به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر ، اسحاق آل حبیب، سفیر و معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد، با اشاره به قطعنامه کانادا ضد ایران که با همراهی و پشتیبانی آمریکا تهیه شده است؛ گفت: در یکصد سالی که از مجاهدت ایرانی ها برای رسیدن به حقوق بشر و دموکراسی واقعی می گذرد دقیقا همان قدرت های مخربی که پشت این قطعنامه هستند همه توان خود را به کار بسته اند تا آن را ناکام و یا حداقل از مسیرش منحرف کنند.
وی، کودتای نظامی 1953 علیه دولت دموکراتیک ایران، حمایت بی قید و شرط برای دو دهه و نیم از دیکتاتوری پهلوی، حمایت گسترده از حمله دیکتاتور بعثی عراق به ایران و تامین تسلیحات شیمیایی صدام را که هزاران شهروند ایرانی را هدف قرار داد بخشی از این اقدامات قدرت های مخرب ضد ایرانی برشمرد و خاطرنشان کرد: هنوز افکار عمومی دنیا، حمله ناو نظامی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایرانی بر فراز خلیج فارس را فراموش نکرده است که طی آن 290 مسافر عادی هواپیمای ایرانی به شهادت رسیدند.
آل حبیب تصریح کرد: همدستی با گروهک های تروریستی شناخته شده و تحمیل یک جنگ تمام عیار اقتصادی علیه ایرانیان که در تعارض با قطعنامه 2231 شورای امنیت و حکم الزام آور دیوان بین المللی دادگستری است تنها نمونه هایی کوچکی از این تلاش های مخرب قدرت های بزرگ برای تضییع حقوق ملت ایران است. از سال 1953 میلادی که کودتای آمریکایی علیه دولت قانونی ایران رقم خورد تا به اکنون حتی یک روز نبوده است که قدرت های استکباری و مخرب ، ایرانیان را آزار و شکنجه نداده باشند.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل افزود: بزرگترین دشمنان حقوق بشر و دموکراسی کسانی هستند که از آن به عنوان ابزار سیاست خارجی خود علیه ملت ها و دولت های قانونی کشورها که با منافع استکباری آنها در تضاد هستند استفاده می کنند و برای این قدرت ها، یک دوگانگی اساسی در موضوعات مربوط به حقوق بشر وجود دارد. برای آنها قربانیان برابر نیستند، قربانیان یا خوبند یا بد؛ به قتل مخالفان صلح جوی سیاسی رضایت می دهند اما برای قاتلی که به طور عمد و با اتوبوس از روی ماموران نیروهای پلیس در خیابان های تهران عبور می کند و آنها را می کشد علنی مجلس بزرگداشت می گیرند و وزیرخارجه آمریکا نیز از این قاتل قدردانی می کند.
وی خاطرنشان کرد: تصور کنید اگر همین شخص جرات می کرد در خاک آمریکا چنین جنایتی را مرتکب شود با وی چه برخوردی می کردند؟ در حقیقت مردمانی که توسط این کشورها و متحدین آنها قربانی می شوند شایسته توجه نیستند. و این قربانیان بی اهمیت از منظر سیاسی را می توان به فراموشی سپرد. در عین حال هرکسی که به مقابله با دولت های دشمن برخیزد شایسته بزرگداشت بعنوان فعال حقوق بشر است.
آل حبیب با اشاره به این که فرقه تروریستی مجاهدین خلق دستش به خون بیش از 17 هزار ایرانی بی گناه آلوده است گفت: متاسفانه از اعضای این فرقه تروریستی شناخته شده در عالیترین سطوح سیاسی در واشنگتن برای فشار بر ایران پذیرایی گرم می شود. این دولت ها با برخوردهای دوگانه شان غیرنظامیان را در حد "ژنوساید" به کشتن می دهند و تحریم های کشتارجمعی یکجانبه سبب مرگ تعداد بیشتری از غیرنظامیان در سراسر جهان در مقایسه با همه تسلیحات کشتار جمعی در طول تاریخ شده است که بخش اعظمی از قربانیان کودکان بوده اند. چون این کشتارها نتیجه سیاست های این دولتهاست بنابراین از نگاه آنها قربانیان شایسته توجه نیستند.
