به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، خبرگزاری امریکایی سی‌ان‌ان در گزارشی از نابرابری نژادی در امریکا می‌نویسد: شیکاگو، نیویورک، و دیگر شهر‌های بزرگ دست به گریبان نابرابری‌های نژادی در موارد ابتلای ویروس کرونا هستند. این در حالیست که نامساواتی‌های اقتصادی دیرینه، توسط این پاندمی آشکار شده و باعث آسیب دیدن نامتناسب و بیش‌ از اندازه سیاه‌پوستان و لاتینوها شده است.

در شیکاگو طبق گفته مسئولان در این هفته 72 درصد از مرگ‌های ناشی از ویروس در میان سیاه‌پوستان رخ داده است که تنها 30 درصد کل جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند. فرماندار شیکاگو لوری لایت‌فوت که کمپین سلامت عمومی را برای جوامع اقلیت‌ها به راه انداخته است می‌گوید :«این ارقام بسیار هولناک هستند.»

70 درصد از مرگ و میر کرونا در امریکا آفریقایی-تبارها هستند

بل ادواردز فرماندار لوییزیانا گفت که بیش از 70 درصد از 702 مورد مرگ ناشی از کرونا، مربوط به بیماران آفریقایی-آمریکایی بوده که تنها 32 درصد جمعیت ایالت را به خود اختصاص می‌دهند.

بازتاب نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی و تفاوت‌ها در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی در  نخستین داده‌هایی که در نیوجرسی و میشیگان بدست‌ آمده دیده می‌شود. در این ایالات سیاه‌پوستان بیش از 40 درصد از مرگ‌های ناشی از کووید 19 را به خود اختصاص می‌دهند، در حالیکه تنها 14 درصد از جمعیت کل این دو ایالت را تشکیل می‌دهند.

معاون فرماندار میشیگان، گارلین گیل‌کرایست (که رییس کارگروه ویژه بررسی دلایل آسیب‌پذیری بیشتر جامعه سیاه‌پوستان آمریکایی در قبال ویروس کرونا است) می‌گوید: « مردم خانه‌خراب می‌شوند. من 15 نفر از خویشاوندان خود را در شهر دترویت بخاطر این ویروس از دست داده‌ام.»

در نیویورک به گفته مقامات شهر، قربانیان اسپانیایی‌تبار ویروس کرونا، 34 درصد آمار مرگ و میر را به خود اختصاص داده‌اند، و این در حالی است ‌که 29 درصد از جمعیت بیش از هشت میلیونی شهر را تشکیل‌ می‌دهند. سیاه‌پوستان نیویورک نیز که 22 درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند، 28 درصد از کشته‌های ویروس کرونا در این شهر را به خود اختصاص داده‌اند.

فرماندار نیویورک اندرو کومو ضمن تعهد به افزایش آزمایش‌ها و تحقیقات در میان جامعه سیاه‌پوستان و لاتینو‌ها، این سوال را پرسید که: «چرا سیاه‌پوستان و لاتینو‌های بیشتری دچار این ویروس می‌شوند؟»

«ما شاهد این مسئله در سرتاسر کشور هستیم. میدانم که تعدد بیماری‌های مزمن وجود دارد، اما فکر می‌کنم این تنها دلیل نیست. می‌دانید، همیشه اینگونه به نظر می‌رسد که فقرا باید بیشترین هزینه را بپردازند. چرا اینطور است؟ فرقی نمی‌کند که چه موقعیتی باشد.»

در حوادث امریکا، اقلیت‌ها بیشتر قربانی می‌شوند

به گفته کومو، این نامساواتی‌ها یادآور مصیبتی هستند که طوفان کاترینا 15 سال پیش برای سیاه‌پوستان آمریکا به بار آورد. این طوفان رده سومی که بادهایی با سرعت 127 مایل در ساعت داشت و باعث سیل شدید شد، مستقیما یا غیر مستقیم باعث مرگ 1577 نفر در لوییزیانا شد و فاجعه‌ای را به بار آورد که نابرابری‌های ماندگار نژادی و اقتصادی را نمایان کرد.  او گفت: «مردمی که روی سقف خانه ها ایستاده بودند سفیدپوستان پولدار نبودند.»

سیاه‌پوستان آمریکایی کمتر بیمه هستند و لذا کمتر قادر به پرداخت هزینه آزمایش هستند. آن‌ها بیشتر در مشاغل بی‌ثبات کار می‌کنند  و از مشکلات پزشکی نظیر آسم، دیابت، فشار خون و مشکلات قلبی رنج می‌برند که آسیب‌پذیری آن‌ها رادر قبال کووید 19 افزایش می‌دهد.

نابرابری‌ در حقوق، مالکیت خانه،‌ استخدام،‌ ثروت، تحصیلات ، حبس و زندانی شدن، و مرگ و میر نوزادان را نیز در نظر بگیرید. بنابر تحلیل مرکز تحقیقات پیو، سیاه‌پوستان بیشتر در مناطق شهری زندگی می کنند که (نسبت به مناطق روستایی و برون‌شهری) بخاطر تراکم بیشتر ویروس زودتر شیوع پیدا می شکند.

