به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، مورخان تخمین می‌زنند که در کانادا بین سال‌های ۱۶۷۱ و ۱۸۳۴ میلادی، ۴ هزار و ۲۰۰ برده وجود داشته است، که حدود دو سوم آن‌ها بومی و یک سوم دیگر سیاه پوست بودهاند.
بر اساس گزارش «کانورسیشن»، تاریخچه برده داری و مهاجرت، زمینه مهمی برای گفتوگوهای معاصر درباره نژادپرستی فراهم می‌کند اما افزایش مهاجران به طور خودکار به کاهش میزان نژادپرستی منجر نمی‌شود. در همین چند روز گذشته بر اساس خبرهای منتشر شده، ۲۱۵ گور متعلق به کودکان بومی در نزدیکی یک مدرسه شبانه روزی برای بومیان در کانادا کشف شد.
کانادا سابقه طولانی نژادپرستی در قبال مردم بومی این کشور را به همراه دارد؛ از استعمار سرزمین بومیان و به بردگی بردن گرفته تا نقض معاهدات و سیاست‌هایی که به ایجاد مدارس شبانه روزی برای این افراد منجر شده است.هنوز هم آثار و نشانه‌های سوء استفاده و نژادپرستی در قبال ساکنان اولیه کانادا از طرف دولت این کشور در نظام این کشور به چشم می‌خورد.
بسیاری از جوامع دورافتاده برای دستیابی به نیاز‌های اساسی، مانند آب آشامیدنی تمیز با چالش روبرو هستند. همچنین مردم بومی در کانادا نیز بالاترین سطح فقر را تجربه می‌کنند؛ بر اساس آمارها، ۲۵ درصد مردم بومی کانادا در فقر زندگی می‌کنند و این آمار برای کودکان بومی ۴۰ درصد است.
دستیابی به مراقبت‌های بهداشتی نیز برای بسیاری از مردم بومی کانادا چالشی مداوم بوده است. اخیرا «جویس اچاکوان»، در بیمارستانی در شهر «جولیت» استان «کِبِک»، درگذشت. این فرد که از بومیان کانادا بود نه تنها کمک لازم را دریافت نکرد، بلکه کارمندان بیمارستان به او گفتند که بهتر است از دنیا برود.
این تنها یک مورد از میان بسیاری از موارد مربوط به نژادپرستی نظام‌مند در کاناداست. هنوز هم اقدامی معنادار برای مبارزه با نژادپرستی نظام مندی که مردم بومی کانادا هنوز هم در حال تجربه آن هستند، انجام نشده است.