به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر به نقل از خبرگزاری الجزیره، فاصله‌گذاری اجتماعی در زندان در زمان شیوع ویروس بیشتر به معنی سلول انفرادی است، و این در حالی است که نگهبانان خواهان آزادی پیش از موعد زندانیان هستند.

همزمان با تلاش سازمان‌های مختلف برای توقف شیوع کرونا، در سراسر انگلیس و ولز زندانیان تقریبا کل 24 ساعت شبانه روز را باید در سلول‌های خود بگذرانند و بعضی از آن‌ها باید دو نفری در سلول‌های تک نفره سر کند. برای افرادی که پشت میله‌های زندان به سر می‌برند، واقعیت زندگی در قرنطینه خطرات بی‌سابقه‌ای را به همراه دارد.

در مراکز شلوغ، فاصله‌گذاری اجتماعی غیر ممکن است و اجرای اقدامات بهداشتی به سختی امکان پذیر است، لذا کارشناسان هشدار می‌دهند که زندان‌ها می‌توانند به محلی برای کشت و گسترش ویروس تبدیل شوند. به علاوه با کمتر شدن تعداد کارکنان در زندان‌ها، برقرای ساعات خروج از سلول بخاطر ملاحظات امنیتی سخت‌تر می‌شود.

زندانیان انگلیسی بیشتر از مردم عادی به کرونا مبتلا می‌شوند

در ماه مارس، اولین زندانی انگلیسی که یک مرد 84 ساله بود در اثر ابتلا به کرونا درگذشت. تا روز یکشنبه در میان 29 زندان، 2 زندانی دیگر نیز جان خود را از دست داده و آزمایش کرونای 88 نفر دیگر نیز مثبت شده بود. این مسئله درخواست‌‌های فوری برای آزادی زندانیان به منظور کاهش سرعت شیوع را در پی داشت. آندریا آلبات،‌ رییس انجمن روسای زندان‌ها در مصاحبه با الجزیره گفت : «نسبت به جمعیت عمومی، ما [در زندان‌ها] درصد بالاتری از مردمی که ممکن است بخاطر ابتلا به کرونا بمیرند را داریم.»

ماه گذشته، دفتر حسابگری ملی انگلیس (National Audit Office) فاش کرد که زندانیان در شرایط ناامن و شلوغ نگه‌ داشته می‌شوند و بسیاری به اجبار به صورت دونفره در سلول‌هایی که برای یک نفر ساخته شده قرار گرفته‌اند. بر اساس این گزارش همچنین زندانیان بدون دسترسی به خدماتی که بدان نیاز دارند نگه‌داری می‌شوند. بیم آن می‌رود که با محدودیت‌های ناشی از ویروس کووید19 این شرایط بدتر شود.

هشدار درباره وخامت شرایط زندانیان

به گفته آلبات، به غیر از کارهای ضروری که به آشپزخانه یا لباس شستن مرتبط می‌شود، "هی‌چگونه فعالیت جانبی" در زندان وجود ندارد .‌«هربار تنها تعداد کمی از زندانیان می‌توانند از سلول‌ های خود خارج شوند تا کارهای ضروری را انجام دهند -سلول را تمیز کنند، حمام کنند، تلفن بزنند،‌ یا به فضای باز بروند». او گفت فعلا این کارها هر روز انجام می‌شوند اما هشدار داد که با روند کاهشی تعداد کارکنان زندان‌ها، ممکن است این شرایط تغییر کند.

آلبات گفت: «ما اکنون در شرایطی هستیم که دولت باید تصمیم بگیرد؛ ویروس در زندان‌های ما در حال شدت‌ پیدا کردن است. اگر ما الان و همین هفته جمعیت زندان‌ها را با طرح‌های آزادی زودهنگام کم نکنیم، تعداد مبتلایان بسیار زیاد خواهد شد و دیگر فایده‌ای ندارد».

وزارت دادگستری انگلیس این هفته اعلام کرد که حدودا 4000 نفر از زندانیان کم خطر با گواهی موقت آزاد خواهند شد. به همین منوال در ایرلند شمالی نیز 200 نفر از زندانیانی که سه ماهه پایانی محکومیت خود را می‌گذراندند آزاد خواهند شد. دولت اسکاتلند قانونی فوری را پیشنهاد داده که بر اساس آن وزرا اجازه پیدا می‌کنند تا در صورت کاهش کارکنان زندان و متعاقبا افول سطح امنیت زندان‌ها، بتوانند زندانیان را پیش از موعد آزاد کنند.

در پی این اقدام روسای زندان‌ها و سازمان‌های تبلیغاتی از جمله انجمن استیناف و اصلاحات زندان ها[1]، خواستار آن شدند که در سیستم دادگستری بریتانیا که بالاترین نرخ حبس را در اروپای غربی دارد تعداد زندانیان کاسته شده و برای کنترل این ویروس تلاش شود.

زندانیان زندان «اچ‌ام تامساید»، یک زندان خصوصی که تحت مدیریت شرکت «سرکو» است، بیش از 23 ساعت و نیم در سلول خود نگه داشته می‌شوند و تنها 20 دقیقه را بیرون از آن می‌گذرانند.

هشدار کارشناسان درباره سلامت روان زندانیان انگلیسی

جان پودمور، یکی از روسای سابق زندان‌ها که اکنون استاد علوم اجتماعی کاربردی در دانشگاه دورهام و مشاور آزاد عدالت کیفری است میگوید: «سطح بیماری کارمندان زندان‌ها به صورت نمایانی در حال افزایش است. هر روز تعداد کمتری از کارمندان باید مراقب زندانیان سخت‌تری باشند.»

«قرنطینه طولانی باعث تشدید مشکلات سلامت روانی خواهد شد. حتی کلمه "بی‌سابقه" نیز نمی‌تواند شرایط اکنون ما را توصیف کند. اگر خود را در انفرادی در یک توالت بدون دیوار و پرده به همراه شخصی که تا کنون ندیده بودید تصور کنید متوجه می‌شوید که پیامدهای بسیاری برای سلامت روان خواهد داشت.»

احتمال دچار بودن به مشکلات روانی در افرادی که در زندان هستند بیش از افرادی است که در جامعه زندگی می‌کنند،‌با این حال زندانیان کمتر از مردم عادی می‌توانند شرایط سلامت روان خود را مدیریت کنند چرا که بیشتر جنبه‌های زندگی روزمره آن‌ها تحت کنترل دیگران است. و در این دوران بی‌سابقه،‌ همان کنترل کمی هم که داشتند تقریبا از بین می‌رود.

قرنطینه شدن و محدود شدن طولانی مدت در یک سلول روی سلامت ایمنی نیز تاثیر می‌گذارد و به گفته مورفی دسترسی کم به روشنایی روز و حرکات آزادانه باعث می‌شود که خوابیدن دشوار شود.

[1] Prison Reform Trust and Appeal