به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، تسلیحات ساخت کشورهای اروپایی عامل مهمی در شعله ور ماندن آتش جنگ در گوشه گوشه جهان هستند.
بر اساس گزارش «یورونیوز»، رژیم صهیونیستی در ۱۱ روز جنگ خود علیه نوار غزه در ماه می سال ۲۰۲۱، ۲۵۰ فلسطینی را به شهادت رساند.
یمن وارد هفتمین سال جنگ شده و گرسنگی ناشی از این جنگ به مرز فاجعه رسیده است. آمریکا، انگلیس، اسپانیا و کانادا آشکار تسلیحات خود را به ائتلاف سعودی به سرکردگی عربستان عرضه می‌کنند.
مناقشه فلسطین و رژیم صهیونیستی و جنگ یمن تنها ۲ نمونه از ده‌ها نمونه درگیری‌های فعال حال حاضر جهان هستند. پرسش این است که آیا اروپا در دامن زدن به درگیری‌ها نقش دارد و اگر پاسخ مثبت است، اروپا چه نقشی را ایفا می‌کند؟
ایتالیا چهارمین صادرکننده بزرگ تسلیحات در اتحادیه اروپا، از اصلی‌ترین تامین کنندگان تسلیحات قدیمی‌ترین مناقشه جهان یعنی درگیری فلسطین و رژیم صهیونیستی است. ایتالیا نه تنها جنگنده‌های نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را تامین می‌کند، بلکه خلبانان آن را آموزش نیز می‌دهد.
دولت ایتالیا از بزرگترین سهامداران شرکت‌های تولید سلاح در این کشور است. این کشور در سال‌های اخیر بیش از ۵۰ درصد سیستم‌های تسلیحاتی خود را به خاورمیانه و شمال آفریقا صادر کرده و درآمدی بالغ بر ۳ میلیارد یورو داشته است. گزارش‌های مستند متعددی از نقش تسلیحات ایتالیایی در جنگ یمن وجود دارند.
عربستان پس از مصر و قطر، اصلی‌ترین مشتریان خاورمیانه‌ای تسلیحات ایتالیایی هستند. عربستان به عنوان بزرگترین واردکننده تسلیحات جهان پس از آغاز جنگ یمن واردات تسلیحاتش را ۶۱ درصد افزایش داد.
بلژیک، آلمان، دانمارک، فنلاند، یونان، هلند، فرانسه و اسپانیا: این کشورها در حال صدور تسلیحات به عربستان هستند.
فرانسه به عنوان بزرگترین صادرکننده تسلیحات در اتحادیه اروپا و سومین صادرکننده بزرگ تسلیحات جهان، برخلاف بقیه کشورهای این دسته، حتی اقدام به محدود کردن صدور تسلیحات به «ریاض» نکرد.
سازمان «عفو بین الملل» اعلام کرد که شواهد متعددی از فروش تجهیزات نظامی فرانسه به ائتلاف سعودی وجود دارد و توپخانه، مهمات و خودرو‌های جنگی فرانسه در یمن پیدا شدهاند. این کشور به دلیل حجم بالای تسلیحاتش در جنگ یمن، به یکی از شرکای ائتلاف سعودی تبدیل شده است.
این در حالی است که معاهده‌های بین المللی متعددی با در نظر داشتن نقض حقوق بشر فروش تسلیحات را دستکم در تئوری ممنوع کرده اند، اما به باور کارشناسان، ضمانت‌های اجرایی ضعیف این معاهدهها، مانعی بزرگ در اجرایی شدن آن‌ها هستند.
فرانسه، آلمان، اسپانیا و ایتالیا صادر کنندگان اصلی تسلیحات در اتحادیه اروپا هستند.
در پنج سال گذشته، مشتریان اصلی فرانسه در خارج از اروپا، مصر و عربستان بودند؛ البته فرانسه به امارات، پاکستان، رژیم صهیونیستی، اتیوپی و افغانستان و بسیاری از کشورهای دیگر اسلحه فروخت.
آلمان به مصر، عربستان، امارات و کشور‌هایی مانند سودان جنوبی و سومالی اسلحه صادر کرد.
صادرات تسلیحات اسپانیا و ایتالیا نیز به همان مقاصد بی ثبات انجام شدهاند؛ این صادرات با توجیه مطابقت با قوانین و معاهده‌های بین المللی، اطمینان از مقصد تسلیحات و عدم مسئولیت درباره نحوه استفاده از آن‌ها رو به افزایش است.
این در حالی است که بخش قابل توجهی از این صادرات تسلیحات به صورت قاچاقی انجام می‌شود. گواه این موضوع، اعتصاب‌های متعدد کارکنان بنادر در سراسر اروپا به دلیل اعتراض به حمل محموله‌های تسلیحاتی است.
مقاومت کارگران بندرگاه‌ها در بعضی موارد به لغو ارسال تسلیحات به کشورهای خاورمیانه می‌شود. واردات تسلیحات در خاورمیانه در ۵ سال گذشته بالاترین میزان رشد را داشته و عربستان، مصر و قطر اصلی‌ترین خریداران بودند.
در همین حال، انتقال تسلیحات به بالاترین سطح خود از زمان پایان جنگ سرد رسیده است. اما این پرسش‌ها همچنان وجود دارند؛ هدف نهایی صنعت دفاعی اروپا چیست؟ آیا محافظت از مردم هدف است؟ آیا هدف، سود است یا دستیابی به نفوذ سیاسی و اقتصادی؟ حقوق بشر چطور؟