رسوایی ویندراش تنها یکی از اقدامات نژادپرستانه‌ای است که انگلیس علیه مهاجران در این کشور مرتکب شده است.
به گزارش مرکز پایش حقوق بشر، افرادی که بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۱ از کشورهای حوزه کارائیب وارد انگلیس شده‌اند، نسل «ویندراش» نامیده می‌شوند.
این نام به کشتی «ام‌وی امپایر ویندراش» اشاره دارد که در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۸ در «تیلبری» پهلو گرفت و کارگرانی را از جامائیکا، ترینیداد و توباگو و جزایر دیگر برای کمک به پر کردن کمبود نیروی کار پس از جنگ در انگلیس آورد؛ کشتی حامل ۴۹۲ مسافر بود که بسیاری از آنها کودک بودند.مشخص نیست که چند نفر به نسل «ویندراش» تعلق دارند، اما تصور می‌شود که تعداد آنها هزاران نفر باشد.
بر اساس گزارش «ایندیپندنت»، بر اساس برآورد دانشگاه آکسفورد، آنها در میان بیش از ۵۰۰ هزار ساکن انگلیس هستند که در یکی از کشورهای مشترک‌المنافع متولد شده و قبل از سال ۱۹۷۱ وارد این کشور شده‌اند.
بر اساس اسناد فاش شده دولتی، منشاء رسوایی «ویندراش» در ۳۰ سال قانون مهاجرت نژادپرستانه است که برای کاهش جمعیت غیرسفیدپوست انگلیس طراحی شده است.
نتیجه گیری واضح در یک مقاله سفارشی وزارت کشور انگلیس آمده است که مقامات این کشور در گذشته مکرراً تلاش کرده‌اند آن را سرکوب کنند.
تحلیل ۵۲ صفحه‌ای توسط یک مورخ ناشناس که توسط گاردین رویت شده است، توضیح می‌دهد که چگونه «امپراتوری انگلیس برای عملکرد به ایدئولوژی نژادپرستانه وابسته بود» و چگونگی تأثیر آن بر قوانین تصویب شده در دوره پس از جنگ را نشان می‌دهد.
این تحلیل نتیجه می‌گیرد که منشأ «نژادپرستی ریشه‌دار رسوایی ویندراش» در این واقعیت نهفته است که «در طول دوره ۱۹۵۰-۱۹۸۱، هر بخش از قوانین مهاجرت یا شهروندی حداقل تا حدی برای کاهش تعداد افراد طراحی شده است.»
رسوایی «ویندراش» باعث شد که صدها مهاجر کارائیب که در انگلیس زندگی و کار می‌کردند توسط قوانین مهاجرتی به دلیل سیاست‌های «محیط خصمانه» دولت این کشور، هدف قرار گیرند.
در نتیجه، بسیاری از سالمندان به طور ناگهانی از کار منع شدند، از دسترسی به خدمات دولتی منع شدند و دسترسی به مزایای رفاهی را از دست دادند. حتی در مواردی بازداشت و تبعید شدند.
برخی از قابل توجه‌ترین موارد شامل مردی بود که بیش از ۳۰ سال در انگلیس کار کرده و مالیات پرداخت کرده بود و مجبور به پرداخت ۵۴ هزار پوند برای درمان سرطان شد و زنی که به مدت ۵۰ سال در انگلیس زندگی می‌کرد و به یک بازداشتگاه انداخته شد.
این مشکل برای نخستین بار در آوریل ۲۰۱۸ طی نشستی در کمیسیون عالی جامائیکا در لندن آشکار شد که در آن سیاستمداران، دیپلمات‌ها و فعالان مبارزات انتخاباتی از وزرا درخواست کردند که درمان فوری برای «وضعیت در حال توسعه» ارائه دهند که در آن، به دلیل تغییرات در سیستم مهاجرت، مهاجران کارائیب «مهاجران غیرقانونی» تلقی می‌شدند.
این بدان معناست که مهاجران مسن کارائیب از دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی سرویس سلامت همگانی انگلیس محروم می‌شدند، شغل خود را از دست می‌دادند و حتی تهدید به اخراج می‌شدند.
طبق اطلاعات رصدخانه مهاجرت در دانشگاه آکسفورد، از حدود ۵۵۰ هزار نفر از کارائیب که بین سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۷۳ به انگلیس مهاجرت کردند، تقریباً ۵۰ هزار نفری که هنوز در انگلیس هستند ممکن است هنوز وضعیت اقامت خود را تنظیم نکرده باشند.
از این رو، به دلیل قانون «محیط خصمانه» آنها را «مهاجران غیرقانونی» می‌دانست و آنها را از بسیاری از حقوق خود به عنوان شهروند انگلیس محروم کردند، مگر اینکه بتوانند ثابت کنند که انگلیسی هستند.
دولت انگلیس مدعی است که احتمالا بیش از ۱۶۰ عضو از نسل «ویندراش» به اشتباه بازداشت یا اخراج شده باشند اما بیش از هزار و ۲۷۰ ادعا به یک طرح جبران خسارت در این باره داده شده است.