به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، روزنامه گاردین در گزارشی به وضعیت وخیم کارگران کارخانه گوشت در اوج شیوع کرونا پرداخت و نوشت: اخبار مربوط به مرگ اولین بیمار مبتلا به کووید-19 در کارخانه طیور "تایسون وودز" در کامیلا در جنوب غربی جورجیا به تدریج منتشر شد.

تارا ویلیامز، کارگر 47 ساله کارخانه در مورد مرگ همکار خود الوس ویلیس گفت: به نظر می‌رسد قصد داشتند ماجرا را مخفی نگه دارند. دو هفته طول کشید تا با انتشار عکسی از او مرگش را تایید کنند.

ویلیامز در کنار ویلیس در بخش جدا کردن استخوان از گوشت کارخانه کار می‌کردند، تا اینکه در تاریخ 1 آوریل ویلیس در سن  56 سالگی درگذشت. او 35 سال در این مرکز کار می‌کرد. ویلیس پنج روز در هفته، 10 ساعت در روز، حدود 100 هزار جوجه را در شیفت کاری‌اش ذبح می‌کرد.

ویلیس نخستین کارمند کارخانه تایسون در کامیلا بود که به خاطر ابتلا به کووید-19 درگذشت، بعد از او دو نفر دیگر نیز بلافاصله مبتلا شدند تا مشخص شود که هزاران کارگر فرآوری گوشت، در خط مقدم خطر ابتلا به ویروس قرار دارند. کارخانه به سرعت به محل شیوع کرونا ویروس تبدیل شد. به گفته مقامات اتحادیه، حداقل 5 هزار کارگر بخش بسته بندی گوشت در سراسرکشور به کرونا ویروس مبتلا شدند که از این تعداد 20 نفر جان خود را از دست داده‌اند.

در مصاحبه با کارگران مرغداری‌ها در جورجیا، آرکانزاس و می سی سی اطلاعات مشابهی به دست آمد که حکایت از سهل الانگاری و سو مدیریت مدیران ارشد صنایع غذایی در فراهم کردن امکانات بهداشتی داشت. صنعت مرغداری پیش‌تر هم به خاطر تلاش هدفمند برای کاهش حقوق و دستمزد کارگران که عمدتا هم مهاجر و رنگین پوست بودند، هدف یک دادخواست گسترده مدنی قرار گرفته بود. بعد از همه‌گیری کرونا صدور فرمان اجرایی ترامپ در روز سه شنبه به نفع این صنایع تمام شد.

رئیس جمهور با استفاده از قانون حمایت از تولیدات، کارخانجات فرآوری گوشت را در طول همه‌گیری کرونا ویروس باز نگه داشت. کاخ سفید تمایلی به اتخاذ اقدامات اضطراری و جنگی نداشته و به رئیس جمهور این امکان را می‌دهد که به شرکت‌ها دستور دهد تا کارهایی را که برای امنیت ملی ضروری است، انجام دهند. ترامپ از قانون حمایت از تولیدات استفاده کرد تا به جنرال موتورز برای تولید دستگاه‌های تنفس مصنوعی فشار بیاورد، البته در مجموع تعداد کمی از شرکتهای دیگر چنین سفارشی برای تولید دستگاه‌های اکسیژن دریافت کردند.

اتفاقا قرار دادن صنایع گوشت در زمره صنایع مهم و حیاتی که باید به کار خود ادامه دهند، مسئولیت مدیران این صنایع را برای محافظت بیشتر از کارکنان خود در برابر شیوع ویروس کرونا دو چندان می‌کند. این دستور بعد از آن صادر شد که کارخانه تایسون با 22 میلیارد دلار سرمایه و به عنوان دومین تولید‌کننده بزرگ گوشت در جهان در روزنامه‌های اصلی آمریکا از جمله نیویورک تایمز دست به تبلیغات منفی علیه تعطیلی صنایع زدند. این کارخانه هشدار داد که تعطیلی تعدادی از کارخانه‌ها به دلیل شیوع ویروس کرونا می‌تواند منجر به عرضه محدود محصولات غذایی ما شود.

برای تارا ویلیامز که به مدت پنج سال در کارخانه‌ی تایسون در کامیلا به عنوان بسته بندی‌کننده و با درآمد 13.55 دلار در ساعت کار کرده است، دستور اجرایی ترامپ و تبلیغات شرکت تایسون در رسانه‌ها، ضربه دیگری بر پیکره مبارزه برای حقوق کارگران بود.

ویلیامز می‌گوید: من واقعا از دیدن این شرایط صدمه دیدم. اگر بخواهم صادق باشم باید بگویم که تایسون هیچ علاقه ای به حفظ جان ما ندارد. با ما به عنوان کارمندانی که در بخش تولید کار می‌کنیم مانند بردگان امروزی رفتار می‌شود.

