به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستادحقوق بشر، وب سایت شبکه خبری الجزیره گزارش داد:  در سال 2001 بیماری تب برفکی سراسر انگلیس را فرا گرفت، از اسکاتلند گرفته تا کرن وال در جنوب انگلیس که بسیاری از صنایع انگلیسی را نابود کرده و میلیاردها پوند خسارت به این کشور وارد کرد.

از دید برخی از انگلیسی ها، برخی رسانه ها و دولت، چین مسول این اتفاق بود.

شیوعی که حدود 20 سال پیش رخ داد و موجب انهدام میلیون ها راس دام و نابود شدن زندگی روستایی بسیاری از کشاورزان شد.

علت اصلی شیوع تب برفکی در سال 2001 هنوز نامشخص است اما مشخص شد که این بیماری بخاطر تجارت با چین در انگلیس رخ نداده است.

یک کشتارگاه در اسکس در جنوب انگلیس برای اولین بار وجود تب برفکی در میان خوک ها را گزارش کرد اما به اعتقاد برخی این عفونت از مزرعه ای در نورثامبرلند در شمال انگلیس به این منطقه آورده شده بود، جایی که خوک ها مدت ها قبل به این بیماری مبتلا شده بودند.

جابز لم، مبارزی برای حقوق برابر

در 27 مارس 2001  رسانه های انگلیس اعلام کردند که دولت درحال بررسی گزارشاتی مبنی بر استفاده از گوشت هایی در رستوران های چینی است که بصورت غیرقانونی وارد کشور شده است و احتمالا منبع بیماری هستند.

در آن زمان جابز لم که برای حقوق برابر مبارزه می کرد، به حمایت از قربانیان چینی ناشی از نفرت مردم پرداخته و شروع به دریافت گزارشات بیشتری از گوشه و کنار نمود.

بدرفتاری های فیزیکی و کلامی در خیابان ها و رستوران های چینی در حال افزایش بود.

 جابز لم در مصاحبه با الجزیره گفت: تماس های زیادی با من گرفته شد که در آنها عنوان می شد مردم بعنوان مشتری وارد رستوران نمی شدند بلکه برای بازی فوتبال می امدند و در همین حین شعارهای نژادپرستانه سر می دادند. برخی صدمه دیدند. مردم درحال پرتاب لیوان به بیرون از مغازه بودند.

40% از درآمد تمامی رستوران های چینی در کشور کاهش یافت و عده ای نیز حتی یک مشتری نداشتند.

کلینت وو که مالک یکی از رستوران های چینی در خیابان استوول در نیوکاسل است در مصاحبه با الجزیره گفت: بخاطر شایعات کسب و کارم به سرعت روبه نابودی رفت. نه تنها رستوران من بلکه تمام رستوران های این خیابان با ورشکستی مواجه شدند.

با شیوع بیماری تب برفکی که ریشه آن در مزرعه ای در فاصله 7 مایلی ما درنورثامبرلند بود، همه توجهات به سمت رستوران های این خیابان جلب شد، رستوران هایی که گوشت خوک خود را از کشاورزان آن منطقه تامین می کردند.

بیانیه ای که توسط یکی از مقامات وزارت کشاورری، ماهی گیری و غذایی (MAFF) اعلام شد، باعث عصبانیت و ترس همه شد.

با وجود عدم شواهد کافی و عدم تایید یا تکذیب رسمی دولت، روزنامه ها همچنان به نشر اکاذیب ادامه می دادند.

مثلا دیلی میرر، در سرخط روزنامه خود نوشت: گوسفند و سس خوک ماده،  و با این تیتر نژادپرستی علیه غذاهای چینی بی مزه را تقویت نمود.

در یکی از ستون های این روزنامه نوشته شده بود: شاید غذایی که برای اخرین بار خریداری کردید استاندارد نبوده و حتی شما را مریض کرده باشد.این صحبت ها در نهایت منجربه حمله های نژادپرستانه و سوء رفتارهای مردم شد.

براساس صحبت های سارا یه، موسس دیمسام، که وبسایتی با هدف حمایت از مردم چینی- انگلیسی است، این سطح از قلدری و تحکم، اجتماعی را که برای شرکت در جنبش ها تردید داشتند را گالوانیزه نمود. این حرکت کاملا اشتباه و ناعادلانه بود.