سفیر در سازمان ملل گفت: وزیر خارجه آمریکا، هفتم نوامبر در مصاحبه ای بی شرمانه، با تهدید همه ایرانیان به گرسنگی ادعا کرد: "خوب به خاطر داشته باشید، خیلی خوب؛ رهبران ایران باید تصمیم بگیرند که آیا می خواهند مردم کشورشان غذا بخورند". استفاده از غذا و دارو به عنوان اسلحه علیه غیرنظامیان فقط یک نام دارد و آن جنایت علیه بشریت است؛ بله جنایت علیه بشریت، زیرا مدعیان دروغین حقوق بشر آشکارا می توانند حتی همه یک ملت را برای رسیدن به اهداف سیاسی شان به قتل رساند.
وی همچنین گفت: حمله تروریستی به شهر اهواز در 22 سپتامبر یک موضوع مرتبط و پندآموز است. در این حمله شهروندان بیگناه متعددی از جمله کودکان به قتل رسیدند. یک گروه جدایی طلب که بیرون از ایران اقامت دارد بلافاصله مسئولیت حمله را که از شورای امنیت بعنوان حمله تروریستی محکوم شد برعهده گرفت. اما عکس العمل بانیان قطعنامه ضد ایرانی امروز چه بود؟ آنها در اقدامی تهوع آور، اسم شهر اهواز و بعد اسم گروه تروریستی را بعنوان یک اقلیت به قطعنامه اضافه کردند!
آل حبیب اظهار داشت: چنین اقدامی فقط به معنای حفاظت و شناسایی گروههای تروریستی در پوشش قطعنامه حقوق بشر است. هرچند این اقدام تنفر برانگیز بود اما ملت ما از این نحوه برخورد با قربانیان تروریسم در خیابانهای اهواز متعجب نشد. چراکه بانیان قطعنامه امروز آنها را شایسته توجه نمی دانند ولی تروریست هایی که آنها را به قتل رسانده اند مستوجب حمایت و شناسایی بعنوان فعال حقوق بشر یا اقلیت قومی می دانند و این شرم آور است!
سفیر جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل افزود: دوگانگی رفتار کشورهای مدعی حقوق بشر، دموکراسی را هم شامل می شود، دموکراسی قابل قبول در مقابل دموکراسی غیرقابل قبول. انتخابات با توجه به نیاز سیاست خارجی این دولت ها می تواند واقعی یا تقلبی باشد. در کشورهایی که حکام شان تابع خوی استکباری آنها هستند مردم برای همیشه با صندوق رای و دموکراسی بیگانه نگهداشته می شوند در مقابل انتخابات در کشورهایی که در برابر روحیه استکباری آنها می ایستند نامشروع و تقلبی خوانده می شوند چرا که رای مردم علائق و اولویت های سیاست خارجی ایشان را منعکس نمی کند.
آل حبیب تاکید کرد: در منطق باطل کشورهای استکباری همچنین صداهایی هست که باید شنیده شود و صداهایی که ارزش شنیده شدن ندارند. صدای معدود افرادی که در خیابان های ایران مشغول خرابکاری و حمله به مراکز پلیس بودند شایسته شنیده شدن و حتی طرح در شورای امنیت بود در حالیکه خفه کردن صدای مخالفان در دولت های مشتری شان هیچ نگرانی را سبب نمی شود. حتی بدتر اینکه این مدعیان دروغین کاملا در مقابل صدای شکستن میلیونها نفر که برای هفت دهه در فلسطین تحت اشغال خارجی زندگی می کنند کاملا ناشنوا می شود. صداهایی برای آمریکا و کشورهای همسو با آنها، قابل استماع است که برای سیاست خارجی و استکباری شان مفید باشد.
سفیر ایران در سازمان ملل افزود: این کشورها اشتهای اندکی برای شنیدن صدای کودکان مهاجری دارند که در قفس زندانی شده اند یا قربانیانی که در حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس جان خود را از دست دادند. قربانیان آن حمله وحشیانه که در حمایت از متحد آن روز آنها صدام شد از جمله دهها کودک هرگز فرصت نیافتند تا از حقوق بشر خود از مقامات آمریکایی یا فرمانده ناوی بپرسند که بی شرمانه توسط واشنگتن و رییس جمهور آمریکا بخاطر ارتکاب این جنایات مدال افتخار گرفت.