 سخنگوی صنایع تایسون ضمن مخالفت با اظهارات ویلیامز گفت که مدیران همان روز درگذشت ویلیس به احترامش یک دقیقه سکوت کردند. او البته به بهانه‌ی اینکه آمار مدام در حال تغییر است از ارائه تعداد دقیق افراد آلوده در کارخانه کامیلا یا جاهای دیگر خودداری کرد. سخنگوی شرکت تایسون تنها به این نکته اکتفا کرد که تعداد کارگران مثبت کووید-19 در کامیلا محدود بوده است.

سخنگوی این شرکت افزود: شرکت تایسون در ماه مارس سیاست حضور و غیاب خود را برای تاکید بر اهمیت ماندن کارگران بیمار در خانه تعدیل کرد. بر اساس گفته‌های مقام ارشد صنایع تایسون این شرکت از قانون انتظار برای مشخص شدن اینکه بیمار واحد شرایط استفاده از دوره‌ی فراغت از کار به صورت کوتاه مدت هست یا خیر، چشم پوشی کرد. همچنین شرکت حمایت خود را از بیماران به میزان 90 درصد نسبت به شرایط عادی تا پایان ماه ژوئن افزایش داد.

هم اکنون کارگران شرکت طیور تایسون برای ادامه کار، 500 دلار پاداش دریافت می‌کنند. این هزینه ها دو بار، یک بار در ماه مه و یک بار در ماه ژوئیه پرداخت می‌شود و شرط پرداختش هم حضور در محل کار است.

تلفات مرگ و میر در کامیلا باعث شده شرکت تایسون آخر هفته کارخانه را به طور کامل ضدعفونی کند، اما طبق گفته ادگار فیلدز، معاون رئیس اتحادیه خرده فروشی، عمده فروشی و فروشگاه‌ها، این اقدامات کافی نبوده است.

این شرکت اکنون در حال تب سنجی کارگران و پخش ماسک بین آن‌ها است، با این حال طبق گفته‌های فیلدز و کارگرانی که با گاردین مصاحبه کردند، شرکت تایسون همچنان به سانسور آمار کسانی که تست کووید-19 آن‌ها مثبت است، ادامه می‌دهد.

فیلدز گفت: برای دو ماه گذشته مردم بر اثر ابتلا به ویروس کرونا فوت کردند و ما نیز از کاخ سفید خواستیم تصمیمات لازم برای محافظت از کارگران را اتخاذ کند. اکنون که هر روز کارگران بیشتری به کرونا مبتلا شده و امکان حضور در محل کار را ندارند، لازم است که ترامپ از مشاغل حمایت لازم را به عمل بیاورد.

مایکل اوسترهلم، اپیدمیولوژیست بیماریهای عفونی هشدار داد که ضد عفونی کردن و دادن ماسک‌های جراحی به کارکنان کارخانه برای جلوگیری از گسترش کووید-19 کافی نخواهد بود.

اوستروهلم گفت: کرونا در هوا است و تا زمانی که نتوانیم راهی برای کنترل آن بیابیم زنجیره انتقال قطع نخواهد شد.

اوضاع در آرکانزاس نیز جایی که کارگران شرکت طیور تایسون در اسپرینگ دال برای اعتراض به پرداخت حقوق و قرنطینه اقدام به اعتراض کردند، مشابه بود.

یکی از کارگران که یک مهاجر اهل آمریکای مرکزی است به شرط آنکه نامش فاش نشود و کار خود را از دست ندهد به گاردین گفت که این شرکت فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت نمی‌کند.

این کارمند که به مدت 19 سال در بخش بازرسی لاشه‌ی مرغ کار کرده و در هر ساعت 13.33 دلار درآمد دارد، گفت که هنوز هم نگران ابتلا به بیماری در محل کار و انتقال آن به 3 فرزندش در خانه است.

وی ادامه داد: همه‌ی ما به طور همزمان استحمام می‌کنیم، در حالی که صدها نفر هم منتظر هستند تا بعد از ما استحمام کنند. فقط هفت حمام وجود دارد. شرکت تایسون به کارگران اهمیتی نمی‌دهد، برای آنها مهم نیست که ما بیمار شویم.

سخنگوی شرکت تایسون بدون اشاره به موضوع حمام کردن کارگران گفت که این شرکت اقدامات متعددی را در زمینه برقراری فاصله‌گذاری اجتماعی اتخاذ کرده است.

بیش از یک قرن است که صنعت بسته‌بندی گوشت نمادی از چگونگی عملکرد شرکت‌ها در بهره کشی از کارگران است. حالا شیوع بیماری کووید-19 فصل دیگری را از بهره‌کشی کارگران باز کرده است.

