به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، وب سایت روزنامه گاردین گزارش داد: تعداد خانوارهای دارای فرزند که گرسنگی می‌کشند از آغاز قرنطینه دو برابر شده است و میلیون‌ها انسان برای آنکه بتوانند از عهدة هزینة خوراکشان برآیند دچار چالش شده‌اند.

داده‌های جدیدی که بنیاد غذا به‌طور اختصاصی با آبزرور به‌اشتراک گذاشته است نشان می‌دهد که در پنج هفتة گذشته حدوداً یک پنجم خانوارهای دارای فرزند توانایی دسترسی به غذای کافی را نداشته‌اند و خانواده‌هایی که پیش از این نیز آسیب‌پذیر بودند حال با حذف اجباری وعده‌های غذایی و فرزندانی که خوراک کافی به آن‌ها نمی‌رسد دارند با انزوا و از دست دادن درآمد دست و پنجه نرم می‌کنند.

برای خانواده‌های پرجمعیت‌تر، خانواده‌های تک سرپرست و خانواده‌هایی که دارای فرزند ناتوان هستند، این تنش سهمگین است.  ۳۰ درصد از تک‌سرپرست‌های گزارش‌شده و ۴۶درصد از والدین با فرزندی ناتوان در وضعیت ناامنی غذایی به‌سر می‌برند و مدیریت نیازهای اولیة غذایی برای آن‌ها دشوار است. حال که با بسته شدن مدارس فرزندانشان دیگر نمی‌توانند به صبحانه‌های رایگان و نهارهای مدرسه دسترسی داشته باشند، خانواده‌های فقیرتر در وضعیت بحرانی به سر می‌برند.

برنامه دولت مبنی بر اینکه تا بازگشایی مدارس به دانش‌آموزان کپن غذایی به ارزش ۱۵ پوند در هفته تعلق گیرد، دارای مشکلات متعددی بوده است، چرا که بسیاری از والدین نمی‌توانستند کپن‌ها را دریافت کنند یا آن‌که نمی‌توانستند در سوپرمارکت‌ها آن‌ها را نقد کنند.

بنا به اظهارات بنیاد غذا، از ۶۲۱ هزار کودکی که پیش از پاندمی به صبحانه رایگان دسترسی داشتند، تنها ۱۳۶ هزار نفر از آن‌ها با جایگزینی تأمین می‌شوند. با این حال، ۳۱ درصد کودکانی که اجازه استفاده از وعده‌های رایگان مدرسه را داشتند هنوز هیچ چیز معادل آن دریافت نمی‌کنند و این باعث شده است که بیش از ۵۰۰ هزار کودک گرسنگی بکشند.

اما تامپسون، در نوشته‌ای که در روز یکشنبه در آبزرور نوشت، دولت را تشویق کرد تا کودکان را در اولویت خود قرار دهد. سال گذشته، تامپسون در جمع سفیران جوان غذا و کمپین حق به غذای کودکان در خیابان داونینگ حضور یافت؛ هدف آن‌ها درخواست استقرار گروه مراقبتی مستقل برای مراقبت از غذای کودکان برای کمک به کاهش فقر غذایی و هم‌چنین برای نظارت تغذیة دوران کودکی بود. یک سال بعد، دولت همچنان پاسخی رسمی به این درخواست ارائه نکرده است.

تامپسون می‌نویسد «پذیرش یا حتی باور آن سخت است که هنوز کودکانی هستند که در این کشور ثروتمند و به‌شدت کارامد گرسنگی می‌کشند. اما میلیون‌ها کودک گرسنه در اینجا وجود دارند. مسأله انکارناپذیر این است که دولت هنوز طناب نجاتی برای کمک به آن‌هایی که نمی‌توانند از پس تهیة غذا برآیند نینداخته است. ما نیاز به حمایت اورژانسی درآمدی داریم تا به جیب خانواده‌هایی که تحت فشار هستند پول تزریق شود.»

بانک‌های غذایی در دوران قرنطینه غرق در درخواست‌ بوده‌اند. جمعة گذشته، تراسل تراست گزارش کرده است که افرادی که نیازمند حمایت از بانک‌های غذایی‌اش بوده‌اند تا پایان ماه مارس به‌نسبت همین زمان در سال گذشته افزایش ۸۱ درصدی داشته است. درخواست خدمات بانک غذایی از سوی کودکان نیز ۱۲۱ درصد افزایش داشته است. شبکة مستقل غذایی موج مشابهی را گزارش کرده است، افزایش ۵۹ درصدی درخواست برای حمایت اورژانسی غذایی بین فوریه و مارس.

آنا تیلور، مدیر اجرایی بنیاد غذا، از دولت درخواست کرد تا یک طرح حمایت درآمدی اجرا کند که منافع کودکان دوبرابر شود و هر دو هفته یک بار پرداخت شود.

او می‌گوید: «لازم است که دولت برای محافظت از کودکان آسیب‌پذیر سریع‌تر حرکت کند و آن‌ها را به‌عنوان یک اولویت قرار دهد. دسترسی داشتن به مواد غذایی یک حق اولیة انسانی است. خانواده‌های در حال تقلا نیاز دارند که در جیب‌هایشان اکنون پول داشته باشند و ما نیاز داریم که دولت فوراً برای ارائة راه‌حل به‌دنبال حمایت درآمدی و منافع کودکان باشد.»

«لازم است ما مبتکرتر باشیم.»

فلیکس پلات، ۱۵ ساله، نورفولک

«خیلی سخت است. بابا تعمیرکار است و مامان در خانه می‌ماند اما ما نه نفر زیر ۱۸ سال هستیم که تمام وقت در این خانه‌ایم: سه نفرمان ابتدایی هستند، دو نفر دبیرستان، یک نفر پیش‌دانشگاهی است و سه تا هم کوچک هستند. ما باید در خصوص چیزی که می‌خوریم مبتکرتر باشیم-چیزهای ساده‌تری مثل پاستا و پیتزا و ماهی انگشتی که ارزانتر هستند و طبخشان راحت‌تر است.

خوراکی یا مهمان شدنی در کار نیست و بچه‌های کوچمان سختشان است، آن‌ها عادت ندارند که غذا سهمیه‌بندی شود. در حال حاضر اینکه بتوانی همه را متعادل و خوشحال نگه داری کار بسیار سختی است. میوه و سبزی چیزهای اصلی‌ای نیستند که بابا و مامان نگرانش هستند، آن‌ها در تلاشند که فقط وعده‌های اصلی را به ما بدهند.»