او افزود: این اتفاق به قدری تلخ بود که چینی ها سرشان را پایین افکنده  و از رفتن به محل کار خودداری می کردند، اما از نظر من این اتفاق چندان هم بد نبود، زیرا نشان می دهد که نژاد پرستی همچنان در انگلیس ادامه دارد.

شکل

- در 8 آوریل 2001 اعضای CCRAG مانند آناچن (نفر سوم از سمت چپ)، سارا یه (وسط)، جابز لم (نفر سمت راست)در مقابل وزارت کشاورزی، ماهی گیری وغذا اعتصاب کرده و خواهان برگزاری جلسه ای با ویزر نیکولاس براون شدند.

لم، اعضای دیمسام و بسیاری از گروه های مختلف چینی، مانند انجمن بخش چینی نشین های لندن، گروه حقوق مدنی چینی ها (CCRAG) را تشکیل داده و شروع به تکذیب اظهارات بی پایه  واساس کردند.

این انجمن نقشی کلیدی را ایفا نمود.

بدین تریتب آنا چن، یکی از اعضای CCRAG یک کمپین رسانه ای ترتیب داده و گزارشات غلط روزنامه ها را به چالش کشیده و مصاحبه هایی با مبارزان جنبش های مختلف ترتیب داد.

وبسایت دیمسام جامعه را در جریان کمپین قرار داده و از همه خواست که اعتراض خود را در گردهمایی 8 آوریل 2001 نشان دهند که از محله چینی های لندن شروع شده و تا وستمینستر و دفاتر اصلی MAFF ادامه داشت.

این راهپیمایی که در آن هزار نفر شرکت داشتند، گردهمایی غیرعادی برای جامعه چینی- انگلیسی ها محسوب می شد.

یه می گوید که اعتراض کنندگان شامل دانشجویان، کارگران، مهاجرات و کودکانی بودند که در انگلیس متولد شده بودند.

عده ای برای اولین بار در اعتراضات شرکت کرده بودند. چینی ها در گروه های مختلف سنی و از نسل های مختلف در کنار هم راهپیمایی می کردند که این صحنه بسیار الهام بخش بود.

در MAFF، آنها جلسه ای با ویزر نیکولاس براون داشتند، سپس با رئیس حزب کارگر صحبت کردند که برای مشاهده معترضین به خیابان آمده بود.

او در خطاب به جمعیت گفت که کار دولت مبنی بر ربط دادن این بیماری به رستوران های چینی درست نبوده و گزافه گویی های نژاد پرستانه در رسانه ها را مورد انتقاد قرار داد.

این انجمن توانسته بود بی گناهی چینی ها را ثابت کند. اما به گفته یه" ما برنده نزاع بودیم نه جنگ.

وضعیت رستوران های این خیابان دیگر به حالت گذشته بازنخواهد گشت.

کلینت وو در کنار سایر مالکان کسب و کار چینی در نیوکاسل گروه تاجران بخش چینی نشین را راه انداخته و از دولت خواهان دریافت 20هزار پوند خسارت است.

او می گوید: برای یک خیابان تجاری این مبلغ، عدد قابل توجهی نیست، باید در نظر داشته باشید که وضعیت کسب و کار این خیابان دیگر مانند گذشته نخواهد بود.

طبق تخمین های CCRAG مبلغ درخواستی پاسخگوی ضرر 24 میلیون پوندی صنعت دامداری چینی نیست.

در سپتامبر همان سال، یعنی 7ماه پس از اولین مورد شیوع بیماری تب برفکی، بیماری به پایان رسید.

امروزه علاوه بر ترس شیوع بیماری کرونا، پراکندگی چینی ها و همچنین کسانی که اصلیت شرقی و جنوب شرقی آسیایی دارند، مجددا مورد آزارو اذیت های نژاد پرستانه قرار گرفته اند.

چند هفته قبل از آنکه انگلیس قوانین منع عبور و مرور صادر کند، رستوران های چینی در این کشور بخاطر مساله نژاد پرستی و رفتارهای نامناسب در خیابان، کاهش 75% کسب و کار خود را گزارش کردند.

با این وجود لم هنوز خوش بین است. او می گوید: نسل جوانتر چینی ها راحت تر از گذشته می توانند دیدگاه های خود را بیان کنند و سازمان های زیادی به کمک بخش های مختلف جامعه آمده اند.

همچنین انجمن های مختلفی آمادگی خود  را برای همکاری اعلام کرده اند. آنها در جنبش ها و کمک های اجتماعی و شرکت در این اعتراضات به یاری هم می شتابند. بنظر می شود به آینده امیدوار بود.