شرایط ناعادلانه اقتصادی عامل کشتار اقلیت‌ها

کارگران سیاه‌پوست و لاتینو کمتر می‌توانند از خانه کار کنند. به گفته موسسه سیاست اقتصادی تنها 20 درصد از کارگران  سیاه‌پوست و 16 درصد از لاتینوها گفته‌اند که می توانند کار خود را از درون خانه انجام بدهند. این در حالیست که تقریبا 30 درصد کارمندان سفیدپوست قادر به انجام دورکاری بوده اند.

در شیکاگو، افراد سیاه‌پوست غیر لاتینو، بیش از دیگران احتمال ابتلا و مرگ ناشی از ویروس کرونا را داشته اند. آن‌ها 52 درصد از موارد ابتلا به کرونا را به خود اختصاص می دهند که با در نظر گرفتن جمعیت می توان گفت این گروه دو برابر بیشتر از سفید‌پوستانِ غیر لاتینو، احتمال ابتلا به ویروس دارند.

دکتر عبدالله پرَت که در آوژانس مرکز پزشکی دانشگاه شیکاگو کار می‌کند می‌گوید: «همه چیزهایی که ما به عنوان یک آمریکایی در نظر می‌گیریم و می‌گوییم این آرزوی ماست، در همه این موارد سیاه‌‍پوستان در آخر لیست هستند. همه این چیزها وقتی کسی ویروسی مثل  کووید 19 داشته باشد یک طوفان تمام عیار را بوجود می آورند.»

بیشتر آن‌ها کارمندان خدمات غذایی هستند که حقوق پایین‌تری دارند. و وجود آن‌ها بسیار ضروروی است. کارگران رستوران‌ها و پیک‌ها. پلیس و زندانبان‌ها. کارگران مترو، رانندگان اتوبوس، و کارمندان خدمات درمانی.

طنز غم‌انگیز این پاندمی آن‌جاست که یک طبقه کامل از مردمی که مدتهای طولانی فراموش شده بودند به یکباره در بحران سلامت ملی، ضروری و مهم شناخته می شوند.

در نیویورک، کشته‌های سیاه‌پوست و لاتینوی ویروس، دوبرابر بیشتر از کشته‌های سفیدپوست است.

به گفته پَت فوی، رییس و مدیرعامل اداره حمل و نقل شهری که خود از مبتلایان کووید 19 است،‌ حداقل 50 نفر از کارگران حمل و نقل بخاطر ابتلا به ویروس کرونا در هفته‌های اخیر مرده‌اند و بیش از 7000 نفر از آن‌ها یا تست مثبت داشته و یا خود را قرنطینه کرده‌اند. این سازمان با 71000 کارگر به اداره مترو، اتوبوس، و خطوط ریلی می‌پردازد.

به نقل از اتحادیه کارگران حمل و نقل، حداقل 22 مورد از کشته‌ها مربوط به سازمان ترانزیت شهر نیویورک بودند، سازمانی که با 5100 کارگر کنترل متروها و خطوط اتوبوس شهر را بر عهده دارد. 15 نفر از کشته‌ها از کارگران سیاه‌پوست و لاتینو بودند. 46 درصد نیروی این سازمان سیاه‌پوست و 17 درصد آن اسپانیایی‌تبار هستند.

انتقاد امریکایی‌ها از بی توجهی سیستم امریکا به بی عدالتی اجتماعی

روز جمعه در جلسه مطبوعاتی کاخ سفید در مورد ویروس کرونا، جروم آدامز، جراح کل و سخنگوی ارشد بهداشت عمومی ایالات متحده، در مورد بیماری‌های مزمنی چون آسم و فشار خون بالا سخن گفت که به شکل نا متناسب و در سطح بالایی در میان جوامع اقلیت‌ها رواج دارند. او [که خود یک سیاه‌پوست  است] اسپری استنشاقی خود را نشان داد و گفت «از ترس حملات مهلک آسمی» سال‌هاست آن را همراه خود دارد.

آدامز بر اهمیت قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی که در سراسر کشور در حال اجراست تاکید کرد و اشاره کرد که سیاه‌پوستان آمریکایی احتمالا بیشتر در مناطق پرجمعیت و خانه‌هایی که چندین نسل را در خود جای داده‌اند زندگی می‌کنند. او متعهد شد که دولت اقداماتی را برای تضمین «فرصت یکسان سلامت ماندن برای همه» انجام خواهد داد.

دکتر مونیکا پیک [که در اورژانس مرکز درمانی دانشگاه شیکاگو کار می‌کند] می‌گوید: «معلوم نیست که چند فاجعه باید اتفاق بیافتد تا ما به عنوان یک ملت بخواهیم آن‌چه همواره در مقابل چشمانمان بوده است را بفهمیم. چه تعداد کاترینا؟ چند پاندمی ویروس کرونا؟ چه تعداد بلای طبیعی باید اتفاق بیافتد تا ما متوجه نابرابری‌های ساختاری که در کشورمان وجو دارد بشویم،‌ نابرابری‌هایی که همچنان جان افراد آسیب‌پذیر میان ما را می گیرند.»