به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، سایت انجمن آزادی خواهان کانادا (CCLA) در یاداشتی نوشت: تعدادی از نهادهای جوامع مدنی در کانادا خواستار خاتمه بخشی به استفاده طولانی مدت و غیرضروری زندانها از سلول های نظارتی، که ساختار «افراطی» سلول انفرادی است، شدند.
بر اساس این گزارش، افرادی که در معرض این نوع حبس قرار می‌گیرند ابتدا مورد بازرسی بدنی عریان قرار می‌گیرند و سپس به تنهایی در سلولی با چراغ‌های دائمی روشن و دسترسی محدود به توالت یا آب قرار می‌گیرند. زندانی دائماً از طریق پنجره یا دوربین امنیتی زیر نظر گرفته می شود و کارکنان زندان موظفند تمام مدت زمانی که زندانی در اتاق حبس قرار دارد وی را مورد مشاهده دقیق قرار دهند.
این پایگاه کانادایی می نویسد: محدودیت شدید ۷۲ ساعته برای قرار دادن برخی افراد مشکوک به بلع مواد مخدر در سلول‌های نظارتی برای بیش از یک دهه وجود داشته است. این یاداشت به اظهارات مخالفان اعمال این رویه قضایی اشاره می کند با این ادعا که در بسیاری از موارد این مکان‌ها غیرقابل توجیه یا غیرضروری هستند؛ چرا که با توجه به آسیب‌های قابل توجهی که افراد از طریق قرار گرفتن مداوم در معرض نور، عدم ارتباط زندانی با عوامل انسانی، کیفیت پایین غذا، و عریان سازی در سلول انفرادی ایجاد می‌کنند غیرانسانی است.
در این یاداشت به نقل از برخی قربانیان این وضعیت ناگوار آمده است که کارکنان زندان می‌توانند زندانیان را برای مدت نامعلومی برای کشف هرگونه مواد مشکوک قابل بلع در سلول‌های انفرادی قرار دهند. برخی نهادهای حقوق بشری در کانادا از سازمان اصلاح و تربیت کانادا خواسته اند تا وضعیت اینگونه بازداشتگاه ها را تغییر دهند. علارغم اینکه دولت فدرال با صدور یک سند، ضرورت تغییر این وضعیت را تشخیص داده است اما مقامات با درخواست زندانیان برای اسکن بدن یا اشعه ایکس جهت اثبات اینکه حامل مواد قاچاق نیستند موافقت نکرده اند و اصرار دارند که فرد مشکوک حتماً شرایط تشخیص میدانی مبتنی بر حبس انفرادی را تحمل کند.