وی گفت: برای این مدعیان از خود راضی، استقلال و حاکمیت نیز فقط برای قدرتمندان معتبر است. برای آنها دخالت در امور داخلی و حاکمیتی دیگر کشورها بلامانع است. آمریکا برای مدت طولانی در پروسه های دموکراتیک در ایران دخالت کرده است نه برای حمایت از آن، بلکه برای تخریب ملت و برای بازگرداندن دیکتاتوری. حتی امروز هم بزرگترین متحد آمریکا علیه دموکراسی در ایران یک فرقه شناخته شده تروریست است. امروز هم آمریکا بزرگترین دشمن دموکراسی و حقوق بشر در غرب آسیا از جمله ایران است.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل گفت: از منظر آمریکا و کانادا صدای جامعه مدنی باید تشویق و شنیده شود مشروط بر آنکه علیه دولت هایی باشد که آنها دوستشان ندارند. قدرت های استکباری به خود حق می دهند از جامعه مدنی سوءاستفاده کنند از جمله اینکه آنها را ایجاد کرده و بی دریغ تامین مالی کنند تا در خدمت نهادهای جاسوسی و اهداف سیاست خارجی ایشان باشد. درغیراینصورت باید این صداها را ساکت کرد. آمریکا همواره مانع مقام مشورتی سازمان های مردم نهاد ایرانی در سازمان ملل می شود در حالی که برای یک نهاد ضدایرانی که وزارت خارجه آمریکا آن را ایجاد کرده است و هنوز تامین مالی می کند حتی به رای گیری در اکوسوک متوسل شد؛ نکته ای درس آموز! آزادی بیان تا زمانی که منافع آمریکا و همپیمانانش را تضمین می کند مورد حمایت قرار می گیرد. در غیر این صورت، تحت عنوان تهدید برای امنیت ملی تعریف و خفه می شود.
وی افزود: در ماه اوت 2018، صدها حساب رسمی متعلق به ایرانیان در شبکه های اجتماعی تحت فشار آمریکا مسدود شد. چرا؟ چون آنها جرأت کرده بودند درباره رژیم جعلی اسرائیل افشاگری کنند. در حالی که هزاران حساب و روبات ضد ایرانی، آزادانه در حال پمپاژ کردن اخبار نفرت افکنانه و غلط هستند، گناه صاحبان حساب های ایرانی در شبکه های اجتماعی چه بود که مسدود شد؟ آیا به غیر از بیان بخشی از جنایت های صهیونیست ها در فلسطین، موضوع دیگری منتشر می کردند؟ چه جرم نابخشودنی!
سفیر ایران در سازمان ملل ادامه داد: دولت های غربی کشف رمز توسط شرکت های اینترنتی را یک حرکت مشروع و قانونی برای حفاظت از امنیت ملی خود تعریف می کنند، در حالی که اقدام دولت های مستقل برای جلوگیری از سوء استفاده از شبکه های رسانه های اجتماعی از سوی تروریست ها و خرابکاران را نقض حق حریم خصوصی قلمداد می کنند. عدم پیوستگی مواضع و استانداردهای دوگانه در رفتار بانیان اصلی قطعنامه ضد ایرانی به آنچه که اشاره شد محدود نمی شود زیرا سیاست خارجی آنها به طور پیش فرض بر اساس ریاکاری بنیاد نهاده شده و اجرا می شود.
وی افزود: کانادا نمونه روشنی است که در آن دموکراسی از سوی طرفداران نژادپرستی و آپارتاید به یغما رفته است. بر اساس ارزیابی سال 2018 گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد ، خشونت علیه زنان در کانادا همچنان "مشکلی جدی، فراگیر و نظام مند است". گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد اعلام کرده است: "زنان بومی در جوامع خود و در سطح ملی، آشکارا از تبعیض رنج می برند" و "زنان بومی بطور نظام مند، چندگانه و با اشکال مختلف تبعیض مواجه اند و به واسطه ناکارآمدی دولت به حاشیه رانده شده و یا دچار فقر می شوند."
نماینده ایران در سازمان ملل اضافه کرد: نحوه رای دادن کانادا در سازمان ملل متحد وقتی به سیاست های اسراییل -که ذاتا ناقض اصول اولیه حقوق بشر است- مربوط می شود بسیار روشنگر و افشا کننده است. قطعنامه در پی قطعنامه، سال در پی سال، یکی بعد دیگری در نیویورک و در ژنو؛ نتایج آرا حکایت از حمایت بی قید و شرط کانادا از اسرائیل در نقض فاحش حقوق بشر دارند. ظاهرا، برای کانادا سرنوشت میلیونها نفر از قربانیان تجاوز صهیونیست ها اهمیتی ندارد و رژیم جعلی اسرائیل بعنوان ناقض حقوق بشر مستحق حفاظت، مصونیت و حمایت بی حد و حصر است. کانادا همچنان بر ارائه قطعنامه ضد ایران اصرار بیهوده می ورزد، با در نظر داشتن این واقعیت که اسرائیل، آخرین رژیم آپارتاید جهان، یکی از حامیان اصلی آن است.
