسیایی تبار ها تبعیض قائل می شود وقتی به اوکراینی ها اجاره ورود حتی بدون بررسی وضعیت می دهند. آیا فقط اوکراینی ها انسان هستند؟ این عمیقاً تکان دهنده است که انگلیس با اخراج پناهجویان ممکن است این قربانیان خشونت و شکنجه را در معرض آسیب‌های بیشتری قرار دهد.»
ویکتوریا اینگابیر، سیاستمدار برجسته رواندا نیز از سیاست وزارت کشور انگلیس انتقاد کرد و گفت: پناهندگانی که به رواندا اخراج می شوند با تهدیدهای جدی روبرو خواهند شد. دولت رواندا به عنوان دولتی شناخته می شود که حقوق بشر را رعایت نمی کند. این غیرقابل قبول است که کشوری مانند انگلیس که مدعی دموکراتیک بودن است نتوانسته مسئولیت ملی و بین المللی خود را بر عهده بگیرد و تصمیم گرفته باشد که بار را بر دوش کشور در حال توسعه و غیر دموکراتیکی مانند رواندا بیندازد.
انگلیس در حال حاضر از امضا کنندگان کنوانسیون حقوق بشر اروپا به شمار می‌رود. فرستادن پناهجویان از انگلیس به رواندا، آنها را از حقوقی محروم می‌کند که بنا بر کنوانسیون بین‌المللی پناهندگی متعلق به آنان است.
طبق این کنوانسیون، پرونده پناهندگی پناهجویان باید در کشوری که آن را برای پناهنده شدن انتخاب کرده‌اند مورد بررسی قرار گیرد.
توافق با رواندا با قانون پناهندگی و کنوانسیون ژنو که انگلیس نیز آن را امضا کرده، مغایرت دارد. کنوانسیون ژنو به صراحت در مورد افرادی که به طور غیرقانونی از مرز عبور می‌کنند، تصریح می‌کند که افرادی که برای درخواست پناهجویی از مرز عبور می‌کنند، حتی اگر برای کار از قاچاقچیان استفاده کنند، نباید به دلیل نقض قانون مجازات شوند.
جان ویلیام نتواری، فعال حقوق بشر در این زمینه می گوید: «دولت رواندا برای دو چیز وارد این معامله شد. یکی در حال نزدیک شدن به دولت انگلیس است، به این معنی که کاگامه(رئیس جمهور رواندا) دیگر به خاطر زیاده خواهی های حقوق بشری خود پاسخگو نخواهد بود. دوم، پول و پاداش ها هستند.
وی یادآور می شود: کاری که دولت انگلیس باید انجام دهد کمک به روانداها برای دستیابی به دموکراسی است به جای فرستادن مردمان فراری از دست دیکتاتورهای کشورهایشان به رواندا.