به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، فاطمه ابراهیمی، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق کودک، زن و خانواده در یادداشتی درباره حضرت زهرا سلام الله علیهما نوشت: روز میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها به عنوان روز مادر نامگذاری شده است. این تقارن یک پیام بسیار مهم برا ی ما دارد و آن پیام این است؛ حضرت زهرا (س) با آن مقام و عظمت‌ها مادر هستند و شآن خانوادگی ایشان در کنار شآن فردی و اجتماعی ایشان بسیار بزرگ و حائز اهمیت است .
حضرت زهرا در کنار عالمه بودن و ارتقاء بعد فردی به موقع در صحنه های اجتماعی حاضر شدند و خطبه ای چون فدک را ایراد می کنند. اما همه این امور مهم در کنار ایفای نقش همسری و مادری و دختر پدر بودن است.
حضرت زهرا بعنوان انسانی که جلوه‌های ملکوتی، الهی،جبروتی و ملکی و ناسوتی همه در وجود مطهرشان تجمیع شده است و مظهر انسان کامل هستند، به خوبی متوجه وظیفه مهم همسری و مادری هستند و در ۹ سال زندگی مشترک با حضرت امیر المومنین علی علیه السلام به بهترین نحو ممکن برای حضرت امیر علیه السلام همسری کرده و برای ۴ فرزند دلبندشان مادری می کنند. بنابراین نقش همسری و مادری، نقش مهمی است که حضرت زهرا بعنوان انسان کامل و الگوی جهانیان، به شدت آن را مورد توجه و اهتمام ویژه قرار دادند.
خداوند متعال این مقام و شان مهم را برای سیده بانوان جهان و تمام زنان عالم اراده کرده است و لوازم آن را در اختیار تمام زنان قرار داده است . به اراده الهی وقتی یک خانم به مقام مادری می رسد، رحمت و عطوفت حضرت رب العالمین در وجود مادر قرار می گیرد و تجسم عطوفت و رحمت در دیدگان نورانی یک مادر، بارقه رحمت الهی است.
خداوند قلب و جان یک مادر را با نور رحمت ربوبیت خود می آمیزد و به همین واسطه تحملی بالا به مادران برای تقبل رنج ها و زحمت ها در مسیر پرورش و تربیت فرزند عطا می کند که موجب تعالی یک زن می شود. خداوند ما مادرها را برای یک رسالت مهم آماده کرده است، رسالتی که بر عهده انبیاء الهی بوده است .انسان سازی مهم ترین شغل و رسالت در دنیا است .
تمام انبیا ماموریتشان تربیت انسان ها بوده است و خداوند این شغل مهم را امروز به من و شما بعنوان یک مادر واگذار کرده است . بنابراین تربیت در مرتبه اول متعلق به خداوند رب العالمین و در مرتبه بعد برای انبیا و امامان و در مرتبه سوم متعلق به یک مادر است . اما متاسفم که این شغل شریف در نظر بعضی از مادرها تنزل پیدا کرده است. البته این تنزل با هدف انجام شده است . مادران رمز موفقیت و سعادت یک جامعه هستند. جامعه ای که از سلول های بنیادین خانواده تشکیل شده و اگر این سلول های بنیادین کانون محبت و مودت و تربیت نسل صالح و سالم باشد، آن جامعه موفق خواهد بود.
اگر مادران در خانواده با تربیت صحیح، فرزندانی با ویژگی های خوب اخلاقی و انسانی تربیت کنند، همین فرزندان می توانند یک جامعه را اصلاح کنند. بنابراین برای آنکه حال جامعه ما خوب شود باید ما مادران در این جامعه وظیفه و نقش خود را بهتر ایفا کنیم. البته این نکته هم قابل ذکر است که پدران نیز مثل مادران مسئولیت تربیت فرزند را بر عهده دارند.
اما کار تربیت ، امر ظریفی است که خداوند استعداد، شایستگی و ظرافت آن را به مادر عطا کرده است . ریحانه بودن ولطیف بودن یک زن، آینه جمال الهی بودن، زنان را در این رسالت مهم بسیار کمک می کند. البته یادمان باشد این استعداد ها بالقوه هستند و در وجود مادران باید به فعلیت برسد. اینجا نقش مهم حکومت اسلامی مطرح می شود. دختران ما باید ضمن رشد فردی و اجتماعی برای مسئولیت خانوادگی رشد پیدا کنند. آماده شوند و حکومت اسلامی باید زمینه ساز این رشد و ارتقا باشد. بدون شک خانمی می تواند نسل صالح و سالم تربیت کند که مهارت و اگاهی لازم را کسب کرده باشد. حکومت اسلامی موظف است با سیاستگذاری و تقنین مناسب به دختران و زنان جامعه کمک کند تا در ضمن رشد فردی و اجتماعی بتوانند به نحو احسن به ایفای مسئولیت اجتماعی و خانوادگی بصورت توامان بپردازند. اینها با حرف محقق نمی شود. زنان ما نیازمند حمایت بیشتری هستند چون مسئولیت سنگینی بر عهده دارند.
نکته دوم در تربیت فرزندان آن است که فرزندان ما به رفتار ما نگاه می کنند نه به گفتار ما. لذا ما مادران و پدران اگر می خواهیم فرزندان خوبی داشته باشیم باید خودمان خوب باشیم و خوب عمل کنیم و بدنبال کسب علم و اگاهی و مهارت در خصوص تربیت فرزند باشیم. فرزند به تعبیر حضرت زهرا (س) میوه دل و نور چشم است.
امیدوارم خداوند متعال به تمام هموطنان عزیزم به تعداد زیاد میوه های دل عطا فرماید که چشمان ایشان به برکت آن فرزندان نورانی تر شود. بنده به لطف خداوند متعال سعی کرده ام با توکل بر خداوند و دعای خیر والدینم ، در سه عرصه فردی، اجتماعی و خانوادگی ایفای نقش کنم و به لطف خداوند موفقیت هایی در هر سه حاصل شده است اما به جرات عرض می کنم شیرین ترین وسخت ترین نقش ، نقش های خانوادگی بویژه مادری است .
شاید خیلی از انسان ها بتوانند با تلاش پزشک و استاد دانشگاه شوند، مخترع شوند، نویسنده شوند، کارگردان شوند .... اما بدون شک تربیت فرزند صالح سخت ترین و شیرین ترین موفقیت است و برای هر فردی حاصل نمی شود. یک پزشک ، استاد دانشگاه، مدیر، کارگردان و ... وقتی احساس خوشبختی می کند که فرزندان خوبی هم تربیت کرده باشد و خانواده موفقی هم داشته باشد. احساس سعادتمندی و خوشبختی و رضایتمندی از زندگی بدون داشتن خانواده موفق و کانون مودت و محبت محال است. در پایان از خداوند متعال خانواده موفق، سالم و پایدار برای تمام هموطنان مسالت می کنم.