آپتون سینکلر پس از هفت هفته حضور در کشتارگاه‌های شیکاگو، رمان جنگل را نوشت. رمانی مربوط به سال 1906 که شرایط وحشتناک درون کشتارگاه‌ها را توصیف می‌کند. سینکلر در این کتاب می‌نویسد: از چیزهایی برای تولید سوسیس استفاده می‌شد که یک موش‌ کثیف در برابر آن خوراکی خوشمزه بود!

این رمان سر و صدای رسانه‌ای بزرگی ایجاد و دولت آمریکا را وادار به تحقیق در مورد این صنعت کرد. بعد از آن بود که موجی از قوانین حمایت از مصرف کننده تصویب شد.

البته برجسته کردن موضوع بهره‌کشی از کارگران مهاجر و حرص و آز کنترل نشده‌ی صاحبان این صنایع آن چیزی بود که سینکلر می‌خواست به تصویر بکشد. سینکلر در این باره اظهار داشت: من قلب مردم را نشانه گرفتم، اما خیلی اتفاقی داستان به شکم‌های آنان ختم شد!

صنعتی شدن و جهانی سازی پس از جنگ جهانی دوم، استثمار کارگران را تشدید کرده است. اکنون کارگران مهاجر اهل آمریکای جنوبی و آسیا جایگزین مهاجران اروپای شرقی که تا اواخر قرن گذشته مشغول کار در کشتارگاه‌ها بودند، شده‌اند. تولید به صورت تصاعدی رشد کرد و اتحادیه‌های کارگری قدرتشان را از دست دادند. پیشرفت‌های ایمنی کارگران نتوانست ادامه یابد و امروز، کار در یک کارخانه فرآوری خوراک یکی از خطرناک‌ترین مشاغل کشور است.

گرفتاری مهاجران آمریکای مرکزی در صنعت گوشت سال گذشته هنگامی که سازمان اجرایی مهاجرت و گمرک دولت ترامپ بزرگترین حمله خود را به چهار مرغداری در می سی سی پی ترتیب داد، مورد توجه جدی قرار گرفت. آنها 680 کارگر بدون مجوز را دستگیر کردند، اما هیچ یک از شرکتها از جمله کوچ فودز که چندین میلیارد دلار سرمایه داشت، با اتهامی رو به رو نشدند.

برای پر کردن خلا عدم حضور مهاجران، بسیاری از مردم فقیر آفریقایی آمریکایی مشغول کار در این کارخانه‌ها شدند که حالا به دلیل شیوع کووید-19 آنها  نیز آسیب دیده‌اند.

یکی از کارگران آمریکایی آفریقایی در تأسیسات کوچ که هدف نیروی سازمان اجرایی مهاجرت وگمرک قرار گرفته بود، به شرط فاش نشدن هویتش با گاردین مصاحبه کرد و گفت: در حالی که اخیراً شرکت کوچ تب سنجی کارگران را قبل از هر شیفت کاری شروع کرده است، اما از ارائه اطلاعات مبتلایان پرهیز می‌کند. وی ادعا کرد که این شرکت در حال حاضر مشغول جبران کمبود ماسک‌های جراحی است، اما کارگران را مجبور کرده تا در دو یا سه شیفت از یک ماسک استفاده کنند.

این کارگر گفت: آنها به هیچ کس مرخصی نمی‌دهند. من فقط دست‌های خودم را شسته‌ام، صورت و تمام بدنم را پوشانده‌ام و دعا می‌کنم و امیدوارم که کرونا نگیرم. حقیقت این است که امکان ابتلای همه افرادی که در اینجا هستند، وجود دارد.

لردز گواویا، جامعه شناس که سه دهه صنعت گوشت را مورد مطالعه قرار داده است، گفت: شیوع کووید-19 بار دیگر شرایط خطرناک کارخانجات فرآوری غذایی را برجسته می‌کند.

گواویا گفت: این صنعت با مقاومت در برابر مقررات و استفاده از نیروی کار کم هزینه که اکثراً هم مهاجر هستند، سود نسبتاً بیشتری کسب می‌کند. گفتنی است، مهاجران در شرایطی نا ایمن کار می‌کنند. گواویا گفت: همه این عناصر از یک فرمول کاملاً کامل یا سود حداکثری برخوردار هستند، به همین خاطر بعید است تغییر اساسی در سیاست‌های خود داشته باشند.

اکنون شیوع ویروس کرونا خط جدایی بین مصرف کنندگان و کارگران را کمرنگ و شرایط خطرناک کار در کارخانه‌ها را مجدداً برای همه به تصویر می‌کشد. گواویا گفت: این بار، من مطمئن نیستم که مدیران بتوانند اوضاع را مدیریت کرده و همه چیز در مورد رفتار با کارگران را پنهان کنند.