به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، سازمان عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر در آستانه روز جهانی پناهندگان به انتشار گزارش مشترک ۱۰۰ صفحه‌ای در زمینه حبس مهاجران و پناهجویان در کانادا و تأثیر آن بر سلامت روان آن‌ها پرداخته و نسبت به وضعیت مهاجران در این کشور ابراز نگرانی کردند.
بر اساس این گزارش دولت کانادا سالانه اقدام به حبس هزاران تن از مهاجران و پناهجویان، از جمله معلولان در شرایط سوء‌استفاده‌جویانه کرده‌است. این گزارش به مستندسازی در این زمینه می‌پردازد که چگونه به افراد محبوس در بازداشتگاه‌های مهاجرتی، از جمله افرادی که از آزار و اذیت گریخته و در جستجوی دریافت حمایت به کانادا پناه آورده‌اند، دستنبد و پابند زده می‌شوند و از تماس آن‌ها با جهان خارج ممانعت به عمل آمده یا این امکان به ندرت برایشان فراهم آورده می‌شود.
این در حالی است که تاریخی برای آزادی آن‌ها مشخص نشده و از این رو مقام‌ات کانادایی می‌توانند آن‌ها را برای ماه‌ها یا سال‌ها در حبس نگاه دارند.
مطابق با گزارش مزبور بسیاری از این پناهجویان در زندان‌های استانی و در کنار سایر زندانیان و در اغلب موارد در حبس انفرادی نگاه داشته شده و افراد دارای معلولیت یا برخوردار از شرایط خاص روحی – روانی، در طول این فرآیند با تبعیض مواجه می‌شوند.
طبق گزارش این دو نهاد حقوق بشری، کانادا از ماه آوریل سال ۲۰۱۹ تا ماه مارس سال ۲۰۲۰ میلادی، به حبس ۸۸۲۵ تن از افراد بین ۱۵ تا ۸۳ سال، پرداخته که ۱۹۳۲ تن از آن‌ها در زندان‌های استانی محبوس شده‌اند: این در حالی است که در همین برهه زمانی ۱۳۶ کودک دیگر به منظور اجتناب از جدا شدن از والدین محبوس‌‌شان به همراه آن‌ها زندانی شده‌اند، از جمله ۷۳ کودک زیر ۶ سال.
این دو نهاد حقوق بشری همچنین دریافتند که کانادا از سال ۲۰۱۶ تا کنون بیش از ۳۰۰ مهاجر زندانی را برای مدت بیش از یک سال محبوس کرده است. حبس افراد مبتلاء به ناتوانی‌ها و معلولیت‌های روانی در زندان‌های استانی به جای بازداشتگاه‌های مهاجرتی و حتی در حبس انفرادی از دیگر موارد ذکر شده در گزارش این دو نهاد حقوق بشری است.
این گزارش در ادامه می‌افزاید که بسیاری از مهاجران و پناهجویان زندانی با توجه به از دست دادن امید برای آزاد شدن از این بازداشتگاه‌ها و تداوم دست و پنجه نرم کردن با آثار و پیامدهای ناشی از آسیب‌ها و ناتوانایی‌های روحی – روانی، در صدد خودکشی بر می‌آیند.
مهاجران رنگین‌پوست، به ویژه سیاهپوستان برای مدت زمان بیشتری مورد حبس قرار می گیرند و غالباً در زندان‌های استانی محبوس می‌شوند. در سال ۲۰۱۹ میلادی بزرگترین بخش از مهاجران زندانی که برای مدت زمان بیش از ۹۰ روز نگاه داشته شدند، از کشورهای آفریقایی آمده بودند.
این گزارش در پایان بر ضرورت رفع کامل نژادپرستی، ظلم و موارد نقض حقوق بشر در کانادا در قبال مردمی که در جستجوی ایمنی و زندگی بهتر به این کشور پناه می‌آورند، تأکید کرده، همچنین از مقام‌های این کشور درخواست می‌کند که پروتکل اختیاری کنوانسیون منع شکنجه را امضاء و به تصویب رسانده و این بازداشتگاه‌ها را به روی بازرسی‌های بین‌المللی بگشاید.