آل حبیب گفت: کانادا جایی است که که بر اساس یک مثل معروف "زن و بومی بودن" در آن یک خطر محسوب می شود، کانادا جایی است که سرنوشت هزاران زن بومی ناپدید شده همچنان بعنوان یک راز باقی مانده است. کانادا کشوری است که در آن قربانیان عقیم سازی اجباری معلولان همچنان عذاب می کشند و کانادا کشوری است که اخیرا پناهگاه و محل امنی برای مفسدین و دارایی های ناشی از فساد و اختلاس از کشورهایی چون ایران شده است. کانادا کشوری است که سیاست صادرات اسلحه اش مسئول مرگ و تخریب در مناطق بحرانی در سراسر جهان است و کانادا کشوری که تا سرحد امحای کامل جمعیت بومی خود رفته است.
سفیر ایران در سازمان ملل افزود: چنین کشوری درباره ایران سخنوری می کند، ایرانی که در تاریخ طولانی خود هرگز اقدام به برده داری، استعمار دیگر ملت ها و از میان بردن جوامع بومی نکرده و هرگز حامی برتری نژادی نبوده است. مضحک است که کانادا و برخی دیگر که همه این جنایات تاریک را در تاریخ بسیار کوتاه خود ثبت کرده اند، با گستاخی به موعظه ایران می پردازند. جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که بر مردم خود به عنوان تنها ضامن امنیت و توسعه اش تکیه دارد. و مشروعیت و امنیت جمهوری اسلامی ایران از صدای مردم و رای مردم گرفته می شود. تعهد ایران به ترویج و حمایت از حقوق بشر، ذاتی، واقعی و عمیقا ریشه در زمینه های دینی، فرهنگی و تاریخی کشور دارد.
آل حبیب گفت: با وجود خصومت بی سابقه قدرتمندترین کشورهای جهان طی چهار دهه گذشته، جمهوری اسلامی ایران با موفقیت استوار باقیمانده است. و نظام جمهوری اسلامی ایران افتخار دارد که ارتقاء حقوق بشر شهروندانش را صرفا یک مسئولیت قانونی و اخلاقی نمی بیند بلکه آنرا بخشی از امنیت ملی کشور می داند. طی چهار دهه گذشته، صدای مردم، از طریق صندوق های رای، تعیین کننده سیاست های کلی کشور در امور داخلی و خارجی بوده است. و صرف نظر از چالش ها، هرگز از شور ایرانی ها برای دستیابی به حقوق بشر و اشتیاق ایرانی ها برای دموکراسی کاسته نخواهند شد و البته هرگز درخصوص شأن و منزلت خود معامله نخواهند کرد.
نماینده ایران در سازمان ملل ادامه داد: ما ثابت کرده ایم که حقوق بشر اولویت ماست، و این بخشی از اولویت امنیت ملی ما است. همانند دیگر کشورها، کمبودها ممکن است وجود داشته باشد و ما مصمم به حل آنها هستیم، با این حال، این در حد کسانی که به طور سنتی و به لحاظ تاریخی و عملی از استعمار، بردگی، نژادپرستی و آپارتاید حمایت می کنند نیست که برای ایران در خصوص حقوق بشر سخنوری کنند. قطعنامه امروز کانادا که با پشتیبانی آمریکا ضد ایران تهیه شده نمایشی سیاسی و بیانگر سیاسی کاری و عدم صداقت بانیان آن است و به خوبی این نکته را آشکار می کند که گاهی تصمیمات سازمان ملل می توانند چقدر نسبت به واقعیت های روی زمین نامربوط باشند.
وی اضافه کرد: جمع کردن رای از سوی بانیان اصلی قطعنامه با توسل به فشار و ارعاب نسبت به دیگر کشورها توهینی دیگر به موضوع حقوق بشر است. جمع کردن رأی با توسل به تهدید به کاهش کمک های توسعه ای، هیچ کمکی به ارتقاء حقوق بشر نمی کند، بلکه عدم صداقت مدافعان خودخوانده حقوق بشر را بیش از پیش به نمایش می گذارد. شما ممکن است قبلا در مورد رای خود تصمیم گرفته باشید، اما لطفا به خاطر بسپارید که عدم پذیرش قطعنامه و رای "خیر" به آن یک گام صحیح برای حمایت و ارتقاء حقوق بشر تلقی خواهد شد. لطفا به خاطر داشته باشید که بر خلاف کسانی که بصورت تاریخی از حقوق بشر به عنوان ابزار سیاست خارجی خود سوء استفاده کرده اند، ایران به شدت به گفتگو بر اساس درک متقابل، همکاری و احترام اعتقاد دارد.