به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر به نقل از سایت خبری سیتی نیوز اتاوا، مگ مک کالوم، مدیر اجرایی اتحاد برای پایان دادن به بیخانمانی اتاوا، می گوید هر کسی در کانادا می تواند بی‌خانمان شود و این یک شکست شخصی نیست، بلکه شکست سیاست کانادایی است؛ سیاست های کانادا نیروی محرکه اصلی بیخانمانی در پایتخت است.
بر اساس این گزارش، شهرداران، رهبران پلیس و مشاغل در انتاریو از دولت می‌خواهند که کمک بیشتری برای مقابله با بحران‌های رو به رشد بیخانمانی و مواد افیونی که هم شهرهای بزرگ و هم شهرهای کوچک را در بر گرفته است، ارائه کند. شهرداری‌های سراسر ایالات با افزایش جمعیت بیخانمانها دست و پنجه نرم می‌کنند که ناشی از تأثیرات مخرب همه‌گیری کووید-19 و افزایش بیزاری و بی‌اعتمادی نسبت به پناهگاه‌های بزرگ با مکان‌های شلوغ و بدون بهداشت و رفاه عمومی است.
سارا فگلمن، تحلیلگر کانادایی در این زمینه می گوید: «بحران مواد افیونی همچنان اثرات اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی بر مشاغل و جوامع انتاریو، به ویژه بیخانمانها دارد. اطلاعات اخیر منتشر شده در کانادا نشان می‌دهد که به طور متوسط به 40 نفر در شبانه‌روز در یک سال و نیم گذشته گفته شد که هیچ تختی برای آنها در پناهگاه‌های بی‌خانمان‌های تورنتو وجود ندارد.
پاول آنسلی، عضو شورای شهر تورنتو در مصاحبه ای نیز گفت: «رکوردی در تعداد مرگ و میر افرادی که در گذشته بی خانمانی را تجربه کرده اند وجود داشته است. به سختی می توانم باور کنم که بین افرادی که در خیابان های ما جان خود را از دست داده اند و اینکه ما با بی تفاوتی مردم را از پناهگاه هایمان دور می کنیم، ارتباطی وجود ندارد. آمارهای مراکز تحقیقات کانادایی نشان می دهد که سال گذشته بیش از 200 نفر در تورنتو جان خود را از دست دادند من واقعاً نمی فهمم که چرا دولت نمی پذیرد که ما مشکلی داریم، فکر نمی کنم این چیزی برای خجالت باشد. من به عنوان یک عضو شورا از اینکه مردم در خیابان های ما زندگی می کنند خجالت می کشم.»